''Het ziet er anders uit, maar het is net zo dodelijk'' - Mardle vergelijkt Littler en Humphries met piekperiode Van Gerwen

Wayne Mardle heeft in zijn carrière bijna alles gezien wat de dartssport te bieden heeft, maar zelden sprak de voormalige topdarter zo uitgesproken over een generatie die de sport momenteel op zijn kop zet. In gesprek met Online Darts schetst hij een helder beeld van het krachtsverschil in de top van de PDC, waarbij twee namen volgens hem onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn: Luke Littler en Luke Humphries.

Dat het WK van 2026 op papier een van de meest open edities in jaren lijkt, gelooft Mardle allerminst. Voor hem is het simpel: de strijd om de titel loopt onvermijdelijk via de twee spelers die al twaalf maanden het mondiale dartslandschap domineren.

“Dit jaar is het over twee spelers gegaan: Luke Humphries en Luke Littler. Kan iemand ze op dit moment nog stoppen?” vraagt Mardle zich hardop af tegenover Online Darts. Hij geeft zelf al antwoord: “Het is moeilijk te zeggen dat iemand ze er allebei doorheen rammelt. Ze kunnen individueel worden verslagen, maar degene die wint wordt daarna vaak zelf weer geklopt. De enige constante is dat zij in de finales staan.”

Aan het begin van Littlers doorbraakjaar klonk regelmatig dat de jeugdige Engelsman vooral vroeg in het toernooi te kloppen zou zijn. Over lange wedstrijden, zo was de redenering, zou hij nog tekortkomen. Volgens Mardle is dat idee inmiddels volledig achterhaald.

“De laatste vier of vijf toernooien ben ik van gedachte veranderd,” zegt hij. “Weet je nog dat de narrative rond Littler was: pak hem vroeg, want laat in het toernooi is hij te sterk? Ik begin nu te geloven dat het format helemaal niets uitmaakt. Hij is zo ver voor op de rest, behalve Humphries.”

Het verschil zit volgens Mardle vooral in de manier waarop beiden wedstrijden beheersen. Niet door onwaarschijnlijke finishes of flitsende momenten, maar door pure druk op het scorebord. “Als Humphries goed speelt, kan niemand hun scorend vermogen bijbenen. Ze zetten iedereen constant onder druk.”

Hoewel hij inmiddels bekendstaat om zijn uitgesproken mening, weigert Mardle om Littler rechtstreeks te vergelijken met legendes als Phil Taylor of Michael van Gerwen. Maar dat betekent niet dat hij de parallellen niet ziet.

“Ik vergelijk niet. Comparison is the thief of joy, onthoud dat,” benadrukt hij. “Maar ik kan hun spel wél vergelijken. De scorende fases van Littler en Humphries zitten op hetzelfde niveau als Van Gerwen in zijn beste jaren. Taylor speelde anders, methodischer, maar qua effectiviteit doen deze jongens niets onder.”

De snelheid van het scorende geweld doet Mardle zelfs denken aan de hoogtijdagen van MVG. “Michael ging 180, 180, 105, 36 uit. Littler en Humphries doen hetzelfde, maar dan in hun eigen tempo. Het ziet er anders uit, maar het is net zo dodelijk.”

Onder druk, zo zegt hij, horen slechts drie spelers op hetzelfde niveau thuis: Taylor, Van Gerwen en Littler. “Hij buigt niet. Hij buigt nooit onder druk. Dat is zeldzaam.”

Als analist wordt Mardle vaak gevraagd of Littler al richting het historische niveau gaat dat Van Gerwen tussen 2016 en 2017 haalde. Die periode noemt hij steevast “het beste darts dat ik ooit heb gezien”.

Toch ziet hij een belangrijk verschil: het moderne dartslandschap is anders. “Er zijn zoveel meer toernooien nu, dat hij automatisch meer wedstrijden zal verliezen,” zegt Mardle. “Van Gerwen won meer dan de helft van alle toernooien waar hij aan meedeed, jaar na jaar. Littler is ongelooflijk, maar Humphries wint net zo goed. Niemand anders pakt nog titels.”

