"De druk zorgt soms voor mentale uitdagingen" - 13-jarige Lex Paeshuyse imponeert in debuutseizoen Advanced Tour

In zijn allereerste seizoen op de Advanced Tour – de hoogste competitie voor de beste dartstalenten ter wereld – wist Lex Paeshuyse (13) direct indruk te maken. De jonge Kempenaar blijft verbazen met zijn prestaties op internationaal niveau. Het geheim achter zijn succes? Een flinke dosis relativeringsvermogen. “Ik ben mijn pijlen soms ook wel eens beu,” geeft Lex eerlijk toe tegenover Het Nieuwsblad.

Eind december kroonde Paeshuyse zich nog tot wereldkampioen bij de JDC, de jeugdafdeling van de Professional Darts Corporation (PDC), de bond waar de wereldtop actief is. Net zoals gevestigde namen als Dimitri Van den Bergh en Mike De Decker, speelt ook de jeugd op de Advanced Tour: vijf weekenden met telkens vier toernooien per weekend, goed voor in totaal twintig toernooien. Steeds in Coventry, Engeland, met 32 spelers die strijden om de titel.

Onze landgenoot sleepte uiteindelijk drie toernooizeges binnen en eindigde met 43 punten knap als derde in het klassement. Alleen Tergel Khurelkhuu (53) en Ryan Branley (52) gingen hem vooraf. Van hen won alleen Branley meer titels: vier om precies te zijn. “Aan de ene kant had ik dit niet van mezelf verwacht, maar aan de andere kant ook weer wel,” vertelt Paeshuyse. “Er waren twintig kansen, dus drie keer winnen is een mooi resultaat. Ik ben vooral blij met mijn derde plaats in het klassement, want dat toont aan dat ik constant heb gegooid.”

Hoewel hij soms zichzelf flink vloekte na mindere wedstrijden – waarin hij gemiddeldes van 70 tot 75 gooide – wist hij over het hele seizoen zijn niveau op te krikken tot gemiddeld zo’n 80 punten per beurt. “Op dit niveau moet dat gewoon,” aldus Lex. De Junior Power League, een competitie met de tien grootste talenten die telkens op vrijdag vóór de Advanced Tour-toernooien wordt gespeeld, hielp hem daarbij. “Die wedstrijden waren een goede voorbereiding om mijn niveau constant te houden. Ik heb zelfs meerdere keren gemiddeldes in de negentig gegooid, wat je ook bij de profs ziet.”

Lex legt zichzelf hoge doelen op en dat brengt ook druk met zich mee. “Ik ben erg competitief en wil winnen, alles zelfs. Ik doe mee voor die trofee, niet voor het erbij zijn. Daarom is het belangrijk om de lat hoog te leggen.” Die druk zorgt soms voor mentale uitdagingen. “Als ik een paar dagen minder gooi, kan ik er echt mee zitten. Dan neem ik een korte pauze om weer op te laden. Soms ben ik mijn pijlen ook gewoon beu, zoals een paar maanden geleden, toen ik het gevoel had dat het toernooi na toernooi bleef volgen. Nu probeer ik mijn planning beter te managen en een balans te vinden tussen wedstrijdritme en rust.”

Ondanks zijn jonge leeftijd toont Lex een indrukwekkende maturiteit. “Eigenlijk wilden we niet meedoen aan deze competitie, maar door de Junior Power League is hij toch gestart,” vertelt zijn moeder Inez. “Hij vond het fantastisch om zich te meten met de besten van de wereld. In België speelt hij vaak tegen dezelfde tegenstanders, dus dit was een nieuwe uitdaging. We vertrokken zonder verwachtingen naar Engeland, dus dit resultaat is echt knap en een enorme boost voor zijn zelfvertrouwen.”

Toch blijft Lex met beide benen op de grond. “Hij is niet de meest sociale, hij zoekt niet bewust de spotlight op,” zegt zijn moeder. “Hij heeft altijd een kleine, tevreden grijns op zijn gezicht als het goed gaat. Lex is niet snel onder de indruk, of het nu van zichzelf is of van de omstandigheden. Hij zegt zelf dat hij blij is met elke overwinning, maar dat hij een plan in zijn hoofd heeft. Hij wil niet te vroeg te veel hype maken.”

Dat zelfvertrouwen mag niet verward worden met arrogantie, benadrukt zijn omgeving. “Lex heeft ambitie, maar geen dikke nek. Hij let ook goed op wat hij zegt of doet, omdat hij weet dat hij een voorbeeldfunctie heeft. We hebben bijvoorbeeld Facebook van zijn telefoon gehaald omdat hij niet wil worden geconfronteerd met negatieve reacties.”

Het dartleven van de familie Paeshuyse is inmiddels professioneel te noemen, met regelmatige reizen naar het buitenland. Toch blijft Lex ook lokaal actief en speelt hij het ene na het andere toernooi. “Je maakt er telkens een eigen avontuur van en leert steeds bij,” zegt Lex. “De eerste keren in Engeland waren vermoeiender, maar nu voelt het bijna als thuis. Ik kan me ook goed redden in het Engels en heb vrienden gemaakt op de tour, wat het makkelijker maakt.”

Deze zomer zal Engeland waarschijnlijk niet op het programma staan. Het gezin weet nog niet eens zeker of er dit jaar een vakantie komt. “We moeten onze planning goed afstemmen,” vertelt zijn moeder. “Er staan nog toernooien in Hongarije en Gibraltar op de agenda en rond Kerstmis verwachten we een baby in de familie. We zijn vaak onderweg, dus dan is het fijn om ook even thuis te zijn.”