“Hoe komt hij bij een toernooi? Met een privéjet?” – James Wade wijst vergelijking tussen darts en golf resoluut af na uitspraken van Scottie Scheffler

James Wade mag zich dan wel geplaatst hebben voor zijn dertiende kwartfinale op de World Matchplay, maar het was zijn ongezouten pleidooi vóór professioneel darts, en vooral zijn felle afwijzing van de vergelijking met golf, die de meeste stof deed opwaaien in Blackpool op dinsdagavond.

Na een moeizame 11–7 overwinning op Wessel Nijman, reageerde Wade scherp toen een journalist een opmerking maakte over recente uitspraken van wereldranglijstaanvoerder in het golf, Scottie Scheffler, over druk en perspectief.

“Dat hele golf… ze hebben zo’n nieuwe organisatie waar ze zijn overgestapt, ik weet eerlijk gezegd niet eens wat daar precies gebeurt,” begon Wade, zichtbaar geïrriteerd. “Waarom speel je golf op professioneel niveau? Om voor je gezin te zorgen. Ik neem mijn pet af voor die mannen. Ze verdienen bakken met geld. En niemand ligt echt wakker van wat mensen ervan vinden, binnen redelijke grenzen natuurlijk. Zolang je je best doet op dat niveau, aan de top van je sport... dat is het.”

Maar zodra de vergelijking tussen darts en golf concreter werd, klapte de 42-jarige Engelsman dicht. “Het valt gewoon niet te vergelijken,” zei Wade resoluut. “Golfers staan bij lange na niet onder dezelfde druk of op hetzelfde voetstuk als darters.”

Wade legde zijn punt verder uit met een sneer richting de luxe levensstijl van golfers. “Hoe gaat hij [Scheffler] naar een toernooi? Met een privéjet, toch? Nou, ik stap op een EasyJet-vlucht… je lacht nu, maar ik meen het.”

“Hij hoeft niet in een vrolijke shuttlebus te zitten'', vervolgde Wade. ''Hij hoeft dat allemaal niet te doen. Het is simpelweg niet vergelijkbaar. Ik denk dat je misschien eens zou moeten meemaken wat darters doorstaan, wat ze zien, wat ze doen, hoe ze reizen. Dan zou je het anders bekijken.”

Wade ging vervolgens verder met zijn relaas. “Het is eigenlijk best verbazingwekkend wat darters presteren zónder dat alles in hun achterste te hebben, als je begrijpt wat ik bedoel. Begrijp me niet verkeerd, ik zou dolgraag in een privéjet stappen. Of via een achteringang het vliegveld betreden. Maar ik ben een darter. Ik pak EasyJet. Ik pak Ryanair. Want ik ben wie ik ben.”

Wade richtte zich vervolgens tot de aanwezige pers, met een duidelijke boodschap over de fysieke en mentale belasting van het PDC-circuit. “Zou jij twaalf uur reizen voor een vloertoernooi? En dat drie keer in één week? Nee, dat zou je niet doen. Dus ik denk dat je daar misschien eens bij stil moet staan… En ik bedoel dat niet onbeleefd. Sorry als het bot overkwam. Dat is gewoon de realiteit. Geen enkele PDC-speler krijgt speciale behandeling. Ik wou dat het zo was. Echt waar. Als die golfer mij op zijn privéjet wil uitnodigen voor een toernooi… ik ben je man. Ik was z’n auto er nog voor ook.”

Wade speelde op papier een fantastische wedstrijd. Hij wierp een gemiddelde van 102.53 en noteerde een finishpercentage van 64.7 procent. Ondanks deze uitstekende cijfers was Wade niet tevreden met zijn optreden.

“Ik heb er totaal niet van genoten. Ik was vanavond echt zenuwachtig, ik voelde me onrustig, het zat niet goed. Dus ik ben vooral blij dat ik deze pot achter de rug heb.”

