"Hij heeft tegen spelers als Dennis Priestley en Justin Pipe gespeeld, nooit hoorde je dat het tempo een probleem was" - Mickey Mansell over 'rivaliteit' met James Wade

Met de Grand Slam of Darts achter de rug en de Players Championship Finals én het WK Darts voor de deur, breekt opnieuw die hectische, beslissende dartstijd van het jaar aan. Voor Mickey Mansell is het een periode van hoop, realisme én hernieuwde ambitie. Hoewel hij de Grand Slam of Darts dit jaar misliep, blijft de Noord-Ierse veteraan strijdbaar. “Je wilt altijd tegen de besten spelen. Alleen daar ontdek je hoe goed je écht bent."

De Grand Slam of Darts van 2024 staat nog vers in het geheugen. Mansell verbaasde vriend en vijand met ijzersterke optredens in Wolverhampton, waarin hij in de groepsfase genadeloos toesloeg en liet zien waartoe hij op grote podia in staat is. Dit jaar liep het anders.

In de kwalificatie trof hij Mike De Decker, die Mansell simpelweg te slim af was. “Ik voelde me goed, ik was ontspannen. Maar hij speelde heel sterk,” blikt Mansell terug. “Hij had een 126-finish om 4–2 voor te komen terwijl ik klaarstond op een dubbel. Dat moment trok de energie uit me. Zoiets kun je moeilijk nog rechtzetten.”

Toch was er geen bitterheid. “Natuurlijk ben ik teleurgesteld, maar ik kan niet klagen. De Decker speelde een goede wedstrijd en daarna liep hij tegen een ontketende Connor Scutt aan. Dat is darts.”

Toch was er vooraf veel vertrouwen, mede doordat hij vorig jaar al schitterde en in de aanloop naar dit seizoen constanter speelde dan ooit. “Ik voelde dezelfde opbouw als vorig jaar. Ik was echt klaar voor de qualifiers.”

Hoewel Mansell inmiddels een bekende naam is op de PDC-Tour, is hij geen speler die een kalender vol televisietoernooien heeft. Dat maakt de Grand Slam of Darts bijzonder. “Het groepsformat geeft spelers zoals ik drie wedstrijden op tv. Dat zorgt ervoor dat je kunt wennen aan het podium, de lichten, het publiek. Dat is zó waardevol,” legt hij uit.

Tussen de UK Open in maart en de Players Championship Finals in november zit voor veel spelers een lange periode zonder tv-optredens. “Je kunt zeven maanden zonder podiumervaring zitten. Dat maakt de spanning groot wanneer je eindelijk een groot podium oploopt.”

De Grand Slam doorbreekt precies dat patroon. “Het werkt als een groeiproces. Je verliest niet meteen als je een slechte start hebt. Die kans om te settelen helpt echt.”

Zijn prestatie in Wolverhampton gaf hem direct vertrouwen richting het WK. “Toen stond ik er. En dat gevoel wilde ik dit jaar opnieuw hebben.”

Vorig jaar ging een klein incident met James Wade rond in de media, nadat Wade suggereerde moeite te hebben met Mansells rustige tempo. Mansell kan er inmiddels luchtig om lachen. “Het enige wat ik me herinner, is dat hij zei dat hij me niet kende,” grinnikt hij.

Maar hij is er ook duidelijk over: “Je kunt niet darten om je tegenstander te plezieren. Mijn tempo past bij mij en mijn techniek. Natuurlijk zou ik graag zo soepel gooien als Gary Anderson en 180’ers strooien voor de lol. Maar zo werkt het niet. Ik heb geprobeerd sneller te gooien, maar dan gaat het mis.”

Hij noemt voorbeelden die Wade zelf tegenkwam: “Hij heeft tegen methodische spelers als Dennis Priestley en Justin Pipe gespeeld, en dat waren grotere namen dan ik. Nooit hoorde je toen dat het tempo een probleem was. Soms lijkt het gewoon een excuus.”

In Minehead treffen ze elkaar opnieuw. Maar Mansell maakt er geen drama van: “Voor mij is het gewoon een wedstrijd.”

In januari is het vijftien jaar geleden dat Mansell de PDC Pro Tour betrad — een mijlpaal die hij zelf amper kan bevatten. “Toen ik Q-School won, was ik letterlijk een pubspeler zonder backing. Ik had drie jonge kinderen en moest elke Pro Tour zelf betalen. Ik ging naar toernooien met het geld dat ik een week eerder won. Dat was stressvol.”

Waar moderne spelers al op jonge leeftijd sponsors hebben, was dat destijds een ander verhaal. “Nu zijn jongens van vijftien al gesponsord. Op de Development Tour betaalt bijna niemand meer inschrijvingsgeld. Toen ik begon, betaalden we honderd pond per toernooi en was er geen enkele garantie dat je het volhield tot het einde van het jaar.”

Toch hield hij stand. Jaar na jaar. “Ik deed het steeds per seizoen. Soms dacht ik zelfs aan de Senior Tour. Maar dan kwam er weer een run, zoals vorig jaar bij de Grand Slam of Darts, en veranderde alles.”

Hij ziet veel grote namen komen en gaan: Simon Whitlock, Adrian Lewis, Colin Lloyd — allemaal spelers die ooit de wereldtop vormden. “Het is vreemd om te zien hoe snel carrières kunnen omslaan. Ik was 38 toen ik begon, de leeftijd waarop Wayne Mardle stopte. In zekere zin heb ik mijn carrière gehad nádat zijn carrière klaar was.”

Ondanks alle ups en downs blijft Mansell gemotiveerd. “Als ik geen PDC zou spelen, zou ik in Ierland toernooien afgaan. Het draait om winnen. En om weten hoe goed je kunt worden.”

En in de PDC kan één dag alles veranderen. “Ik heb het bij zoveel spelers gezien: één goede run op de Pro Tour en hun carrière schiet omhoog. Dat kan morgen ook voor mij gebeuren. Zolang ik dat geloof heb, blijf ik strijden.”

Met een plek op het WK al veiliggesteld en een stabiele positie op de ranglijst, kijkt Mansell optimistisch vooruit. “Ik heb nog steeds het gevoel dat er een grote dag in zit. En zolang dat zo is, ga ik door.”