Gemma Hayter keert onverwacht terug aan de top van het damesdarts: ‘Littler-mania kreeg me weer aan het kijken’

Jarenlang leek het erop dat Gemma Hayter voorgoed afscheid had genomen van het professionele darts. De Engelse, die op jonge leeftijd doorbrak maar nooit de juiste structuur vond om echt door te stoten, koos destijds voor werk en financiële stabiliteit.

Maar de razendsnelle groei van het vrouwencircuit én de explosieve populariteit van het darts door spelers als Luke Littler hebben haar teruggebracht op een podium waarvan ze dacht dat ze het nooit meer zou betreden. En op 19 december staat ze zelfs op Alexandra Palace voor haar debuut op het WK van 2026.

Voor Hayter voelt die terugkeer als een hoofdstuk dat ze nooit meer had durven schrijven. Het verhaal van Hayter begint zoals dat van veel darters uit haar generatie: in een pub, met een versleten bord ergens achterin. Haar ouders waren jarenlang kroegbazen en county-spelers, en darts hoorde simpelweg in haar jeugd.

Toen ze op dertienjarige leeftijd aansloot bij het jeugdteam van Hampshire en een jaar later werd doorgeschoven naar de senioren, zag ze voor het eerst dat er potentie in zat. “Ik denk dat dat het moment was dat ik realiseerde: ik was eigenlijk best goed,” vertelt ze aan Fen Regis Trophies.

Maar de mogelijkheden voor vrouwen waren destijds beperkt. Wedstrijden werden nauwelijks ondersteund, er was weinig prijzengeld, en een volledig professioneel bestaan was voor vrijwel niemand weggelegd.

Haar eerste echte test kwam in haar tienerjaren, toen ze in een regionale finale oog in oog stond met dartslegende Deta Hedman. “Ik was echt heel nerveus… het werd een makkelijke overwinning voor Deta,” zegt Hayter. Het waren leermomenten, maar zelden momenten die een carrière structureel verder brachten.

Ze speelde het World Masters in 2009, zonder veel succes, maar bereikte jaren later de kwartfinale van de BDO Gold Cup in 2015. Daar trof ze Fallon Sherrock, die haar achteraf eerlijk zei niet te weten hoe ze had gewonnen. Hayter kon er alleen maar om lachen. “Ik zei: ‘Omdat ik geen dubbel kon raken!’”

Zelfs toen ze in 2016 voor Engeland uitkwam, zag ze geen toekomst. “Ik voelde dat spelen voor Engeland het hoogste was dat ik ooit zou halen. Ik had bereikt wat ik kon, en het was financieel gewoon niet haalbaar.” Ze legde haar darts weg.

In 2024 is het landschap totaal anders. De PDC Women’s Series groeit, de grote toernooien trekken internationale aandacht en spelers als Beau Greaves laten zien dat vrouwen het niveau van de topmannen steeds dichter benaderen. En toen kwam Luke Littler. Zijn bliksemstart in de PDC, in combinatie met de wereldtitel van jeugdvriend Luke Humphries, bracht iets in haar naar boven. “Littler-mania kreeg me weer aan het kijken,” zegt ze. Het duurde niet lang voordat haar oude competitiedrang terugkeerde.

Wat begon als een paar trainingspijlen thuis, veranderde in een spontane inschrijving voor de Women’s Series. Met steun van haar partner en wat last-minute vrijgenomen vakantiedagen stond ze ineens weer tussen de professionals. Haar ambities waren voorzichting. “Ik zei dat ik blij zou zijn met 400 pond voor het weekend.”

Ze eindigde in haar eerste toernooi in de halve finale en pakte 500 pond. “Het was vanaf het begin een rollercoaster. Elk succes voelde groter dan het vorige.”

Hayter pakte daarna meerdere titels op de Modus en WADC-circuits. Een van haar mooiste momenten? De 4-0 overwinning op Sherrock in de finale van de WADC in Portsmouth. “Dat was enorm voor mij. Mijn eerste grote titel sinds mijn terugkeer.”

Ze stelde zichzelf vervolgens één duidelijk doel voor 2025: kwalificatie voor de Women’s World Matchplay. Dat lukte, ondanks drie verloren finales in de Women’s Series. De teleurstelling daarover werd verzacht door haar stijgende gemiddelden én de bevestiging dat ze structureel meedraait op het hoogste niveau.

Haar Matchplay-weekend verliep minder glorieus buiten de oche om. Een incident met een meeuw, een hotel zonder stromend water en nog een bijna-botsing met een vogel op weg naar het Winter Gardens gaven haar optreden in Blackpool een komisch randje.

“Het was surrealistisch,” zegt ze lachend. “Ik werd ondergescheten door een meeuw, moest terug naar het hotel en toen was er geen water. Mijn vriendin probeerde dat spul uit mijn haar te krijgen voor ik naar media mocht. Het was chaos.”

Maar het toonde vooral hoe ver de sport is gekomen. “Als ik terugdenk aan 2016, toen er bijna niets was voor vrouwen, en nu vragen mensen je om foto’s… het is bizar.”

Op 19 december stapt Gemma Hayter voor het eerst het podium van Alexandra Palace op, voor velen het absolute hart van het darts. Een plek waarvan ze dacht er nooit te staan. Haar loting levert meteen een zware tegenstander op: nummer elf van de wereld Josh Rock.

“Ik was misschien iets minder enthousiast toen ik hoorde dat ik Josh Rock had,” zegt ze met een knipoog. “Ik had wel een makkelijkere loting kunnen hebben.”

Haar verwachtingen houdt ze bewust laag. “Ik wil gewoon goed spelen. Als ik maar één leg win, ben ik al blij.”