"Niets op de wereld waar ik meer van houd dan van mijn kind en vrouw" - Danny Jansen beschrijft hoe vaderschap prioriteiten in zijn carrière veranderde

Voor Danny Jansen draaide 2023 niet om ranglijsten, gemiddelden of zelfs overwinningen. Het werd een jaar waarin zijn wereld op een veel persoonlijker niveau veranderde. "Toen mijn zoon werd geboren, moest ik een week later alweer naar Engeland om te darten", vertelt hij. "En hoe veel ik ook van darts houd, er is niets op de wereld waar ik meer van houd dan van mijn kind en mijn vrouw."

Die emotie sijpelde door in elk aspect van zijn seizoen en veranderde zijn hele kijk op de sport. Tijdens de MODUS Super Series in Tungsten Talk blikte de Nederlander openhartig terug op een jaar waarin zijn prioriteiten verschoven, en zijn spel daar logischerwijs in meeging. "Ik kreeg mijn eerste kind en veel van mijn aandacht ging naar mijn kind en mijn vrouw", geeft hij toe. "Ik heb het wel geprobeerd, maar als kersverse vader is het echt lastig om de focus te vinden."

Al snel merkte Jansen hoe zwaar het is om het gezinsleven te combineren met de ontberingen van het darts circuit. "Ik was gewoon niet meer gefocust", zegt hij eerlijk. "Nu is alles beter geregeld, de kleine wordt ouder en er komt weer rust. Dan komt ook het goede spel vanzelf terug."

Toch wist hij dat er een prijs aan die verschuiving hing. "Ik wist eigenlijk al in oktober dat ik mijn Tour Card zou verliezen", legt hij uit. "Daar had ik me mentaal al op ingesteld. Q-School lukte niet. Ik speelde goed, maar kreeg lastige lotingen, zoals altijd. Het viel gewoon niet mijn kant op."

Het seizoen kende desondanks ook lichtpuntjes. Jansen liet diepe runs zien op de Challenge Tour en vocht hard om zijn plek op het hoofdcircuit terug te verdienen. "Ik wilde het echt terug, dus we hebben alles gegeven", vertelt hij. "Ik won meerdere Challenge Tours en stond lange tijd bovenaan in het klassement over achttien toernooien. Daarom vind ik dat ik het goed heb gedaan. Natuurlijk ben je teleurgesteld als het uiteindelijk niet lukt, dat is frustrerend. Maar dit is allemaal een leerschool."

Aan verantwoordelijkheid ontbreekt het hem niet. "Ja, qua darten heb ik het niet geweldig gedaan", zegt Jansen zonder omwegen. "Ik was een beetje lui, druk met mijn zoon, en mijn hoofd stond er gewoon niet naar. Dat is mijn eigen schuld… maar aan de andere kant ook weer niet", voegt hij lachend toe. "Ik heb een prachtig kind. Dus heb ik verloren? Nee. Voor mijn gevoel heb ik juist gewonnen."

De weg van Danny Jansen naar het professionele darts was allesbehalve rechtlijnig. Ooit gold hij als een veelbelovende voetballer, tot een ernstig ongeluk op de boerderij zijn leven volledig op z’n kop zette. "Ik was een jaar of vijftien en voetbalde altijd", blikt hij terug. "Maar toen kreeg ik een zwaar ongeluk op de boerderij. Ik brak het onderste deel van mijn been. In tien jaar tijd ben ik twaalf keer geopereerd en heb ik meer dan twee jaar in een rolstoel gezeten. Het was een ontzettend moeilijke periode."

Het was zijn vader die hem richting de oche duwde. "Mijn vader dartte al en zei: 'Waarom probeer je het niet eens?' Ik gooide wat pijlen, en na een paar maanden zei hij dat ik talent had. We gingen naar wat Nederlandse rankingtoernooien en ineens begon ik te winnen. Daar is het allemaal begonnen."

