''De twee Luke's keken als konijnen in koplampen'' - Russ Bray geschokt door snelle exit van Luke Littler en Luke Humphries op World Cup of Darts

Een enerverende editie van de World Cup of Darts kende zondagavond een zinderend slot, waarin Noord-Ierland voor het eerst in de geschiedenis de titel veroverde. In een bloedstollende finale rekende het Noord-Ierse duo af met Wales, waarmee het toernooi een historische ontknoping kende. Josh Rock en Daryl Gurney trokken uiteindelijk aan het langste eind en daar had vooraf toch bijna niemand rekening mee gehouden.

De ochtend na het spektakel schoof Russ Bray, met zijn kenmerkende hese stem een van de meest iconische dartsscheidsrechters aller tijden, aan bij de ontbijtshow van talkSPORT. Samen met presentator Jeff Stelling, oud-voetballer Dean Saunders en golflegende Lee Westwood besprak Bray de hoogtepunten van het toernooi in Duitsland, dat bol stond van de verrassingen.

Bray was zelf getuige van het dartsfestijn en benadrukte de uitzonderlijke sfeer in de zaal: “Ik had het geluk aanwezig te zijn in de Eissporthalle in Frankfurt – ik stond helemaal achterin het stadion bezig met andere zaken, maar het lawaai en de sfeer waren ronduit indrukwekkend. De finale zelf was sensationeel. Dit was zonder twijfel de beste World Cup of Darts die we ooit hebben gezien.”

De voormalige scheidsrechter ging vervolgens in op de verrassende uitschakeling van Luke Littler en Luke Humphries, het Engelse team dat in de achtste finales werd uitgeschakeld door het gastland Duitsland. Engeland werd vooraf door zowat iedereen aangeduid als dé absolute topfavoriet om zichzelf op te volgen, maar Littler en Humphries gingen kansloos met 8-4 onderuit in hun openingswedstrijd.

“Als je kijkt naar Josh Rock en Daryl Gurney, dan zie je een echt team. Rock verzorgde het powerscoren, Gurney maakte het af. De twee Lukes leken wel totaal overdonderd,” aldus Bray. “Ze kwamen nooit in hun spel, de twee Luke's keken als konijnen in koplampen. De druk was enorm – nummer één en twee van de wereld, iedereen verwachtte dat zij zouden winnen. Die verwachting werd hun valkuil. Ze zijn vooral individuele spelers.”

Volgens Bray speelden de Engelse spelers te veel in hun eigen ritme en konden ze zich moeilijk aanpassen aan het dubbelspel, dat een ander tempo vereist: “De Lukes zijn ritmespelers, maar dat raakten ze helemaal kwijt. Ze gooien hun drie darts en moeten dan weer negen darts wachten – dat doet iets met je. Er komt veel meer bij kijken dan men denkt.”

Bray gaf toe verrast te zijn door de uiteindelijke winnaars, maar ook door het falen van de verwachte favorieten: “Ik had niet gedacht dat de Ieren het zouden winnen, maar ook niet dat Engeland zou zegevieren. Ik verwachtte dat Gerwyn Price en Jonny Clayton het zouden pakken – of anders Schotland, dat uiteindelijk verrassend hard werd uitgeschakeld door Nederland.”

Wanneer Stelling hem vraagt naar de explosieve ontwikkeling van darts in de afgelopen jaren, wijst Bray op de steeds bredere wereldwijde concurrentie: “In onze tijd – met Blackpool en dergelijke – was alles nog relatief kleinschalig. Nu is darts de snelst groeiende sport ter wereld. Op de Asian Tour zie je nu spelers uit Hongkong bij de laatste acht, jongens uit Maleisië en de Filipijnen in de laatste zestien. De sport is echt mondiaal geworden.

Er zijn geen vaste winnaars meer. Vroeger zei je: ‘Phil Taylor wint’, of in de jaren 80: ‘Eric Bristow pakt hem wel.’ Nu kan iedereen winnen – het deelnemersveld is zó sterk en zó diep.”

Tot slot werd Bray gevraagd naar de razendsnelle opkomst van Luke Littler, en welke uitdagingen de jonge Engelsman te wachten staan in de komende jaren: “Luke Littler laat zijn waarde nu al zien, maar het echte bewijs komt over twee tot drie jaar. Op dit moment hoeft hij nog geen prijzengeld te verdedigen, dus alles wat hij verdient telt op bij zijn ranking. Dat verklaart zijn snelle opmars.

Maar zodra hij geld moet gaan verdedigen – volgend jaar al – dan zie je pas echt hoe goed iemand is. In twee jaar tijd moet hij £500.000 verdedigen. Voor Luke Humphries geldt hetzelfde. Dan ontstaat de echte druk. Eerst had hij niets te verliezen – nu moet hij het vasthouden.

Kijk naar Michael Smith – hij zat een tijdje bij de wereldtop, maar is inmiddels zelfs bijna uit de top 20 verdwenen. Dat is de harde realiteit op dit niveau.”