"Moeiteloos, een voorbeeld voor de jeugd en éen van de mooiste worpen uit de sport" - Voormalig Premier League-kampioen Glen Durrant kijkt vol bewondering naar Raymond van Barneveld

Er zijn maar weinig namen in de dartssport die zo tot de verbeelding spreken als die van Raymond van Barneveld. De vijfvoudig wereldkampioen geldt voor velen als een levende legende. Zijn imposante carrière beslaat inmiddels meer dan drie decennia, en hoewel zijn palmares vaak in de schijnwerpers staat, is zijn techniek minstens zo interessant. Want zoals bij elke grootheid in de sport, is ook bij Van Barneveld niets statisch gebleven. Zijn worp, ooit simpel en jeugdig, is geëvolueerd tot een van de meest iconische en sierlijke bewegingen in het moderne darts.

Onlangs stond 'Barney' centraal in een analyse van MODUS Super Series – Break of Throw, waarin voormalig Lakeside-kampioen en dartscoach Glen Durrant samen met hem dieper inging op zijn worp, houding en mentaliteit. Het leverde niet alleen fascinerende inzichten op in de techniek van een vijfvoudig wereldkampioen, maar ook bijzonder nuttige lessen voor jonge darters die hun eigen spel willen ontwikkelen en verder verfijnen.

Volgens Glen Durrant is de worp van Van Barneveld “een van de mooiste in de sport.” Het geheim zit hem in de vloeiende afgifte van de pijl. Geen stoterige beweging, geen haast: alles draait om timing en soepelheid. “Zijn worp oogt moeiteloos", aldus Durrant. “Zelfs de terugtrekbeweging – het intrekken van de arm voordat de pijl wordt losgelaten – is een voorbeeld voor jonge spelers. Er zit geen spanning in, geen overbodige beweging. Het ziet er simpel uit, maar dat is het resultaat van jarenlange verfijning.”

Die eenvoud is echter bedrieglijk. Achter de rustige uitstraling van Van Barneveld schuilt een speler die zijn techniek keer op keer stevig onder de loep heeft genomen. Zo veranderde hij in de jaren negentig zijn worp deels om zijn concurrent Phil Taylor bij te kunnen houden. Taylor’s manier van “stacken” – het opstapelen van pijlen in de triple 20 – inspireerde Barney om zijn grip en worp te verfijnen. Het toont aan dat zelfs de grootsten niet bang zijn om te sleutelen aan hun fundamenten.

In zijn eigen analyse benadrukt Van Barneveld dat alles begint met de houding. “Ik ben rechtshandig, dus ik zet mijn rechtervoet naar voren", legt hij uit. “Niet recht op het oche zoals sommige spelers, maar iets gedraaid. Dan leun ik een beetje naar voren, zodat ik dichter bij het bord sta.”

Volgens Durrant is die keuze opmerkelijk, omdat veel moderne topspelers – denk aan Luke Humphries of Gary Anderson – juist wél met de teen recht op de oche staan. “Maar Barney voelt zich comfortabeler iets zijwaarts", legt de coach uit. “Het belangrijkste is balans en stabiliteit. Voor jonge spelers is dat een les: er is geen universele perfecte houding, maar je moet wel consistent zijn.”

Het leunen naar voren is daarbij een interessant discussiepunt. Michael van Gerwen leunt extreem ver over het oche, terwijl anderen vrijwel rechtop staan. “Het is vaak een kwestie van proberen en durven fouten te maken", zegt Durrant. “Belangrijk is dat je lichaam die houding jarenlang aankan. Voor de levensduur van je carrière moet je oppassen dat je rug en knieën niet te zwaar belast worden.”

Een ander cruciaal punt in de filosofie van Van Barneveld is mentaal: “Denken is een killer in darts,” zegt hij stellig. Daarmee bedoelt hij dat een darter tijdens de worp niet moet nadenken over zijn techniek. Alles moet instinctief en automatisch verlopen.

