"Het is geen kwestie van of ik terugkeer op de Pro Tour, maar wel wanneer" - Ted Evetts: tussen genieten van het leven en terugkeer naar de top

In de dartswereld staat de naam Ted Evetts al jaren garant voor talent en bijzonder veel potentieel. De voormalig wereldkampioen jeugd en houder van maar liefst 14 titels op de Development Tour werd al vroeg gezien als een vaste waarde voor de toekomst van de PDC. Toch is de realiteit vandaag anders: Evetts speelt inmiddels zijn tweede jaar zonder PDC Tour Card. In gesprek met de MODUS Super Series blikt de Engelsman terug op zijn loopbaan, zijn huidige perspectief en de zoektocht naar de balans tussen topsport en een normaal leven.

Evetts, liefkozend 'Super Ted' genoemd, maakte furore toen hij in korte tijd uitgroeide tot één van de meest constante spelers op de Development Tour. Zijn successen leverden hem een PDC Tour Card op en brachten hem op het grootste podium: het WK Darts, waar zijn verloren partij tegen Fallon Sherrock in 2019 wereldnieuws werd. Die wedstrijd wordt hem vaak nagedragen, maar Evetts weigert zijn carrière tot dat ene duel te reduceren:

“Mensen zeggen weleens dat dat de partij was die me gebroken heeft. Maar dat klopt niet. Wat mij echt raakte, was de periode daarna. Net toen ik goed speelde, viel alles stil door de coronapandemie. Er waren geen toernooien, geen ritme. Dát was het moment dat me uit balans bracht.”

Acht jaar lang reisde Evetts onafgebroken naar toernooien in Barnsley, Wigan of verder weg. Het betekende dat hij zelden aanwezig kon zijn bij familieaangelegenheden, verjaardagen en momenten met vrienden. Uiteindelijk eiste dat zijn tol:

“Ik merkte dat ik op een gegeven moment geen zin meer had om weer naar Wigan of Barnsley te rijden. Zodra ik er was, vond ik het prachtig, maar de hele aanloop voelde als een verplichting in plaats van plezier. Toen besefte ik: ik moet weer leren genieten, óók buiten het darts om.”

Dat genieten doet hij nu door op maandagavond met vrienden in de lokale competitie te spelen, wat golf te beoefenen of zelfs weer een balletje te trappen bij het zondagvoetbal.

Het opvallende is dat Evetts niet verbitterd terugkijkt op het verliezen van zijn PDC Tour Card. Integendeel: hij ervaart de periode als waardevol.

“Ik wil absoluut terug naar het hoogste niveau, maar ik heb nu ook de kans om tijd door te brengen met mijn neefjes en nichtjes, om gewoon een wandeling te maken of een weekend thuis te zijn. Dat had ik vroeger nooit. Het is alsof ik voor het eerst écht kan ademhalen.”

Die frisse blik vertaalt zich ook in zijn spel. Waar hij voorheen dagenlang kon oefenen in de hoop “het klikmoment” te forceren, kiest hij nu voor een relaxtere aanpak.

“Soms, als je er geforceerd naar zoekt, komt dat klikmoment juist níet. Nu probeer ik het spel te omarmen. Als ik mijn niveau van 12-, 13- of 14-darters weer vaker laat zien, weet ik dat die PDC Tour Card vanzelf terugkomt.”

Ondanks zijn relaxtere houding, ontkomt Evetts niet aan de druk die bij zijn reputatie hoort. Fans en volgers herinneren zich zijn indrukwekkende prestaties en verwachten dat niveau telkens opnieuw.

“Mensen vergeten dat darts geen perfect spel is. Je kúnt niet elke week 110 gemiddeld gooien. Het is een sport van pieken en dalen. De kunst is om je gemiddelde niveau – niet je wedstrijdgemiddelde, maar je carrièregemiddelde – hoog te houden. Dat is waar ik nu aan werk.”

Zijn verrassende kwartfinale als invaller op de Pro Tour, waarin hij drie spelers uit de top-10 versloeg, bewijst dat zijn klasse nog steeds intact is.

Een belangrijk thema in het gesprek is de noodzaak om het leven naast het darts te koesteren. Ook collega’s als Michael van Gerwen en Chris Dobey benadrukken dat. Dobey praat liever over voetbal, Van Gerwen over reizen, en Evetts zelf over koken.

“Ik hou ervan om in de keuken te staan. Risotto is mijn specialiteit, vaak met pompoen. En voor het dessert maak ik graag mijn eigen chocolaatjes – bijvoorbeeld met framboos en prosecco. Darts is belangrijk, maar dit soort dingen geven ontspanning en maken me gelukkig.”

Het illustreert hoe belangrijk het is om als topsporter meer te zijn dan alleen een darter.

Evetts bevindt zich nu in wat hij zelf een kruispunt noemt. Hij kan kiezen om het spel losser te benaderen en te vertrouwen op het moment dat de consistentie terugkomt, of zich opnieuw volledig vast te bijten in het regime van dag in dag uit oefenen.

Zijn antwoord is helder: “Voor mij is het geen kwestie van óf ik terugkeer, maar wanneer. De kwaliteit is er. Het draait alleen nog om het vasthouden van de consistentie. En als dat lukt, ben ik er weer.”

Het verhaal van Ted Evetts is er één van relativering, doorzettingsvermogen en volwassenwording. Waar hij ooit de jonge belofte was die de dartswereld stormenderhand veroverde, is hij nu een speler die weet dat geluk niet uitsluitend van pijltjes afhankelijk is. Hij is vastbesloten zijn plek op de Pro Tour terug te veroveren, maar doet dat met een bredere blik op het leven.

Voor de fans is dat misschien wennen, maar voor Evetts zelf is het een verademing: darts blijft zijn passie, maar het leven ernaast heeft minstens zoveel waarde gekregen.