"Ik zat vijf dagen alleen in New York en verveelde me kapot" - Nathan Aspinall benadrukt dat dartsport niet alleen rozengeur en maneschijn is

Nathan Aspinall heeft openlijk toegegeven dat zijn passie voor darts minder aan het worden is. De Engelsman zegt dat hij het spel tegenwoordig meer als een baan ervaart dan als een echte liefhebberij. Ondanks zijn indrukwekkende palmares lijkt de tol van het constante reizen en presteren zwaarder te wegen dan ooit.

Met meer dan £2,2 miljoen aan prijzengeld op zijn naam, de winst in de World Matchplay van 2023, de UK Open-titel in 2019, regelmatige deelname aan de Premier League en twee halve finales op het WK, heeft Aspinall niets meer te bewijzen. Toch klinkt er nu een andere toon bij de 34-jarige darter. De nadelen van het topsportbestaan lijken inmiddels zwaarder te wegen dan de successen die hij door de jaren heen geboekt heeft.

In een interview met Footy Accumulators legde de Engelsman uit hoe zijn band met het spel fundamenteel is veranderd. Wat ooit begon als een passie, is nu vooral werk. “Ik zit thuis niet naar darts te kijken als ik zelf niet speel. Ik heb het WK bijvoorbeeld helemaal niet gevolgd. Als ik eruit lig, ga ik echt niet naar huis om te zien wie er wint,” legt hij uit.

Aspinall schetst een ander beeld dan het glamoureuze leven dat vaak met darts op televisie wordt geassocieerd. “Iedereen denkt dat het allemaal rozengeur is, dat je naar geweldige plekken reist, en dat doen we ook, maar het is heel eenzaam. Ik zat vijf dagen alleen in New York en verveelde me kapot.”

De tol van het constante reizen, de hotelkamers, het gemis van familie en belangrijke gebeurtenissen knaagt zichtbaar aan hem. “Ik miste een bruiloft omdat ik in Kiel was (voor de Euro Tour, red.). Ik mis veel gezinsmomenten en belangrijke gebeurtenissen. Maar ík ben degene die die offers moet brengen, zodat mijn gezin een goed leven kan hebben.”

Zijn motivatie is intussen verschoven van persoonlijke ambities naar financiële zekerheid. “Ik zie dit nu echt als mijn baan. Ik ben hier om zoveel mogelijk geld te verdienen. Natuurlijk wil ik toernooien winnen, maar het allerbelangrijkste is dat ik mijn familie het beste leven kan geven. Dat is mijn drijfveer en mijn motivatie.”

Volgens Aspinall zit daar ook een extra druk op. “Als je het als hobby of passie ziet, heb je niet zoveel druk om te winnen. Dan ben je gewoon aan het genieten. Voor mij is dat anders. Ik haat verliezen, en als ik op mijn werk niet presteer, verdien ik niets. Dus ja, de druk is enorm.”

Hoewel Aspinall het podiumleven omarmt zodra hij op het bord staat, heeft hij het nog altijd moeilijk met de bekendheid die het met zich meebrengt. De status van ‘celebrity’ ligt hem niet lekker. “Ik ben mezelf nog aan het aanleren hoe ik daarmee moet omgaan. Het is ongemakkelijk. Ik vind het lastig om mezelf op een billboard te zien of om foto’s te moeten maken met mensen.”

Toch weet hij ook dat die momenten waarde hebben, vooral voor zijn dierbaren. “Vanuit persoonlijk oogpunt vind ik het wel gaaf als ik mezelf op zo’n groot bord zie. Dan maak ik een foto en stuur ik die naar mijn ouders of laat ik het aan mijn dochters zien; ‘kijk, papa staat op een billboard’. Het is echt bizar.”

Zijn weg naar de top verliep niet via een academie of een geplande carrière zoals in voetbal of golf. “Ik ben er gewoon ingerold, werd er goed in, en ineens sta je daar. Niemand bereidt je hierop voor. Bij andere sporten heb je een opleiding, een structuur. In darts moet je alles onderweg leren.”

Uiteindelijk is het de vertrouwde omgeving van het podium die hem houvast geeft. Daar waar het publiek brult en de spotlights fel schijnen, voelt hij zich thuis. “Op een vrijdagavond, wanneer ik Madison Square Garden binnenloop of een andere venue, dan vergeet ik die ongemakkelijkheid. Dan ben ik daar om darts te spelen. Dan doe ik mijn werk. Dán voel ik me comfortabel.”