Durrant beaamt dat volledig: “Toen ik mijn eerste Lakeside won, dacht ik helemaal niet na over mijn worp. Later begon ik te experimenteren, en juist toen ging het mis. Barney heeft gelijk: zodra je overanalyset, blokkeer je jezelf. Je moet het denkwerk doen tijdens de training, maar op het podium moet je hoofd leeg zijn.”

Het is die mentale eenvoud die Van Barneveld vaak onderscheidt van anderen. Zijn advies aan jonge spelers is even simpel als krachtig: “Staar naar het doel en vertrouw op je techniek.”

Een ander fascinerend aspect is de grip van Van Barneveld. Hij gebruikt opvallend veel vingers op de barrel én zelfs op de punt van de pijl. Zijn pink komt pas op het laatste moment los bij de afgifte. Dit zorgt voor een unieke combinatie van controle en souplesse.

“Je grip kopiëren van een ander werkt niet", waarschuwt Barney. “Iedereen heeft een natuurlijke manier van vasthouden. Je moet je eigen grip ontwikkelen.” Durrant vult aan: “Veel coaches zeggen dat je een dart moet vasthouden alsof het een veer is – licht en zonder spanning. Dat zie je perfect bij Barney terug. Hij gooit alsof de dart niets weegt.”

Naast techniek en grip speelt ook ritme een belangrijke rol. Van Barneveld benadrukt dat spelers thuis niet te snel moeten trainen. “In een wedstrijd wacht je vaak tien seconden terwijl je tegenstander gooit. Als je thuis steeds direct nieuwe pijlen oppakt, raak je uit je ritme.”

Het is een detail dat volgens Durrant vaak wordt onderschat. “Bobby George was een van de weinigen die daar vroeger over sprak: doe alsof er een tegenstander is. Train zoals je speelt. Dat is cruciaal voor consistentie.”

Van Barneveld staat bekend als iemand die vaak met materiaal experimenteert: andere flights, langere punten, nieuwe barrels. Critici zien dat als onzekerheid, maar volgens Durrant is dat geen teken van overdenken. “Het sleutelen doe je buiten de wedstrijden om. Aan de oche moet je hoofd leeg zijn.

Het illustreert de zoektocht van topspelers naar de perfecte balans. Soms levert het kleine verbeteringen op, soms blijkt het een dwaalspoor. Maar zoals Durrant benadrukt: “Barney speelt al dertig jaar op topniveau. Wat voor hem werkt, is gevormd door ervaring en eindeloze oefening.”

Ondanks zijn leeftijd en eerdere pensioenpogingen blijft Van Barneveld competitief. Hij kwalificeerde zich recent weer voor grote toernooien, waaronder de prestigieuze World Matchplay. Daar wachtte hem een clash met Michael van Gerwen – een affiche dat meteen tot de verbeelding sprak.

“Zijn naam blijft een magneet in darts", aldus Durrant. “Hij trekt nog altijd de grootste menigten en gesprekken. Het feit dat hij na zijn comeback weer op dit niveau staat, is ongelooflijk. Dat toont de honger en de klasse van een echte kampioen.”

Van Barneveld zelf stelt echter hoge eisen. Voor een vijfvoudig wereldkampioen is “meedoen” niet genoeg. Hij jaagt nog altijd op titels, ook al moet hij daarvoor strijden tegen een nieuwe generatie toppers als Luke Littler, Luke Humphries en Gerwyn Price.

Raymond van Barneveld heeft in zijn carrière bewezen dat een worp niet statisch hoeft te zijn. Hij heeft geëxperimenteerd, aangepast en verfijnd – zonder ooit zijn unieke stijl te verliezen. Zijn techniek, gekenmerkt door soepelheid, controle en eenvoud, is inmiddels een studieobject voor darters wereldwijd.

Zijn lessen zijn helder:

Voor jonge spelers is er geen beter voorbeeld dan Barney. Niet alleen om zijn titels en triomfen, maar vooral om zijn vermogen om zichzelf steeds opnieuw uit te vinden. De man uit Den Haag blijft, ook anno nu, een inspiratiebron – een levende legende die de dartssport mede gevormd heeft.