“Je kunt van nummer vijf naar tien zakken in één nacht” - Emotionele Jonny Clayton voelt de druk op World Matchplay

Jonny Clayton beleefde zondagavond een emotioneel moment op het podium van de Winter Gardens in Blackpool. De Welshman, die doorgaans moeite heeft om de eerste ronde op de World Matchplay te overleven, slaagde er ditmaal wél in om die horde te nemen. Met een overtuigende 10-7 overwinning op de in vorm verkerende Martin Schindler zette hij een belangrijke stap richting een nieuw succes op het podium waar hij in 2023 nog de finale haalde.

Na afloop sprak Clayton met Dartsnieuws.com en legde hij uit waarom deze overwinning hem zo veel deed. “Het is fantastisch,” begon hij zichtbaar opgelucht. “Om eerlijk te zijn, toen ik Nathan (Aspinall) gisteren zag spelen – we stonden twee jaar geleden samen in de finale, voelde ik die druk extra. We verdedigen allebei prijzengeld, dus ja, dan komt die druk er wel bij.”

Tegen Schindler begon Clayton ijzersterk. Hij pakte meteen een 4-1 voorsprong bij de eerste pauze en gaf de controle over de partij nadien niet meer uit handen, ondanks een gemiddelde van 103 van de Duitser. “Martin, wat een aanwinst voor het darts,” prees Clayton zijn tegenstander. “Hij is één van de beste Duitsers en een geweldige podiumman. Ik wist dat het een zware opgave zou worden, en dat bleek ook. Ik móest goed starten, en dat is gelukt. Dat hielp me echt, want Martin geeft nooit op. Hij is ontzettend moeilijk te verslaan. Ik ben blij dat ik de finishlijn haalde.”

Dat Clayton zichtbaar geëmotioneerd was na zijn overwinning, had dan ook alles te maken met zijn verleden op dit toernooi. “Normaal gesproken verlies ik in de eerste ronde,” bekende hij. “Ik ben hier maar één keer eerder voorbij de eerste ronde geraakt, dus ja, dat was een flinke lading emotie.”

Zijn overwinning kwam na een openingsweekend vol verrassingen, waarin onder andere topfavoriet en nummer één van de wereld Luke Humphries werd uitgeschakeld. Dat zorgt volgens Clayton voor nog meer druk op de schouders van spelers die later in het schema zitten. “Er zitten hier 32 spelers in dit toernooi, en er zijn geen makkelijke wedstrijden,” benadrukte hij. “We zijn hier allemaal om die trofee te winnen. Je ziet dat Luke Humphries eruit vliegt, zou je daar geld op hebben ingezet? Waarschijnlijk niet. Maar zo werkt het. Als je niet op het juiste moment je topniveau haalt, dan win je gewoon niet.”

De vormcurve van Clayton laat al enkele maanden een stijgende lijn zien. Zelf voelt hij dat zijn vertrouwen terugkeert. “Ik geloof er altijd in, zelfs als ik gemiddeld 60 gooi blijf ik geloven,” grapte hij. “Er staat weer een glimlach op mijn gezicht en ik speel ontspannen darts, als dat logisch klinkt. Mijn arm is los. Ik span niet, probeer geen pijlen te forceren in de triple. Ik laat ze gewoon gaan, en als ik dat doe, speel ik beter. Hopelijk kan ik dat de hele week volhouden. Duimen maar.”

Ondanks de aandacht die de nieuwe generatie darttalenten zoals Luke Littler en Josh Rock de laatste maanden krijgt, bewijst Clayton dat de ervaren garde nog lang niet is afgeschreven. “Ja, ik was laatst nog 36,” grapte hij. “Nee, zonder gekheid, het is tegenwoordig echt een sport voor jonge gasten. Maar zolang mijn ogen en handen nog samenwerken, ben ik gevaarlijk. En ik voel me goed.”

De Welshman verdedigt deze week het prijzengeld van zijn finaleplek in 2023, en hij weet hoe snel je positie op de wereldranglijst kan veranderen. “Je kunt van wereldnummer vijf naar nummer tien zakken in één nacht,” zei hij. “Dat is me twee jaar geleden overkomen. Ik zou graag nog eens de finale willen halen, maar dan nog een stap verder. Als ik een goede reeks op gang krijg, ja, wie weet… Misschien achtervolg ik Bunting, misschien haal ik hem wel in. Je weet het nooit. Maar ik zou deze trofee ontzettend graag willen winnen.”

Gevraagd naar een vergelijking met zijn finalerun van twee jaar geleden, antwoordde Clayton dat hij zich dit jaar eigenlijk beter voelt. “Twee jaar geleden had ik lastige emoties. Dit jaar voel ik me vrijer en hopelijk kan ik daarvan profiteren.”

Hoewel het vroege uitvallen van toppers bij sommigen de indruk wekt dat het schema zich opent, is Clayton daar voorzichtig mee. “Ja en nee,” nuanceert hij. “Als de nummer één, drie en zes van de wereld eruit liggen, moet er iemand zijn die goed speelde om ze eruit te gooien. Als je in je eerste partij goed speelt, kun je dat ook in je tweede, derde of vierde. Het niveau ligt zó hoog momenteel. Het is serieus. Je moet gefocust blijven en je beste darts gooien.”

Dat hoge niveau ziet hij als een zegen voor de sport. “Er wordt niet lui geoefend, geen luie potjes gespeeld, je moet op je best zijn,” aldus Clayton. “En als wij dat op het podium of op de vloer laten zien, dan denkt het publiek thuis voor de tv: ‘Wauw, die gasten kunnen echt wat.’ Dus ik denk dat de sport er goed voor staat, voor de fans, de sponsors, voor iedereen.”

Clayton is één van de weinigen in het veld die weet hoe het voelt om de slotavond van de World Matchplay te halen. Die ervaring neemt hij dit jaar weer mee in zijn rugzak. “Ik ben er één keer geweest. Meestal ga ik op dag twee al naar huis,” grapte hij.

“Maar serieus, ik heb het meegemaakt en ik wil het opnieuw. Dat gevoel, twee jaar geleden tegen Nathan, toen je wordt aangekondigd als finalist, dat is onbeschrijfelijk. Nou ja, het kon beter, ik had de trofee kunnen winnen. Maar het was prachtig. Je voelt je belangrijk, als je begrijpt wat ik bedoel. Je denkt: ‘Ik kan dit spel écht spelen.’ Ik verloor die avond, maar Nathan was geweldig. Als je tot de slotavond komt, heb je iets goeds gedaan.”

Tot slot gaf Clayton ook nog een pluim aan de locatie en het publiek, die voor hem een speciale betekenis hebben. “Ik hou ervan. Echt waar, Blackpool is magisch,” zei hij oprecht. “Voor mij is dit één van de mooiste toernooien, de sfeer, de echte dartfans. Ze weten wanneer ze moeten zingen, hoe ze moeten zingen, welke liedjes… Geweldig. Petje af voor hen.”