“Ik leer nog altijd bij, ook op mijn 52e” - Mario Vandenbogaerde baalt na 'onnodige' nederlaag tegen Danny Noppert

Mario Vandenbogaerde heeft een bijzonder weekend achter de rug op Belgische bodem. De West-Vlaming, die de laatste jaren steeds vaker zijn opwachting maakt op de grote PDC-toernooien, moest in eigen land uiteindelijk in de derde ronde zijn meerdere erkennen in Danny Noppert. Ondanks een sterk begin kon 'Super Mario' het verschil met de wereldtopper niet overbruggen. Na afloop was de ontgoocheling groot, maar tegelijk ook de vastberadenheid om door te zetten.

“Ik sta te balen”, sakkerde Vandenbogaerde zichtbaar aangeslagen na zijn verliespartij. “Hetzelfde als tegen Jonny Clayon: toen stond ik 5-0 voor, tegen Danny ook 3-0. Dan kijk je naar dat scorebord en begin je te veel na te denken. En voor je het weet, is alles weg. Danny was te sterk, ja... Ik heb mijn best gedaan, meer kon ik niet doen.”

Die woorden typeren het duel: Vandenbogaerde startte met overtuiging, gesteund door het enthousiaste thuispubliek, maar zag Noppert gaandeweg sterker worden. Waar de Nederlander zijn gemiddelde naar 98 punten optrok, zakte Vandenbogaerde uiteindelijk naar 91. Dat bleek beslissend. “Ja, dat is het verschil tussen de wereldtop en mezelf”, gaf hij eerlijk toe.

Wat opviel in zijn nabeschouwing was de openheid waarmee Vandenbogaerde sprak over het mentale aspect van het spel. “Waarom ik zo begin na te denken? Geen idee. Het is wel een werkpunt dat ik meeneem. Ik mag dan 52 jaar zijn, ik leer nog altijd bij. Misschien moet ik hier met iemand over spreken. Ik had zo’n goed gevoel, met de supporters ook, en dan valt alles ineens weg. Dat doet pijn, want ik wilde écht nog een rondje verder gaan, verdorie.”

Die woorden tonen dat darts voor Vandenbogaerde meer is dan enkel pijlen gooien. De druk, de verwachtingen en het besef dat kansen snel kunnen verdampen, wegen door. Het is een uitdaging waar veel darters in hun carrière tegenaan lopen, maar die bij de West-Vlaming extra aandacht krijgt, gezien zijn relatief late doorbraak op het hoogste niveau.

Ondanks de teleurstelling kijkt Vandenbogaerde alweer vooruit. Zijn blik is gericht op het komende weekend, waar in Praag de Czech Darts Open plaatsvindt. Daar hoopt hij via een reserverol toch nog aan de start te verschijnen. “Ik sta vierde reserve en hoop dat ik een telefoontje krijg. Als ik erbij ben, wil ik het iedereen opnieuw moeilijk maken. Ik wil bij die top horen. In essentie is dit nog maar mijn vierde jaar bij de PDC, dus eigenlijk ben ik nog een jonkie. In mijn hoofd voel ik me ook nog jong.”

Het tekent zijn ambitie en doorzettingsvermogen. Waar sommigen op die leeftijd al aan het afbouwen denken, blijft Vandenbogaerde hongerig naar meer. “Ik werk er hard voor om dichter bij de top te komen. Dat is niet altijd makkelijk. Na die qualifier van donderdag moest ik bijvoorbeeld direct naar de kinesist om mijn rug los te maken. Soms werkt het lichaam niet mee. Het is allemaal niet zo simpel.”

Ondanks de fysieke ongemakken en de mentale strijd overheerst toch ook trots. Vandenbogaerde mocht rekenen op de steun van een enthousiast Belgisch publiek en liet opnieuw zien dat hij thuishoort op dit niveau. Zijn sterke optredens in eigen land bevestigen dat hij meer dan enkel een outsider is in het internationale dartswereldje.

De nederlaag tegen Noppert mag dan zuur smaken, het is vooral een nieuwe les op weg naar meer consistentie. Vandenbogaerde toont dat leeftijd slechts een getal is, en dat passie en inzet het fundament blijven voor succes. De komende maanden wil hij zijn progressie verderzetten, met hopelijk een kans in Praag als volgende stap.