De grootste sensaties ooit op de World Cup of Darts: kan Engeland fiasco van 2010 voorkomen?

De World Cup of Darts is een van de populairste toernooien op de PDC-kalender en dat is niet zonder reden. Enerzijds krijgen we hier spelers te zien die normaal nauwelijks in de spotlights staan. Anderzijds brengt het unieke format met koppelwedstrijden een teamdynamiek tot leven die je nergens anders in het darts ziet. Emoties op het podium, nationale trots, onverwachte heldenverhalen, dat alles maakt de World Cup zo bijzonder.

Donderdagavond gaat de editie van 2025 van start in Frankfurt. Een mooi moment om terug te blikken op enkele van de grootste verrassingen in de geschiedenis van het toernooi. Want geregeld zorgden underdogs voor sensationele overwinningen tegen gevestigde namen. Het format werd in de loop der jaren regelmatig aangepast, maar de sensaties bleven komen.

Het toernooi kende bij zijn allereerste editie in 2010 meteen een stunt van formaat. Engeland, met recordwereldkampioen Phil Taylor en een toen in topvorm verkerende James Wade (winnaar van de UK Open, Grand Slam en World Grand Prix), begon als uitgesproken favoriet. Spanje daarentegen trad aan met Carlos Rodriguez en Antonio Alcinas, twee namen die toen amper bekend waren bij het grote publiek.

Toch begon het duel met een statement van formaat. Spanje gooide in de eerste leg meteen 104 uit. Engeland wist het scorende overwicht daarna in de score uit te drukken en kwam 4-2 voor. Rodriguez verkleinde via bull het verschil tot 3-4, en niet veel later checkte hij zelfs 125 voor de gelijkmaker.

Toen Alcinas dubbel 18 raakte voor 5-4, hing er een sensatie in de lucht. Engeland sleepte er nog een beslissend leg uit, vervolgens leverde Spanje een weergaloze leg af. Dankzij twee 180-scores noteerden Rodriguez en Alcinas een 11-darter, waardoor het World Cup-debuut van Engeland in een fiasco eindigde. Spanje bereikte uiteindelijk de halve finale, waar het verloor van Nederland.

Twee jaar later schreef opnieuw een underdog een verbazingwekkend verhaal. Schotland, met Peter Wright en Gary Anderson begon als favoriet tegen Zuid-Afrika. De Zuid-Afrikanen stuurden Devon Petersen en Shawn Hogan het podium op. Petersen speelde nog ver voor zijn topperiode van 2020 en Hogan is tot op de dag van vandaag een tamelijk onbekende naam.

Beide Schotten wonnen hun single-partijen overtuigend. Alles leek in de lijn der verwachting te verlopen, tot de koppelpartij begon. Daar draaide Zuid-Afrika de rollen om, en won verrassend met 5-3. In dat jaar telden singles elk voor één punt, en de koppelpartij voor twee.

Het kwam aan op één allesbeslissende sudden-death leg. En daarin hield Zuid-Afrika het hoofd koel. Als nummer 19 van de plaatsingslijst bereikten ze de kwartfinale, waar ze onderuit gingen tegen Wales. Maar de stunt tegen Schotland blijft voor altijd in de geschiedenisboeken staan.

Een jaar later viel Nederland ten prooi aan een sensationeel verhaal. Michael van Gerwen en Raymond van Barneveld groeiden uit tot wellicht het sterkste duo ooit in de geschiedenis van de World Cup of Darts, maar kenden opstartproblemen in hun eerste jaar. Velen zagen de eindzege al binnen handbereik. Maar de Finnen Jarkko Komula en Jani Haavisto hadden andere plannen.

In de groepsfase haalde Finland met moeite de volgende ronde. Ze wonnen nipt van de VS en verloren van Duitsland. Toch plaatsten ze zich voor de achtste finales, waar Oranje wachtte. Ondanks het op één na hoogste gemiddelde van die ronde, faalde Nederland op de dubbels.

Bij een 3-4 achterstand miste Van Gerwen drie pijlen op dubbel 18 om gelijk te maken. Finland strafte dat genadeloos af met een 50-check via dubbel 10. De sensatie was compleet. In de kwartfinale schakelden de Finnen ook Duitsland uit (met Andree Welge en Jyhan Artut), pas in de halve finale bleek België te sterk.

