“Samen op het grootste podium – dat vergeet ik nooit meer" – Het familieverhaal van de Smiths

De dartssport kent vele bijzondere verhalen, maar zelden is er één zo uniek als dat van Raymond Smith en zijn zoon Ky. Tijdens de MODUS Super Series in Engeland traden vader en zoon samen aan op het podium, een ervaring die zowel emotioneel als sportief diepe indruk maakte. Het leverde niet alleen mooie momenten op in het toernooi, maar ook een inkijk in de reis van twee generaties darters uit Australië.

Voor Raymond Smith, inmiddels een vaste naam binnen het internationale darts, stond de deelname al langer rood omcirkeld in de agenda. Maar ditmaal was er iets extra’s: zijn zoon Ky mocht eveneens aantreden. “Het voelt als een proces in twee delen,” vertelt Raymond in gesprek met MODUS Super Series. “Enerzijds ben ik volledig gefocust op mijn eigen spel, maar tegelijkertijd beleef ik een echt ‘vader-moment’ wanneer ik Ky op het podium zie staan. Dat zorgt voor spanning, zenuwen, maar vooral trots.”

Die spanning was ook bij moeder Smith merkbaar. “Mijn vrouw en ik zaten op het puntje van onze stoel,” lacht Raymond. “Elke leg, elke pijl voelden we mee. Dat maakte het zwaar, maar ook prachtig.”

Ky Smith, pas begin twintig, stond voor zijn eigen vuurdoop op dit niveau. Toch voelde hij zich opvallend snel thuis. “Vanaf het moment dat ik het podium opliep, voelde ik me niet misplaatst,” zegt Ky. “Ik kwam meteen goed in mijn ritme. Natuurlijk gingen er een paar dubbels mis, maar dat hoort erbij. Elke dag is een nieuwe kans.”

Zijn laatste wedstrijden in de groepsfase gaven hem vertrouwen: twee knappe zeges brachten hem terug in de race voor kwalificatie. “Het gaf me echt het gevoel dat ik mee kan op dit niveau. Elke wedstrijd hier dwingt je om beter te worden – dat heb ik thuis in Australië nauwelijks.”

Voor Raymond bracht de Super Series ook herinneringen terug aan zijn eerdere hoogtepunt in ditzelfde toernooi. Hij won namelijk Series 2, een triomf die hem nog altijd kippenvel bezorgt. “Het was waarschijnlijk de meest complete ervaring uit mijn dartscarrière,” blikt hij terug. “Ik twijfelde nog of ik wel moest komen, omdat we net een huis hadden gekocht en het thuis niet allemaal meezat. Mijn manager overtuigde me om toch te gaan – gelukkig maar.”

Die zege kreeg later extra glans doordat de opvolger van Smith niemand minder dan Luke Littler was, inmiddels een internationale sensatie. “Het laat zien hoe groot dit podium inmiddels geworden is,” aldus Raymond.

Voor Ky was het een bijzonder moment om zijn vader vanuit Australië te zien schitteren. “We zaten letterlijk op het puntje van onze stoel. Hij was alleen gereisd en iedereen weet dat hij last heeft van heimwee. Dat hij dat allemaal opzij kon zetten en tóch won, was echt een bewijs van zijn mentale kracht.”

Toch blijft het voor Australische darters moeilijk om internationaal door te breken. De afstanden, beperkte toernooien en het ontbreken van een echte jeugd- en talentstructuur zijn grote obstakels. “We missen nog steeds een degelijk ontwikkelingssysteem,” benadrukt Raymond. “Australië barst van het talent, maar er zijn simpelweg te weinig mogelijkheden om door te groeien. Veel jonge spelers haken af omdat ze geen perspectief zien.”

Ky bevestigt dat verschil. “Thuis speel ik vaak op 70 à 73 gemiddeld, wat genoeg is om wedstrijden te winnen. Maar hier moet je elke leg boven je kunnen uitstijgen. Dat dwingt je om beter te worden, en daarom is dit een enorme kans.”

