“Dit jaar is het moment, anders gebeurt het nooit” - William O'Connor is klaar voor clash met Michael van Gerwen

William O’Connor stond na zijn overtuigende 3-0 overwinning tegen Krzysztof Kciuk in de openingsronde van het WK Darts 2026 zichtbaar tevreden de pers te woord. Niet zozeer vanwege de statistieken – hoe indrukwekkend die ook waren – maar vooral omdat hij eindelijk had laten zien wat hij zelf al het hele jaar wist: dat zijn spel klaar is voor het grote podium.

Met een gemiddelde van ruim 102, zeven 180’s en een uitstekend dubbelpercentage zette de Ier een statement neer op het WK Darts. Toch bleef hij nuchter, zoals we hem kennen. “Ik ben gewoon blij dat ik gewonnen heb. Dat is het enige wat telt.”

O’Connor wist vooraf dat hij een lastige tegenstander zou treffen in Kciuk. “Ik ging die wedstrijd in met het besef dat Krzysztof een geweldige speler is,” zei hij eerlijk. Dat bleek meteen in de openingsset, die pas in een beslissende vijfde leg werd beslist. En juist daar was O’Connor kritisch op zichzelf. “In die vijfde leg speelde ik echt slecht. Ik dacht bij mezelf: je bent toch een clown. Ik kwam er goed mee weg.”

Die gewonnen set bleek echter een mentale ommekeer. “Toen ik die set eenmaal had, dacht ik: nu ga je er echt voor.” Het typeert O’Connor: streng voor zichzelf, maar ook iemand die momentum feilloos aanvoelt.

Al vroeg in de wedstrijd liet O’Connor het publiek opveren met een schitterende 167-finish. Toch wilde hij daar achteraf weinig gewicht aan hangen. “Ik was gewoon blij dat hij erin ging,” relativeerde hij. “Het is maar één leg.”

Tegelijk erkende hij dat zulke momenten vertrouwen geven. “Je denkt alleen maar: gooi ze recht, doe wat je op training doet. Soms gaat het erin, soms niet. Dit keer wel, en dat was fijn.”

Met zijn cijfers zette O’Connor voorlopig de standaard op dit WK. Hoogste gemiddelde van het toernooi, een solide scorend vermogen en klinisch op de dubbels. Toch haalde hij zijn schouders op. “Ik voel er eigenlijk niet zoveel bij. Ik ben door en ik heb gewonnen. Dat is alles.”

Die houding past bij de Ier, die zich al het hele jaar ergert aan het feit dat zijn vloerspel niet altijd wordt weerspiegeld op televisie. “Ik heb dit jaar goed gespeeld, echt constant. Op de Euro Tours heb ik dat te weinig laten zien. Dat zat me dwars. Daarom ben ik blij dat ik hier gewoon degelijk speelde.”

In de volgende ronde wacht niemand minder dan Michael van Gerwen, drievoudig wereldkampioen. O’Connor had nauwelijks tijd om die affiche te laten bezinken. “Ik heb het nog niet echt kunnen verwerken,” gaf hij toe. “Het is natuurlijk een enorme opgave. Eén van de beste spelers ter wereld.”

Toch klinkt er geen angst, maar realisme. “Ik zal dit niveau opnieuw moeten halen, misschien zelfs nog iets beter. En soms heb je ook een beetje geluk nodig. Ik ga gewoon mijn best doen.”

Op de vraag of dit soort wedstrijden doelen zijn in zijn carrière, bleef O’Connor opvallend stellig. “Top 32, top 16? Dat staat niet eens op mijn doelenlijst. Het is onvermijdelijk. Ik weet wat ik kan. Ik ben dit jaar zó ingesteld dat het moet gebeuren. Als het dit jaar niet lukt, dan gaat het niet gebeuren.”

Die overtuiging komt niet uit de lucht vallen. O’Connor maakte dit jaar een duidelijke keuze. “Ik focus me puur op darts. Dat is het. Ik heb niets anders om voor te werken nu. Ik geef het vier of vijf jaar en kijk waar het me brengt.”

Die mentaliteitsverandering kwam mede door de teleurstelling van vorig jaar, toen hij op het WK verloor van zijn goede vriend Dylan Slevin. “Dat verlies gaf me echt een schop onder mijn kont,” vertelde hij openhartig. “Niet dat ik verloor, maar de manier waarop. Ik speelde slecht. Dat ben ik niet.”

Hij besefte dat vriendschap op dat podium geen rol mag spelen. “Je moet daar staan om te winnen, punt. Het maakte me zó boos dat ik dacht: of je gaat dit serieus nemen, of je stopt ermee.”

Naast het spel was er ook ruimte voor emotie. O’Connor genoot zichtbaar van zijn walk-on op Zombie van The Cranberries, met beelden van feestende supporters in Dublin op het grote scherm. “Dat was een enorme 'buzz',” zei hij met een glimlach. “Het is bijna niet te bevatten dat ze daar voor míj staan te kijken.”

Voor hem gaat ontspanning en scherpte hand in hand. “De walk-on is plezier, lachen. Zodra dat nummer stopt, is het game on. Dat zijn twee totaal verschillende dingen voor mij.”

Misschien wel het sterkste statement van O’Connor zat in zijn slotwoorden. “Ik weet dat ik elke wedstrijd kan verliezen. Dat accepteer ik. Maar als je me wilt verslaan, ga je ervoor moeten werken. Je krijgt het niet cadeau.”

Hij vatte zijn filosofie simpel samen: “Ik probeer niet mijn tegenstander te verslaan. Ik probeer mijn beste spel te spelen. Of dat nu tegen Van Gerwen is, Luke Littler of wie dan ook. Dat is het enige wat ik kan controleren.”