Het einde van een tijdperk: Hildesheim krijgt met negendarter, 117-gemiddelde en historische sfeer het perfecte afscheid van de European Tour

Het is niet overdreven om te spreken over het einde van een tijdperk. Meer dan twaalf jaar lang was Halle 39 op het industrieterrein van Hildesheim een vaste waarde op de PDC European Tour. Toen de bond half september de kalender voor 2026 bekendmaakte, werd het officieel: het German Darts Championship verdwijnt van de tour. Daarmee kwam er in oktober een voorlopig slot aan een hoofdstuk dat diepe sporen heeft nagelaten in de Europese dartsgeschiedenis.

Het 14e en laatste evenement van het seizoen bleek een passend afscheid. Hildesheim kreeg alles wat het verdiende: perfecte legs, historische gemiddelden, lokale helden die opbloeiden en een winnaar die zijn seizoen op perfecte wijze bekroonde.

Waar begin je, als er zóveel verhalen te vertellen zijn? Bij Dirk van Duijvenbode, natuurlijk. De Nederlander, door ceremoniemeester Philip Brzezinski inmiddels omgedoopt tot 'Aubergenius', zorgde vrijdagavond voor een moment van pure magie. In zijn werdstrijd in de eerste ronde tegen Karel Sedlacek gooide hij een negendarter, zijn eerste ooit op een PDC-podium. Twee keer 180, gevolgd door een zeldzame maar briljante route via T17, T18 en D18. Het Duitse publiek ontplofte. Halle 39 danste, juichte en trilde op zijn grondvesten – en de toon voor het weekend was gezet.

Alsof dat nog niet genoeg was, liet Van Duijvenbode op zaterdag zien dat zijn perfecte leg geen toevalstreffer was. Tegen Chris Dobey produceerde hij een van de hoogste gemiddelden in de geschiedenis van de European Tour: 117.74. Alleen Dave Chisnall (118.66) in 2018 en Michael van Gerwen (117.94) in 2015 gooiden ooit hoger – allebei óók in Hildesheim. Daarmee schreef Van Duijvenbode zich definitief in het geschiedenisboek van Halle 39.

Het weekend kende ook een emotioneel hoogtepunt voor het thuispubliek. Martin Schindler leek op zaterdagavond uitgeschakeld te worden toen hij met 1-4 achterstond in zijn openingswedstrijd. Maar gesteund door een uitzinnig publiek vocht 'The Wall' zich terug. Met vijf legs op rij keerde hij de partij volledig om en won met 6-4. Het dak ging eraf en Schindler vierde zijn comeback met zichtbaar ontzag voor de steun vanuit het publiek.

Toch was er één speler die boven alles uitstak: Nathan Aspinall. De Engelsman bevestigde zijn status als absolute topspeler door zich met ongekende consistentie een weg naar de titel te banen. Met gemiddelden van 103.78, 107.53 en 110.77 walste hij door zijn eerste drie wedstrijden heen, ten koste van onder meer Ross Smith en Steve Lennon. Vervolgens schakelde hij Jermaine Wattimena en Gian van Veen uit, om in de finale opnieuw te schitteren tegen Van Duijvenbode.

Met zijn 8-6 overwinning pakte 'The Asp' zijn derde European Tour-titel van het seizoen – en voegde hij zich bij een exclusief rijtje met Michael van Gerwen, Peter Wright, Luke Humphries en Dave Chisnall, die dat eerder presteerden. Bovendien sluit Aspinall de European Tour af als nummer één van de Order of Merit, waardoor hij volgende week in Dortmund als nummer 1 van de plaatsingslijst mag aantreden op het EK Darts.

Dat Hildesheim meer was dan zomaar een tourlocatie, werd het hele weekend duidelijk. Niet alleen fans, maar ook spelers namen met pijn in het hart afscheid van Halle 39.

In gesprek met Dartsniews.com sprak Peter Wright over zijn band met de locatie: "Het is altijd bijzonder om hier terug te komen" zei de tweevoudig wereldkampioen. "Hildesheim is voor mij een speciale plek. Ik heb hier geweldige herinneringen – fantastische wedstrijden, ongelofelijke fans en een sfeer die je nergens anders vindt. Dit toernooi ligt me echt na aan het hart."

Wright vertelde dat hij die ochtend nog een melding op zijn telefoon kreeg: "Negen jaar geleden – foto's uit Hildesheim. Toen dacht ik: wauw, negen jaar al. Ongelooflijk hoe lang we dit al doen. Hildesheim is gewoon een prachtige stad."

Onder de toeschouwers heerste hetzelfde sentiment. Dennis Morczinietz uit Goslar zei het treffend: "Ik kan niet begrijpen dat dit toernooi verdwijnt. Je hoeft hier maar één avond mee te maken om te voelen wat het voor mensen betekent. Zelfs spelers raken geëmotioneerd – ik herinner me nog hoe Peter Wright vorig jaar in tranen stond toen hij won."

Een vriendengroep uit Salzgitter en Wolfenbüttel was evenmin enthousiast over de alternatieven: "Misschien gaan we nog naar het gala, maar dat is natuurlijk geen competitie. Göttingen zou kunnen, maar dan moeten we blijven overnachten", vertelden Oliver Umbach, Marcel Hauer, Sven Bialetzki en Beule Schwarze.

Ook Tim Meith en Louis Trollmann uit Hannover blikten weemoedig terug: "Onze mooiste herinnering? Zonder twijfel de titel van Ricardo Pietreczko in 2023. We zijn hier elk jaar geweest – het is echt jammer dat dit nu ophoudt."

Het German Darts Championship kreeg het afscheid dat het verdiende: geweldige wedstrijden en hoogtepunten, emotie en geschiedenis in de maak. Toch voelde het einde in Hildesheim wrang aan. Spelers, fans en officials waren het er unaniem over eens: Halle 39 was meer dan zomaar een locatie – het was een thuisbasis, een symbool van passie en traditie.

Na twaalf onvergetelijke jaren vol spektakel, drama en vreugde valt het doek over Hildesheim. Maar in darts weet je één ding zeker: legendes verdwijnen nooit voorgoed. En wie weet klinkt ooit het applaus weer in Halle 39.