"Ik speelde al vaak tegen hem en heb nog nooit verloren, dus ja, ik ben vol zelfvertrouwen" - Jimmy van Schie gaat tegen Sybren Gijbels op jacht naar eerste WK-finale

Met een zeer overtuigende en zelfverzekerde zege op Shane McGuirk — tot deze week nog ongeslagen op het iconische Lakeside–podium — heeft Jimmy van Schie zich verzekerd van een plek in de halve finales van het WDF–WK. De Nederlander straalde direct na afloop, en met recht en rede: zijn 4-1 overwinning betekende niet alleen het doorbreken van McGuirk’s indrukwekkende reeks van negen opeenvolgende Lakeside-zeges, maar ook de bevestiging dat Van Schie klaar is om een gooi te doen naar de wereldtitel. De 32-jarige Nederlander is nog twee overwinningen verwijderd van de opperste triomf.

"Ik ben dolblij met deze overwinning", opent Van Schie. Ondanks dat zijn tegenstander niet zijn allerhoogste niveau haalde, verschool de Nederlander zich niet achter excuses. "Ik wist wat ik moest doen. Ik pakte mijn kansen op de juiste momenten, en dat maakte het verschil. Ik ben helemaal in de wolken."

Wie de wedstrijd volgde, zag hoe beide spelers elkaar over en weer bestookten met hoge scores. McGuirk kwam met regelmaat met 180’ers, maar Van Schie counterde vrijwel direct. Cruciaal bleek volgens hem de manier waarop hij in de beslissende momenten tóch de scherpste was.

"Hij gooide zijn scores, ik gooide ze terug. Maar op de belangrijke momenten had ik net iets meer", blikt hij terug. Met name een 120-finish bleek een sleutelpassage in de partij. "Ik weet niet eens meer al mijn finishes, maar ik wéét dat ik er stond wanneer het nodig was."

Hoewel Van Schie opmerkte dat McGuirk niet zijn absolute topniveau haalde, was de wedstrijd statistisch gezien een partij van hoog niveau, met beide spelers die gemiddeld in de hoge negentig uitkwamen. Dat maakte het duel intens en aantrekkelijk om naar te kijken — maar hoe was het om erin te staan? Het grootste gedeelte van de wedstrijd stond ik voor, dus ik kon er zeker van genieten", lacht hij. "Maar op de momenten dat ik achter stond, moest ik knokken. Ik ken Shane erg goed, we hebben vaker tegen elkaar gespeeld. Ik heb hem soms gemiddelden zien gooien van 110 en meer. Ik wíst dat hij daartoe in staat was, dus ik was volledig voorbereid."

Het afgelopen jaar was er één van ontwikkeling, groei en vallen-en-opstaan voor Van Schie. De Nederlander benadrukt dat die mindere momenten onmisbaar waren in zijn huidige vorm. "Om een goede winnaar te worden, moet je een goede verliezer zijn", zegt hij met nadruk. ‘"Ik heb pijnlijke nederlagen geleden, en ik hoef ze niet allemaal op te noemen — ze zitten nog steeds in mijn hoofd. Maar je moet ervan leren en doorgaan."

De nederlaag tegen Jarno Bottenberg vorig jaar geldt voor hem als een belangrijk leermoment. "Toen was ik misschien té zelfverzekerd. Ik deed alsof ik de controle had, maar dat had ik niet. Nu weet ik veel beter hoe ik mezelf mentaal moet managen. Ik vertrouw op wat ik kan, en dat heb ik vandaag laten zien."

In de halve finales wacht een bekende tegenstander: een Belg met wie Van Schie al vaker de oche heeft gedeeld. Ondanks hun geografische nabijheid — ze wonen niet ver van elkaar — trainen ze nooit samen. Toch is de Nederlander zichtbaar zelfverzekerd. "We komen elkaar vaak tegen op toernooien", vertelt hij. "En eerlijk is eerlijk: ik heb nog nooit van hem verloren. Dus ja, ik geef mezelf zeker kansen."

Het zelfvertrouwen spat ervan af, maar zonder arrogantie. Van Schie blijft realistisch én vastberaden: "Ik ben altijd zelfverzekerd, tegen wie ik ook speel. Ook tegen Gijbels."