Ondanks de problemen ziet Raymond wel verbetering. Met initiatieven als de ADA (Australian Darts Association) en meer spelers die internationale ervaring opdoen, groeit het niveau langzaam. “Maar het gaat te traag,” verzucht hij. “Als we in Australië net zulke gestructureerde competities hadden als hier, zou Ky’s generatie veel meer kansen krijgen.”

Het pad naar darts was voor de Smiths geen vanzelfsprekendheid. Raymond zelf ontdekte de sport pas na een blessure tijdens zijn jeugdige cricketcarrière. Zijn eerste set pijlen was zelfgemaakt: balsa-hout en een fietsspaak met veren. “Ik gooide puur uit verveling,” lacht hij. Toch volgde al snel zijn eerste officiële wedstrijd – en hij was verkocht.

Ky en zijn jongere broer Connor kregen aanvankelijk geen toestemming van hun vader om met darts te beginnen. “Ik wilde ze juist weghouden van de sport,” geeft Raymond eerlijk toe. “Ze waren goed in allerlei andere sporten, van zwemmen tot tennis. Maar het geluid van de darts riep te hard.” Uiteindelijk gaf hij toe en stapten ook zijn zonen in de wereld van tungsten.

Hoewel Raymond tegenwoordig vooral trots is, blijft hij kritisch: “Ik zei altijd: geen darts. En nu staan ze er allebei. Gelukkig maar, want ze genieten er enorm van.”

Een absoluut hoogtepunt voor de familie was het gezamenlijke optreden op het WK Darts in het iconische Alexandra Palace. Vader en zoon stonden beiden op het grootste podium ter wereld – een unieke gebeurtenis. “Het was surrealistisch,” vertelt Raymond. “Ik had nooit verwacht zoveel media-aandacht te krijgen. Maar bovenal kon ik als speler én vader tegelijk mijn zoon begeleiden bij zijn eerste grote toernooi.”

Ky herinnert zich vooral de spanning van die dagen. “Halverwege de finale van het kwalificatietoernooi moest ik de zaal uitlopen – mijn hartslag was niet te houden. Maar eenmaal op het podium voelde ik me sterk. Alleen al daar staan was een droom.”

Raymond zelf kende een sterk toernooi met zeges op Jamie Hughes, Devon Petersen en Florian Hempel. “Voor het eerst voelde ik me echt comfortabel op dat niveau. Alles viel op zijn plaats.”

Voor Raymond is de honger nog lang niet gestild. Hij mikt dit seizoen op succes bij Lakeside, de traditionele bakermat van het darts. “Ik wil niet alleen meedoen, ik wil winnen,” zegt hij vastberaden. “En daarna richt ik me op een terugkeer naar Ali Pali en uiteindelijk Q-School om een PDC Tour Card te bemachtigen. Mijn vrouw en ik zijn zelfs al aan het kijken naar een mogelijke verhuizing naar Europa.”

Ky kijkt intussen naar zijn eigen pad. Zijn eerstvolgende doel is deelname aan het World Youth Championship. “Als ik goed presteer bij de ADA in Australië, kan ik genoeg rankingpunten pakken om me te kwalificeren. Dat is nu mijn grote droom. En uiteindelijk hoop ik natuurlijk terug te keren naar 'Ally Pally'.

Daarnaast dromen vader en zoon ervan om ooit samen namens Australië te spelen in de World Cup of Darts. “We gaan thuis het oefenbord kapotgooien,” grapt Ky.

Beiden voelen een verantwoordelijkheid richting de dartssport in hun thuisland. Raymond, die zelf deel uitmaakt van een traditie met grootheden als Tony David, benadrukt de noodzaak van verandering. “We zeggen het al sinds de jaren ’70: er moet een echte ontwikkelingsstructuur komen. Anders blijven we talent verliezen. Ik wil mijn steentje bijdragen om dat te realiseren.”

Ky vult aan: “Als wij met onze ervaringen iets kunnen teruggeven aan het Australische darts, dan doen we dat. Het is tijd dat het niveau omhooggaat.”