“Ze wilden dat ik zou verliezen, maar dat gaf me juist extra brandstof - Luke Littler rekent af met Rob Cross én het publiek

Luke Littler stond na afloop met een brede glimlach en een zichtbaar bezweet voorhoofd voor de camera’s. Niet alleen omdat hij opnieuw de kwartfinales van het WK Darts had bereikt, maar vooral omdat hij zojuist een wedstrijd had overleefd die veel meer was dan een optelsom van statistieken. Tegen Rob Cross kreeg de titelverdediger eindelijk de test waar velen op hadden gewacht – en Littler slaagde met vlag en wimpel.

De cijfers spraken boekdelen: een gemiddelde van ruim 106, zeventien maximale scores van 180 – een toernooirecord – en opnieuw geen uitschakeling. Maar wie alleen naar de statistieken keek, deed de wedstrijd tekort. Dit was een gevecht, een mentale strijd, en misschien wel het moment waarop Littler liet zien hoeveel hij in korte tijd is gegroeid.

“De stats en de wedstrijd zelf laten zien dat het een briljante partij was,” analyseerde Littler nuchter. “Dit was een test die ik nodig had. En ik heb opnieuw bewezen dat als iemand me echt test, ik ermee kan omgaan.”

Tot dit duel had Littler nog geen set verloren op het WK. Hij leek ogenschijnlijk door zijn gedeelte van het schema te zweven, wat bij kenners ook vragen opriep: wat gebeurt er als hij echt onder druk wordt gezet? Rob Cross gaf het antwoord. De voormalig wereldkampioen vond gaandeweg zijn ritme en joeg Littler de stuipen op het lijf met een gemiddelde tegen de 99. “Rob speelde zoals ik had verwacht,” zei Littler. “Ik wist dat hij niet zou spelen zoals eerder in het toernooi, en dat hij me zou pushen. Dat deed hij ook.”

Opvallend was hoe weinig waarde Littler hechtte aan zijn indrukwekkende gemiddelden. “Tijdens zo’n wedstrijd denk je niet aan 180’s of gemiddelden. Je denkt alleen aan het winnen van legs,” verklaarde hij. “Pas achteraf zie je die cijfers, en dat is mooi, maar op dat moment telt alleen overleven.”

Dat overleven ging gepaard met emotie. Veel emotie. Littler was zichtbaar geanimeerd, reageerde op het publiek en liet zich meeslepen door de sfeer in Alexandra Palace. “Misschien reageerde ik na de eerste set al iets te vroeg,” gaf hij toe. “Toen ik weer het podium opkwam voor de tweede set, gingen ze nog steeds door. Toen dacht ik: jullie zijn iets te vroeg.”

Het publiek koos massaal de kant van Cross, de underdog. Iets wat Littler zelden meemaakt op het WK. “Ze willen de underdog zien winnen, of dat de favoriet eruit gaat,” zei hij. “Maar dat gaf me juist extra brandstof.”

De vraag was in hoeverre Littler het publiek bewust gebruikte om zichzelf op te peppen. “Het zat niet echt voorin mijn hoofd,” zei hij. “Maar het heeft me zeker geholpen. Ik speelde er beter door.”

Dat hij zo openlijk emotie toonde, viel ook de media op. Normaal staat Littler bekend als koel en berekend. “Ik heb mezelf een beetje laten gaan,” erkende hij. “Maar soms moet je alles bewaren tot die laatste dart erin gaat. En toen dat gebeurde, kwam alles eruit.”

Na afloop was er wederzijds respect tussen Littler en Cross. “Rob zei dat hij zijn spel aan het einde had gevonden,” vertelde Littler. “En ik zei: dat had je ook. Hij zei dat hij wenste dat hij zo was begonnen. In mijn hoofd dacht ik: daar ben ik blij om dat je dat niet deed.”

Het typeert de verstandhouding tussen de twee. “We zeggen nooit een slecht woord over elkaar,” aldus Littler. “Dat hoeft ook niet.”

Misschien wel het meest indrukwekkende aspect van Littlers optreden was zijn volwassenheid. Hij erkende dat hij twee jaar geleden waarschijnlijk anders had gereageerd. “Twee jaar geleden had ik misschien met links gegooid,” grapte hij. “Maar dat laat zien hoeveel ik ben gegroeid.”

Die groei kwam niet uit de lucht vallen. Littler verwees naar eerdere ervaringen met lastige publieken, onder meer in Duitsland. “Daar leer je van. Dit was de eerste keer op het WK dat het publiek niet wilde dat ik won. Op nieuwjaarsdag verwacht ik hetzelfde, en ik ben er klaar voor.”

Met de kwartfinales in zicht blijft Littler voorzichtig. Of hij nu Krzysztof Ratajski of Luke Woodhouse treft, voorkeuren heeft hij niet. “Iedereen speelt hier voor veel geld en voor rankingpunten. Het maakt me niet uit wie het wordt.”

Wel weet hij dat het format langer wordt en dat energiebeheer cruciaal is. “Explosief spelen kan je uitputten,” zei hij. “Op nieuwjaarsdag is het first to five, dus ik moet meer energie in de tank houden.”

Deze wedstrijd was meer dan een zege. Het was een bevestiging. Voor Littler zelf, voor zijn concurrenten en voor het publiek. Hij werd getest, fysiek en mentaal, in een vijandige omgeving, tegen een voormalig wereldkampioen die alles uit de kast haalde. En hij bleef staan.

“Ik kan hier veel van leren,” concludeerde Littler. “Hoe ik met het publiek omga, hoe ik mijn emoties beter kan beheersen. Dit soort overwinningen zijn belangrijker dan makkelijke zeges.”