Waar hij vooral op hamert, is dat de rest van het veld niet structureel meegroeit. “Zijn de anderen beter geworden? Nee. Wordt Littler beter? Mogelijk wel. Humphries blijft op zijn niveau. En Littler speelt simpelweg het beste darts ter wereld.”

Omdat Littler vrijwel elk podium betreedt als publiekstrekker, dreigt het soms te worden vergeten hoe bijzonder de ontwikkeling van Humphries is geweest. Mardle noemt het “onterecht” dat er zo weinig over wordt gesproken.

“We zijn vergeten hoe goed Luke Humphries is,” zegt hij. “En hetzelfde geldt voor Van Gerwen. Mensen doen alsof hij verdwenen is. Hij stond vorig jaar gewoon in de WK-finale, hij won de World Series Finals en hij blijft wereldtop. Vergeet hem niet.”

Het stoort hem dat veel darters in stilte excelleren, maar weinig liefde krijgen omdat ze “niet sexy genoeg” zouden zijn. “Danny Noppert, James Wade, Gerwyn Price… dit zijn winnaars. Ze worden alleen overschaduwd omdat Littler alles wat hij doet groter maakt.”

Over het mentale aspect is Mardle duidelijk: Littler gaat niet gebukt onder zijn status als regerend wereldkampioen, zoals anderen dat wel deden. “Ik geloof echt dat deze jongen totaal ongeschonden is,” zegt hij. “Er is geen negatieve ervaring, geen teleurstelling om mee te dragen. Van Gerwen had littekens toen hij zijn titel moest verdedigen. Littler niet. Er is geen vrijere darter ter wereld.”

Dat zorgt ervoor dat hij volgens Mardle zelfs bij een miljoen pond aan prijzengeld niet anders zal spelen. “Als je al miljoenen hebt, is één miljoen erbij gewoon een miljoen erbij. Hij speelt niet voor het geld. Hij speelt omdat hij wil winnen.”

Mardle ziet een ander verhaal bij spelers die moeten presteren om hun positie op de ranglijst veilig te stellen. “Voor jongens als Peter Wright, Rob Cross en Joe Cullen is de situatie anders. Zij zoeken naar vorm, naar een opleving. Voor hen is de druk enorm. Het is niet gezegd dat ze op het WK iets vinden — het is zelfs waarschijnlijker dat ze achteruitgaan.”

Zijn analyse is onverbiddelijk: “Sommigen gaan het WK in om te overleven, anderen om te winnen. Dat verschil zie je aan alles.”

Dat de sport verandert, is volgens Mardle geen mening maar een feit. Er staat een legertje jonge spelers klaar dat het de gevestigde namen lastig maakt. “Er lopen honderd jongens rond van dertien die op Littler lijken, allemaal hongerig. De gevestigde orde moet zich zorgen maken.”

Maar die verschuiving betekent niet dat alle toernooien voor iedereen dezelfde waarde hebben. “Voor Littler, Humphries of Van Gerwen maakt een Pro Tour niks uit. Maar voor een Charlie Manby of Beau Greaves betekent het alles.”

Met name over Greaves is Mardle uitgesproken. “Er is geen vrouw in de geschiedenis die darts speelt zoals zij. Ze kan een Pro Tour winnen. Absoluut.”

Ook Nathan Aspinall komt ter sprake, en Mardle verwijst naar zijn terugkeer na dartitis en technische problemen. “Hij is er sterker uitgekomen. Hij stopt wanneer hij niet klaar is om te gooien, dat is een les voor elke amateur. Technisch is hij misschien wel op zijn best ooit.”

Volgens Mardle is het Premier League-format achterhaald. “Acht spelers is niet genoeg. Er zijn te veel goede spelers. Of je het top twaalf maakt of een kwalificatiemodel: als je het niet haalt, was je simpelweg niet goed genoeg.”

Het is een logische gedachtegang, vindt hij. “Niemand kan dan zeggen dat hij had moeten worden gekozen.”