Op de vraag of het zorgwekkend is voor zijn concurrenten dat hij zó kan winnen, moest Wade lachen. “Het voelde verschrikkelijk. Echt onrustig. Ik beefde. En ik was ook gewoon negatief tegen mezelf.”

Toch toonde hij opnieuw zijn ervaring. “Ik jatte gewoon wat legs hier en daar. Dat was het belangrijkste wat ik deed.” De suggestie dat hij op weg is naar zijn beste vorm wuifde hij resoluut weg. “Nee. Helemaal niet. Je hebt timing nodig, en een beetje geluk.”

En hoewel hij nu op dertien kwartfinales staat in Blackpool, hecht hij er zelf weinig waarde aan. “Dat is allemaal niet zo relevant. Het is wat het is. Doe ik het goed genoeg? Waarschijnlijk niet.”

Hoewel hij bij vlagen worstelde, sloeg Wade toch toe op de cruciale momenten. “Hij [Nijman] miste zoveel kansen. Of misschien liet ík hem missen? Ik weet het niet. Ik ben in ieder geval gewoon heel blij, snap je. De eerste wedstrijd [in ronde één] speelde ik echt goed. Deze keer… ik ging het podium op, ik was nerveus, ik voelde me afstandelijk, het zat niet goed.”

Toch hield hij, zoals zo vaak, het hoofd koel. “Ik ben net een eendje, rustig boven water, maar onder de oppervlakte trappel ik als een gek. Er zijn veel darters die dat hebben, denk ik.”

Gevraagd of zijn kalme uiterlijk het harde werk maskeert, moest de linkshandige darter lachen. “Het is niet alsof je even de waterkoker aanzet, nee. Maar ik waardeer het compliment.”

Aan het begin van de persconferentie deed Wade nog een oproep tot positiviteit. “Laten we het over darts hebben, en niet al die randzaken. Ik wil hierna gewoon vis met patat gaan eten met mijn vrouw. Dit hier is niet zo belangrijk.”

Voor Wade is zijn gezin het enige wat telt. Hoe ouder hij wordt, hoe minder gewicht hij hecht aan titels en bekers. “Ik weet dat ik een van de besten ben, waarschijnlijk top tien van de wereld op dit moment, misschien. Maar belangrijker dan dat is: ik wil gewoon mijn vrouw zien, Arthur en Alfred. Dan heb ik toch gewonnen? Niets van dit alles is écht belangrijk. Echt niet.”

Die liefde voor zijn gezin is ook zijn drijfveer op het podium. “Het allerbelangrijkste voor mij zijn mijn jongens, Arthur en Alfred. Als ik hen iets kan bieden dat ik vroeger zelf niet had… dat is alles wat ik wil. Ze zijn het beste wat me ooit is overkomen.”

Hij sprak ook vol respect over het vaderschap van een andere dartsgrootheid. “Michael van Gerwen is misschien de grootste plaaggeest die er rondloopt… ik ga niet te veel woorden gebruiken… maar z’n kinderen betekenen alles voor hem. Hij zet hen boven alles en iedereen. En dat neem ik van hem over, weet je.”

In de kwartfinale wacht Gian van Veen, opnieuw een Nederlander. Maar Wade is er laconiek onder. “Heb ik Van Veen, of heeft hij mij? Hangt er maar vanaf hoe je het bekijkt, toch?”

Hoe hij tegen zijn komende duel aankijkt? “Niet echt over nagedacht, nee. Kan me weinig schelen eigenlijk. Ik begin net weer een beetje aardig te gooien. Ik ga je niet aankijken en zeggen: ‘ik denk dat ik het goed ga doen.’ Het is zoals het is.”

Het goede nieuws voor Wade is wel dat hij eerst nog een dag rust heeft. “Als je me had gezegd dat ik morgen weer moest spelen, had ik gezegd: ‘laat maar zitten’. Maar nu ik een dagje vrij heb, ben ik zo blij als een kind.”