“Hij zou me pas zou erkennen als nummer één als ik hem versloeg” - Colin Lloyd haalt herinneringen op aan iconische World Matchplay-finale

Het is inmiddels twintig jaar geleden dat Colin Lloyd zich tot kampioen kroonde op de World Matchplay 2005, maar 'Jaws' heeft nog steeds warme herinneringen aan zijn triomf in Blackpool.

In een gesprek met Weekly Dartscast blikte de voormalige nummer één van de wereld terug op die gedenkwaardige finale tegen John Part, die hij met 18-12 won. De prestatie leverde hem niet alleen zijn tweede grote titel op, maar ook het ultieme respect van zijn tegenstander.

De sfeer voorafgaand aan de finale was opvallend ontspannen, vertelt Lloyd. “We waren boven in de oefenruimte, gewoon een beetje lol aan het maken, beetje banter, mezelf en John,” herinnert hij zich. “Dat ging zo door tot ongeveer een uur voordat we moesten spelen. Toen werd het pas een beetje serieus.”

Toch bleef het spelletje niet alleen beperkt tot de darts zelf. Ook mentaal werd er getracht wat spelletjes te spelen. “John zei letterlijk tegen me: ‘Ik zal je nooit erkennen als nummer één van de wereld of als kampioen, tenzij je mij in deze finale verslaat.’”

Lloyd moest erom lachen. “Ik zei: ‘Je maakt een grapje, John.’ Mijn palmares spreekt voor zich, dacht ik. Maar ja, hij probeerde me gewoon op te naaien, onder m’n huid te komen. Het werkte niet, ik wist hoe goed ik aan het gooien was. Ik dacht echt: ‘Als jij denkt dat ik zomaar in elkaar zak, heb je het mis.’”

Wat volgde, was een finale waarin Lloyd de bovenliggende partij was. “We glimlachten, schudden de hand, en gingen het podium op. En ik pakte meteen het eerstvolgende leg. Toen stond ik 17-9 voor,” vertelt hij.

“Dat was eigenlijk het eerste moment waarop ik echt even omhoog keek. Ik zag de naam ‘Stan James’ boven het podium. En ik dacht: ‘Oh shit, ik word de Stan James World Matchplay-kampioen. Ik ga weer een televisietoernooi winnen.’”

Maar zoals dat vaak gaat op het hoogste niveau, kroop de twijfel alsnog even naar binnen. “Ik ga niet zeggen dat dat me de wedstrijd bijna heeft gekost, maar ik verloor wel even mijn focus. Van 17-9 werd het 17-10, 17-11, 17-12. En ik dacht: ‘Als ik dit leg niet win, dan gaan we de reclame in, en dan heeft John álle momentum.’”

In dat moment van druk en dreiging toonde Lloyd echter zijn klass. “Gelukkig pakte ik het volgende leg, met een héél memorabele 170-finish,” zegt hij trots. Wat daarna volgde, was geen uitzinnige viering, maar een moment van oprechte sportiviteit.

“Ik denk dat het veel zegt over hoeveel het me deed. Ik stak m’n armen niet eens in de lucht. Ik draaide me gewoon om, liep naar John en gaf hem een knuffel,” vertelt Lloyd. “En de geweldige vent die hij is, hij gaf me een knuffel terug en zei: ‘Je was geweldig. Je speelde briljant, echt briljant.’”

De overwinning in Blackpool betekende voor Lloyd zijn tweede grote titel na de World Grand Prix van 2004. “Geweldige tijden,” besluit hij. “Iets waar ik altijd met heel veel plezier op zal terugkijken.”