In 2017 was Schotland niet voor het eerst slachtoffer van een enorme stunt. Als eerste geplaatst namen Anderson en Wright het in de openingsronde op tegen Singapore. Daar stonden Paul Lim en Harith Lim als goed ingespeeld koppel aan de oche.

Schotland kwam geen moment echt in hun spel. Singapore speelde goed en kwam dankzij een messcherpe Paul Lim op een 3-1 voorsprong. De Aziaten verzuimden 4-1 te maken, maar ze raakten niet van hun stuk. Na opnieuw missers van de Schotten op de dubbels, gooide Paul Lim een 100-finish voor een historische 5-2 overwinning. Singapore versloeg nadien ook Spanje, maar sneuvelde in de kwartfinale tegen België.

Een van de meest bijzondere hoofdstukken werd geschreven door Ierland in 2019. William O’Connor en Steve Lennon vormden het duo dat eerst met speels gemak Griekenland opzijzette (5-1). In de achtste finale wachtte Engeland, met Rob Cross en Michael Smith.

Lennon versloeg Smith met 4-3, waarna Cross tegen O’Connor moest winnen om het dubbel af te dwingen. Maar O’Connor speelde de partij van zijn leven. Met een gemiddelde van 115 (!) versloeg hij Cross (die zelf 106 gemiddeld haalde) met 4-1.

In de kwartfinale ging Oostenrijk voor de bijl, en in de halve finale wachtte Nederland. Van Gerwen won zijn single van Lennon, maar O’Connor trok gelijk tegen Wattimena. In het dubbel noteerde Ierland een gemiddelde boven de 100 en veegde Oranje met 4-0 van het bord. Pas in de finale kwam de droom ten einde. Schotland met Wright en Anderson bleek te sterk.

Tijdens de laatste editie van de World Cup was het Italië dat opzien baarde. Michelle Turetta en Massimo Dalla Rosa begonnen als ultieme outsiders. Turetta had weliswaar een Tour Card, maar echte internationale successen had hij nog niet geboekt. Des te verrassender was het dat Italië de groepsfase won, ten koste van Portugal en de Verenigde Staten.

In de achtste finale trof men Australië, met Damon Heta en Simon Whitlock, de wereldkampioenen van 2022. Australië kreeg liefst zeven matchdarts, maar faalde keer op keer. Italië hield het hoofd koel, en Turetta maakte het af met de winnende pijl. De sensatie was compleet.

In de kwartfinale bood Italië fel weerwerk tegen België. Pas in het beslissende leg moesten ze buigen, maar de Italianen konden terugkeren op een schitterend toernooi. Voor het eerst stond er een Italiaans team in de kwartfinale van de World Cup of Darts.

Wie Oostenrijk niet opneemt in de lijst van verrassingen, doet hen tekort. In 2021 ontpopte het land zich tot absolute reuzendoder. Mensur Suljovic en Rowby-John Rodriguez versloegen met België, Noord-Ierland en Engeland de nummers vier, vijf en één van de plaatsingslijst om de finale te halen. In de finale bleek Schotland met Wright en Henderson te sterk, maar de tweede plaats betekende een doorbraak voor het Oostenrijkse darts.

En wie dacht dat zoiets maar één keer mogelijk was, werd in 2024 opnieuw verrast. Suljovic en Rodriguez bereikten andermaal de eindstrijd. Met passie, vechtlust en ijzersterk teamspel werkten ze zich door het veld heen. In de halve finale kegelden ze favoriet België uit het toernooi. In de finale was het Engeland dat roet in het eten gooide, maar opnieuw was Oostenrijk goed voor zilver.

Ook in 2025 belooft het toernooi weer spanning en spektakel. Met veertig deelnemende landen, het huidige koppelformat en een handvol verrassende teams, is alles mogelijk. Extra interessant is de blik op Engeland, waar met wereldkampioen Luke Littler en nummer één van de wereld Luke Humphries de verwachtingen torenhoog zijn.

Toch leert de geschiedenis ons: op de World Cup of Darts is niemand veilig. Elk team, hoe onbekend ook, kan op een enkele dag geschiedenis schrijven. Misschien gebeurt het dit jaar opnieuw. Misschien beleven we straks wéér een van die magische avonden die dit toernooi zo onvergetelijk maken.