"Een grote titel zou een last zijn die van mijn schouders valt, dan kan ik verder kijken" - Luke Woodhouse over het label dat boven zijn hoofd hangt

Luke Woodhouse is het beu om steeds herinnerd te worden aan dat ene statistiekje. De Engelsman geldt al enige tijd als de hoogst gerankte PDC-speler zonder titel, een etiket dat hem blijft achtervolgen zolang de prijzenkast leeg blijft. Toch weigert Woodhouse zich te laten definiëren door wat hij nog níét heeft gewonnen. Integendeel: tijdens het lopende WK Darts 2026 laat hij zien waarom hij zich stevig in de top van het mondiale darts heeft genesteld.

De 37-jarige Engelsman verkeert in uitstekende vorm op het WK en plaatste zich overtuigend voor de laatste 32, waarin hem op zaterdag een interessant duel wacht tegen Andrew Gilding. Het is opnieuw een kans om niet alleen sportief door te stoten, maar ook financieel en mentaal een volgende stap te zetten in een carrière die gekenmerkt wordt door geleidelijke groei.

Woodhouse draait inmiddels zeven jaar mee op de PDC Tour, zonder dat hij een ranking- of televisietoernooi op zijn naam schreef. Toch staat hij structureel hoog genoteerd en behoort hij tot de vaste gezichten op de grote podia. “Dat label – hoogst gerankte speler zonder titel – hangt voorlopig boven mijn hoofd,” erkent hij nuchter. “Maar je kunt het ook omdraaien: ik ben blijkbaar goed en consistent genoeg geweest om hier te staan zónder een titel. Dat zegt ook iets.”

Consistentie is misschien wel het sleutelwoord in het verhaal van Woodhouse. Waar anderen pieken en dalen kennen, slaagt hij er al anderhalf jaar in om vrijwel elke maand prijzengeld en rankingpunten te verzamelen. “Ik ben eerlijk gezegd een beetje klaar met die vragen,” zegt hij over het steeds terugkerende onderwerp. “Als ik over anderhalf of twee jaar nog steeds niets gewonnen heb, dan ga ik me er misschien echt aan ergeren. Maar op dit moment doe ik het gewoon goed.”

In plaats van zich blind te staren op eindzeges, richt Woodhouse zich op het grotere plaatje. “Mijn mindset is simpel: zo goed mogelijk spelen, zoveel mogelijk wedstrijden winnen en blijven bouwen. Dan komen het prijzengeld en de rankingpunten vanzelf, en hopelijk volgt de rest ook.”

Die benadering past bij de realist die Woodhouse zegt te zijn. Met meer ervaring op zak voelt hij zich rustiger en meer zelfzeker dan in zijn eerste jaren op tour. “Vroeger probeerde ik tegen topspelers soms té graag te winnen. Dan vergat ik mijn eigen spel te spelen. Nu ben ik veel comfortabeler. Ik speel mijn eigen spel en dat is een groot pluspunt.”

Dat zelfvertrouwen is ook terug te zien op het WK-podium. Voor veel spelers geldt de periode na Kerstmis als het echte begin van het toernooi. “Iedereen die hier ooit heeft gespeeld weet dat het belangrijkste is om na Kerst terug te komen,” legt Woodhouse uit. “Dan zit je echt in het hart van het toernooi. Ik ben heel blij dat ik daar nu weer bij hoor.”

Het wereldkampioenschap is niet alleen sportief, maar ook financieel van enorme betekenis. De dartsport heeft de afgelopen jaren een ongekende groei doorgemaakt, mede dankzij de enorme aandacht en populariteit die jonge sterren – vaak aangeduid als het ‘Luke Littler-effect’ – hebben gegenereerd. Voor spelers als Woodhouse liggen er daardoor kansen die enkele jaren geleden ondenkbaar waren.

“Het is gigantisch,” zegt hij. “Kwartfinale hier? Dat is £100.000. Ik loop pas zes jaar mee op tour. Er zijn spelers die er vijftien of twintig jaar over hebben gedaan, en in die zes jaar is het prijzengeld explosief gestegen.”

Woodhouse herinnert zich nog goed hoe anders de situatie was toen hij zijn tourkaart net had bemachtigd. “In mijn eerste jaar kreeg je £250 voor een gewonnen wedstrijd op de Pro Tour. Als je dat vergelijkt met nu… het is bijna niet te geloven. We hebben nu echt de kans om ons leven te veranderen.”

Darts blijft in de kern een sport van en voor het werkende publiek, vindt Woodhouse. Juist daarom is de huidige ontwikkeling zo bijzonder. “Het is altijd een working man’s sport geweest. En nu liggen er enorme mogelijkheden voor spelers om iets op te bouwen.”

Hij beseft ook dat timing een rol speelt. “Ik heb geluk gehad. Er zijn spelers die net de boot hebben gemist, die nu niet meer op Tour zijn of hun PDC Tour Card zijn kwijtgeraakt. Die zouden er alles voor geven om nu op Tour te staan en voor deze bedragen te spelen.”

Met zijn positie rond de top 32 weet Woodhouse dat hij zich in een gunstige uitgangspositie bevindt. “Ik heb nu echt kansen om hiervan te profiteren. Natuurlijk wil ik een titel winnen – daar ga ik niet over liegen. Maar het is niet mijn enige doel.”

In plaats van teleurstelling na elk toernooi zonder beker, kijkt Woodhouse naar structurele progressie. “Zolang ik wedstrijden blijf winnen en regelmatig kwart- en halve finales haal, pak ik rankingpunten. Dat brengt me naar toernooien als de World Matchplay en de World Grand Prix. Dat zijn mijn echte doelen: elk jaar de majors halen.”

Een titel zou volgens hem vooral mentale bevrijding betekenen. “Het zou een last van mijn schouders halen, een aap van mijn rug. En daarna kan ik weer verder kijken.”