"Hij was een natuurtalent, maar talent alleen is niet genoeg" - Taylor raadt Lewis aan om 'zoveel mogelijk toernooien te spelen' voor comeback

Phil 'The Power' Taylor schoof onlangs aan bij de MODUS Super Series om te praten over de terugkeer van een speler die hij door en door kent: Adrian Lewis. 'Jackpot' is na een periode van afwezigheid weer terug op het podium. In een openhartig gesprek blikte Taylor terug op de carrière van zijn voormalige pupil en partner, én gaf hij zijn visie op de toekomst van de tweevoudig wereldkampioen.

Op de vraag of de Super Series een betere opstap is dan direct de sprong naar Q-School te wagen, was Taylor duidelijk: Lewis moet zoveel mogelijk toernooien spelen.

"Adrian heeft een enorm scorend vermogen. Die kracht moet hij terugvinden, en dat doe je niet in je slaapkamer of oefenruimte. Het gaat om de momenten dat je écht die dubbel moet raken, of op het juiste moment een 180 gooit. Dat leer je alleen in competitie." Taylor heeft er echter vertrouwen in dat Lewis dit kan opbouwen door simpelweg veel te spelen en zijn zelfvertrouwen stap voor stap terug te winnen.

Taylor weet als geen ander hoe gevaarlijk zijn voormalige koppelmaat op de World Cup of Darts kan zijn. "Adrian is een goede scorer én een sterke finisher. Iedereen heeft mindere dagen, maar als Adrian in vorm is, kan hij 110 gemiddeld gooien. Ik heb hem verslagen toen hij dat niveau haalde, maar dat zegt vooral wat over zijn klasse."

Hij refereert aan memorabele duels, zoals hun legendarische partij met meer dan dertig maximale scores. Voor Taylor was het telkens een uitdaging om tegenover een Lewis in topvorm te staan.

De band tussen beide spelers gaat ver terug. Taylor kende Lewis al als tiener, toen diens stiefvader hem vroeg om samen te oefenen. "Hij was een natuurtalent. Zo'n speler die alles als vanzelf leek te doen. Maar, zoals bij een Paul Gascoigne of George Best, talent alleen is niet genoeg. Je moet ook hard werken."

Taylor werd in zekere zin een mentor, vergelijkbaar met hoe Eric Bristow dat ooit voor hemzelf was. Samen trainden ze dubbels, bespraken ze strategieën en werkten ze aan consistentie.

Taylor hamert dan ook op het belang van rust en discipline. "Rust is net zo belangrijk als trainen. Als je vermoeid bent, spelen je ogen niet mee en gaat je niveau omlaag. Een professioneel darter leidt eigenlijk een saai leven. Voor mij voelde de lockdown niet anders dan mijn carrière: trainen, rusten en herhalen." Het is die toewijding die volgens hem het verschil maakt tussen een darter die enkel meedraait en een speler die daadwerkelijk titels wint.

De inmiddels 65-jarige Taylor herinnert zich nog goed wanneer hij wist dat Lewis wereldkampioen kon worden. In een klein toernooi in Blackpool verloor hij plotseling van zijn protegé. "Tot dat moment miste hij het geloof om door te drukken. Maar toen hij mij daar versloeg, wist ik: hij heeft het in zich. Het gaat erom dat je zo’n overwinning gebruikt als opstap, niet als eindpunt."

Kort daarna volgden de grote successen. In 2011 won Lewis zijn eerste wereldtitel, een moment dat Taylor met trots aanschouwde vanaf de tribune. "Als hij mijn eigen zoon was geweest, had ik niet trotser kunnen zijn." Een jaar later verdedigde Lewis zijn titel succesvol, een prestatie die slechts een select gezelschap ooit wist te bereiken.

Naast hun individuele prestaties vormden Taylor en Lewis jarenlang een gevreesd koppel op de World Cup of Darts. Ze vulden elkaar perfect aan. "Als ik een slechte beurt had, kon ik op Adrian rekenen. En andersom dekte ik hem. Dat is wat een goed paar maakt."

Een van hun meest legendarische overwinningen was de zenuwslopende finale tegen Australië, waarin alle spelers matchdarts kregen. Uiteindelijk wist Lewis de beslissende dubbel vijf raak te gooien.

Het gesprek verschoof vervolgens ook naar de evolutie van de sport. Volgens Taylor heeft de nieuwe generatie een andere stijl. Spelers als Lewis en Gary Anderson introduceerden een razendsnel tempo, wat tegenwoordig de norm lijkt te zijn.

Taylor gaf tips aan jonge spelers: "Oefen niet alleen in je eigen ritme, maar leer omgaan met wachttijd zoals in echte wedstrijden. En zet storende muziek op tijdens training om de druk van een luid publiek te stimuleren. Als je dat aankunt, kun je ook spelen terwijl een zaal je uitfluit."

Toch zag Taylor ook obstakels voor Lewis. Op 40-jarige leeftijd bevindt Jackpot zich op een kruispunt. Zijn gezondheid, familie en verantwoordelijkheden spelen mee, en een terugkeer naar de PDC-top vergt enorme toewijding.

"Hij moet zichzelf hervinden. Als professioneel darter betekent het dat je weken van huis bent, in de Premier League en op de Pro Tour. Dat is zwaar, zeker met een gezin." De zestienvoudig wereldkampioen benadrukt dat geluk voorop moet staan: "Ik wil dat Adrian gelukkig is, in zijn hoofd en in zijn lijf. Dan volgt de rest vanzelf."

Een ander thema dat Lewis eerder aansneed, is de afnemende band tussen spelers. Waar vroeger grappen en grollen in de spelersruimte normaal waren, ziet men nu vaker geïsoleerde darters met koptelefoons.

Taylor herinnert zich hoe hij en collega's als James Wade, Gary Anderson en Lewis zelf elkaar constant plaagden. "Die 'banter' hoorde erbij. Tegenwoordig is de sport professioneler, en misschien ook zakelijker geworden. Maar ach, ze zijn allemaal miljonair geworden, dus zo slecht doen ze het niet", zei hij met een lach.

Op de vraag of Taylor zelf nog eens in actie wil komen, was hij duidelijk: zijn competitieve dagen liggen achter hem. Door problemen met zijn ogen kan hij niet het niveau van vroeger aantikken. Toch mist hij het spel niet, al zou hij graag nog één keer een koppeltoernooi met Lewis spelen. "Ik zou het geweldig vinden, maar het is tijd om het stokje over te dragen."