“Eindelijk. Dit voelt als zeven jaar wachten” - Jeffrey Sparidaans overleeft thriller in openingsronde op Lakeside

Na een zenuwslopend duel waarin hij een 2-0 voorsprong zag verdampen naar 2-2, slaagde Jeffrey Sparidaans er uiteindelijk toch in om zijn eerste overwinning ooit op het Lakeside-podium binnen te slepen. Wat op papier een soepele zege leek te worden tegen de Belg Brian Raman, veranderde in een mentale strijd van formaat – een strijd die hij uiteindelijk won, maar niet zonder bibberende vingers en knikkende knieën.

“Ik weet niet wat er gebeurde,” verzucht hij na afloop zichtbaar opgelucht. “Na 2-0 voelde ik me relaxed, misschien té relaxed. Maar zodra ik mijn kansen niet pakte, deed hij dat wel. Dan ga je denken… en dan komt de spanning.”

Sparidaans begon uitstekend aan de wedstrijd. De scores liepen, de dubbels vielen en zijn lichaamstaal straalde rust uit. Maar zoals zo vaak in het darts kan een kleine scheur snel een breuk worden. Een paar gemiste dubbels hier, een sterke leg van tegenstander Raman daar — en plotseling was de controle weg. “Hij gooide een paar hoge finishes die mij écht nerveus maakten,” bekent Sparidaans. “Ik weet dat hij dat kan, hij is een goede speler. Maar ik miste op belangrijke momenten, vooral die dubbel 12. Dat was misschien wel de meest cruciale. Als ik die pak, is het klaar.”

Maar die kwam niet. En dus werd het 2-2 in sets. Een scenario dat Sparidaans liever had vermeden. “Het is dan gewoon niet makkelijk om je eigen leg te houden. Je denkt aan de stand, je denkt aan die gemiste kansen… alles komt tegelijk.”

In de beslissende leg van de laatste set stond er meer druk op zijn schouders dan op eender welke andere leg van de avond. De spanning was voelbaar, het publiek hield de adem in. En toch – op het moment dat het móest – was daar eindelijk de verlossing. “Eindelijk die dubbel,” zegt hij opgelucht. “Je denkt aan alles: de 2-0 voorsprong, de comeback, het laatste leg… en dan tref je hem. Dat gevoel is geweldig.”

De overwinning betekende meer dan alleen een plek in de volgende ronde. Het was zijn allereerste winstpartij op het legendarische Lakeside-podium – en dat na een afwezigheid van maar liefst zeven jaar.

“Ja, eindelijk,” zegt hij met een glimlach. “Zeven jaar geleden stond ik ook hier. Ik speelde tegen Dennis Nilsson en hij speelde geweldig. Ik verloor 3-0 in sets. Toen wist ik: ik moet beter worden.”

En beter werd hij. De ervaring, de teleurstellingen, de kilometers op lokale toernooien, internationale reizen – het heeft hem gevormd tot de speler die hij nu is. “In die zeven jaar heb ik veel geleerd. Veel gespeeld, veel meegemaakt. En nu betaalt dat zich eindelijk uit.”

Daarmee bewijst hij dat doorzettingsvermogen loont in een sport die soms genadeloos hard is.

Zijn terugkeer naar Lakeside volgt op een jaar waarin hij op papier een grote titel pakte: de Dutch Open. Maar in tegenstelling tot wat veel fans denken, was het voor hem geen constant hoogseizoen. “Na de Dutch Open speelde ik eigenlijk niet eens zoveel grote toernooien,” legt hij uit. “Ik speelde veel lokale competities in Nederland, kleine toernooien.”

En bovendien had hij kort voor Lakeside nog een flinke tik te verwerken. “Ik was twee weken geleden nog in Malta voor de WDF. Ik miste tien matchdarts voor de laatste 16,” vertelt hij met een mengeling van frustratie en zelfspot. “Ik was zó boos. Echt kwaad. Dat was een klap.”

Die teleurstelling werd echter de brandstof voor een belangrijke ommezwaai. “Ik veranderde compleet hoe ik erover dacht. Ik ben twee weken lang keihard gaan trainen voor Lakeside. En dit is het resultaat.”

Tijdens het interview komt het gesprek ook op Jimmy van Schie, een van de favorieten voor de WDF-titel dit jaar en landgenoot van Sparidaans. “Hij is een goede speler. Maar vooral ook een geweldig mens,” zegt hij met zichtbaar respect. “We hebben dezelfde manager, reizen samen veel rond. Ik hoop dat hij wint vanavond.”

Hij benadrukt ook dat Van Schie in absolute topvorm verkeert. “Hij won de World Masters, veel WDF-toernooien. Hij is echt een van de favorieten. Maar dit toernooi winnen? Dat blijft moeilijk te voorspellen.”

Met zoveel Nederlands talent in opmars is het duidelijk dat de lage landen opnieuw een golf van darters afleveren die de internationale podia kleuren.

Met de zenuwen van zijn openingswedstrijd nog vers in het geheugen, kijkt Sparidaans nu vooruit naar zijn volgende uitdaging: François Schweyen, opnieuw een Belg. “Ik ga het rustig aanpakken. Eerst uitrusten, dan naar de volgende ronde kijken,” zegt hij verstandig. Geen grote uitspraken, geen voorspellingen, geen bravoure – enkel nuchterheid en focus.

Maar de vraag blijft: kan hij na deze mentale veldslag doorgroeien tot een echte kandidaat voor de wereldtitel? “We gaan het zien. Ik kijk uit naar de volgende wedstrijd", besluit Sparidaans.