''De beste plek in Blackburn? Het station om weg te gaan'' - Bradley Brooks geeft niet hoog op over geboortestad

Bradley Brooks, de 25-jarige Engelsman die in 2020 wereldkampioen bij de jeugd werd, gaf in de rubriek Getting to Know van DartsCorner een openhartig inkijkje in zijn leven als profdarter. Met een nuchtere blik vertelde hij over zijn mooiste sportmomenten, favoriete bestemmingen en de mindere kanten van het bestaan op de tour.

Als hem wordt gevraagd naar zijn beste herinnering hoeft Brooks niet lang na te denken. „Het winnen van een Pro Tour-toernooi,” zegt hij beslist. „Dat zet ik zelfs boven mijn wereldtitel bij de jeugd.” Een opvallende uitspraak, want die jeugdwereldtitel betekende zijn doorbraak. Toch ziet hij de zege op de Pro Tour – tussen de grote namen – als de ultieme bevestiging van zijn niveau.

Zijn sportheld komt niet uit de dartswereld maar van het voetbalveld. „Sammie Szmodics,” klinkt het resoluut. De voormalig middenvelder van de Blackburn Rovers is zijn voorbeeld. Over zijn geboortestad is Brooks minder lovend. Waar moet je naartoe als je een dag in Blackburn bent? „Naar het treinstation, zodat je meteen weer weg kunt,” grapt hij.

Ook buiten het bord heeft hij duidelijke voorkeuren. „Italiaans eten, dat vind ik heerlijk. En anders neem ik een kebab.” Op het podium koestert hij vooral de herinnering aan een duel dat hij niet eens won. „Waarschijnlijk de wedstrijd tegen Gerwyn Price op de Grand Slam een paar jaar geleden. Ik verloor, maar het was een geweldige ervaring.”

Op de PDC-tour heeft Brooks inmiddels zijn vaste groep vrienden gevonden. „We hebben een vaste tafel met jongens als Dave Chisnall, Cameron Crabtree, Owen Bates en Callan Rydz. Met hen zit ik altijd.”

Het leven als profdarter heeft voor hem een duidelijke charme. „Ik geniet van het reizen,” zegt hij. „Niet als je vijf keer per jaar naar Milton Keynes moet en steeds in hetzelfde hotel belandt, maar in het algemeen vind ik het geweldig om zoveel te zien van de wereld.” Er is ook een keerzijde: „De katers na een avondje stappen,” zegt hij met een veelbetekenende glimlach.

Voor vakantie gaat Brooks graag verder weg. „Mexico, dat was fantastisch.” En tegen wie zou hij nog eens willen spelen? „Phil Taylor. Ik heb maar één keer tegen hem gestaan en toen was hij al gestopt met de Pro Tour. Hem in zijn absolute topvorm ontmoeten, dat zou bijzonder zijn.”