"Ik ben geen opgever, dit is maar een dip" - Dave Chisnall haalt opgelucht adem na zege in openingsronde WK Darts 2026

Dave Chisnall stond na afloop van zijn wedstrijd in de eerste ronde van het WK Darts 2026 met een brede glimlach voor de camera’s. Niet omdat hij sprankelend had gespeeld, niet omdat alles eindelijk weer vanzelf ging, maar vooral omdat hij had gewonnen. En dat voelde, na een jaar vol worstelingen, als een enorme opluchting.

De Engelsman rekende af met Fallon Sherrock in een partij die sportief, emotioneel en qua sfeer alles in zich had. Chisnall wist dat hij het zichzelf onnodig lastig had gemaakt, maar zag tegelijkertijd ook aanknopingspunten. Vooral zijn finishes stemden hem hoopvol. Met 47 procent op de dubbels liet hij zien dat één van zijn vermeende zwakke punten dit keer juist een wapen was. “Over de jaren heen hoor je mensen zeggen dat ik waardeloos ben op de dubbels,” zei hij met een grijns. “Maar dat liet ik hier niet zien. Dat was gewoon goed.”

Chisnall was realistisch over het verloop van de partij. Volgens hem had het duel zomaar een andere kant op kunnen vallen. “Als Fallon haar dubbels had geraakt, had het veel spannender kunnen worden. Ze mist kansen, zoals die 1-5-8, en dat helpt mij natuurlijk. Als zij die eerste set met 3-1 wint, weet je niet hoe het verder loopt.”

Toch wilde hij niet te veel terugkijken. “Ik ben blij met de overwinning en ik weet dat ik alleen maar beter kan worden. Als mijn scorend vermogen beter wordt en ik mezelf blijf dwingen om scherp te zijn op de dubbels, dan heb ik een goede kans tegen iedereen.”

Dat Chisnall dit WK zonder uitgesproken verwachtingen ingaat, is geen toneelspel. “Er ligt helemaal geen druk op mijn schouders,” zei hij. “Ik ga gewoon mijn spel spelen. Als ik dat kan, kan ik ver komen. Maar ik lieg niet: ik worstel al negen, tien maanden. En ik weet eerlijk gezegd niet eens precies waarom.”

Die onzekerheid is misschien wel het meest frustrerende aspect. Chisnall voelt dat hij dicht bij zijn oude niveau zit, maar dat het nét niet samenkomt. “Als ik dat ene stukje goed krijg, ben ik heel lastig te verslaan. Maar het lukt gewoon nog niet.”

In de tweede ronde wacht Ricardo Pietreczko. Een tegenstander die Chisnall serieus neemt, maar niet vreest. “Iedereen weet dat Ricardo een goede speler is. Maar ik ook. Alleen: ik ga daar niet spelen zoals vandaag. Dat kan beter. Dat móét beter.”

In het interview ging Chisnall opvallend diep in op zijn technische problemen. Hij beschreef hoe zijn worp hem soms in de steek laat. “Soms trek ik mijn arm te ver naar achteren, soms gooi ik juist te gehaast. Dan gaan de pijlen overal heen. En het frustrerende is: ik weet dat ik het doe, maar ik kan het niet altijd stoppen.”

Juist dat maakt het zo lastig. “Hoe meer je probeert het te corrigeren, hoe erger het soms wordt. Gelukkig is het niet mijn hele spel. Het is een deel ervan. Dus ik probeer me te focussen op wat wél goed gaat.”

Ondanks suggesties om hulp te zoeken bij coaches of andere spelers, blijft Chisnall trouw aan zichzelf. “Dat interesseert me eigenlijk niet zo. Ik ben wie ik ben. Als het even niet loopt, dan loopt het niet. Maar ik weet dat het terugkomt. Ik heb honderd procent vertrouwen in mezelf. Dit is gewoon een dip.”

Desgevraagd noemde Chisnall deze fase één van de zwaarste uit zijn carrière. Toch plaatste hij dat ook in perspectief. “Ik heb een hele moeilijke tijd gehad toen mijn moeder overleed. Dat was waarschijnlijk het zwaarst. Toen speelde ik maandenlang niet goed. Maar daar ben ik ook doorheen gekomen.”

Deze periode voelt anders. “Ik weet niet waarom dit gebeurt. Het gebeurt gewoon. En het enige wat ik kan doen, is blijven vechten. Als ik een kans krijg, moet ik die grijpen.”

De loting tegen Fallon Sherrock zorgde vooraf voor gemengde gevoelens. “Je wilt eigenlijk niet tegen een vrouw spelen op dit podium,” gaf Chisnall eerlijk toe. “Niet omdat ze niet goed is — want dat is ze — maar omdat je weet hoe het publiek kan zijn. Ze houden van de underdog.”

Toch viel de sfeer hem alles mee. Integendeel zelfs. “Het publiek was fantastisch. Geen boegeroep, geen gefluit. Gewoon respect voor ons allebei. Dat waardeer ik enorm.” Volgens Chisnall droeg dat bij aan een ‘vloeiende’ wedstrijd, ondanks het wisselvallige niveau.

Was hij trots op zijn prestatie? Het antwoord was typisch Chisnall: eerlijk en ongepolijst. “Ik ben trots dat ik gewonnen heb. Het is al lang geleden dat ik op televisie won. Maar nee, ik ben niet trots op mijn spel. Ik kan veel beter. En dat moet ook, als ik verder wil komen.”

Opvallend detail: tijdens de wedstrijd had Chisnall twee wespen op zich zitten, zonder dat hij het doorhad. “De beveiliging haalde ze eraf in de pauze,” lachte hij. “Maar nee, dat had geen invloed gehad. Ik was gewoon boos op mezelf.”

Dat Chisnall is weggezakt van de top van de wereldranglijst, laat hem naar eigen zeggen koud. “Ik kijk niet naar rankings. Als mensen zeggen: je bent van drie naar 21 gegaan, dan zeg ik: dat is darts. Je was goed, daarom stond je hoog. Nu heb je een slecht jaar, dus valt het geld eraf.”

Die nuchtere kijk typeert de Engelsman. Geen excuses, geen drama. Alleen de overtuiging dat het weer goed komt. “Ik ben hier al vijftien, zestien jaar. Ik ben geen opgever. Ik blijf doorgaan.”