Met een glimlach kijkt Jansen nu terug op dat bizarre keerpunt in zijn leven. "Als ik dat ongeluk niet had gehad, zat ik hier waarschijnlijk niet met jullie te praten. Het was natuurlijk verdrietig, maar uiteindelijk ben ik blij met hoe het is gelopen. Mijn lichaam voelt nu goed, en ik ben gewoon een gelukkig man."

Vanaf kleine regionale toernooien begonnen de successen zich langzaam op te stapelen. "In het begin won ik nooit iets", vertelt hij. "Maar toen ik voor het eerst buiten Nederland ging spelen, won ik de Czech Open. Vanaf dat moment begon het te lopen: ik werd Nederlands rankingkampioen en stapte over naar de heren. Een jaar later had ik ineens mijn Tour Card. Het ging allemaal zo snel, echt bizar."

Die Tour Card kwam via Q School in 2022 – en eigenlijk bijna toevallig. "Ik was doodziek", lacht Jansen. "De eerste twee dagen verloor ik kansloos: 5-0 en 6-0, nog geen 60 gemiddeld. Maar de laatste dag voelde ik me beter en zei ik tegen mijn moeder: 'Ik denk dat ik het kan halen.' Ik haalde de halve finale, kwam in de eindronde en twee dagen later had ik mijn Tour Card. Toen dacht ik alleen maar: 'En nu dan?'"

Danny Jansen keek nooit achterom. "Ik hield gewoon mijn hoofd leeg, ging naar binnen en deed mijn ding. Mijn gemiddelden gingen omhoog en alles begon te lopen", vertelt hij. Binnen twee maanden was hij ineens Pro Tour-kampioen. "Dat had ik totaal niet verwacht. In mijn eerste paar Pro Tours versloeg ik grote namen als Ross Smith en Kevin Doets. Toen dacht ik: 'Je kunt hier wel meedoen, maar je moet het vaker laten zien.' Toen ik uiteindelijk won, gooide ik een daggemiddelde van 96 of 97. Ik zat in een soort tunnelvisie en had niet eens door wat er precies gebeurde."

De finale bracht een nieuwe uitdaging met zich mee. "Het ritme van Andrew Gilding is een stuk trager. Dat geeft je ineens tijd om te denken: 'Oh wacht, dit is de finale!' Ik heb die dag wel vier of vijf flessen water gedronken om mijn focus terug te vinden. Maar het werkte."

Backstage kwam de ontlading. "Ik rende meteen na het interview naar het toilet en schreeuwde alles eruit. Ik was zó blij, ik moest die energie kwijt." Die indrukwekkende run bezorgde hem zijn debuut op Alexandra Palace. "Ik verbleef niet eens in het spelershotel, dat was te duur. We zaten in een kleine B&B", lacht hij. "Wat ik niet wist, was dat ik de grootste naam op Twitter was voor de PDC, met meer dan drie miljoen views. Toen ik uit de Uber stapte, renden fans op me af en de beveiliging omsingelde me. Ze zeiden dat ik daar stond met Peter Wright en de rest – allemaal vanwege mijn mullet!"

Op het podium van het WK voelde Jansen de spanning, maar hij leverde af. "Ik was zó nerveus. Ik speelde niet geweldig, maar ik won wel. Als ik mijn dubbels had geraakt, had ik zelfs Ratajski kunnen verslaan. Maar het is goed zo. Iedereen droomt ervan om wereldkampioen te worden, maar je moet realistisch zijn. Mijn doel was om de eerste ronde te winnen – alles daarna was pure bonus."

Danny Jansen keerde vol motivatie terug naar de MODUS Super Series, en deed dat in stijl met een negendarter. "Het was zó’n goede week, alles eromheen klopte", vertelt hij. "Gewoon een paar goede darts laten zien… en wat er maandag gebeurde maakte mijn hele dag. Ik was zó trots dat ik een negendarter gooide. Daarna kreeg ik alle aandacht van de fans, van mensen thuis, familie en vrienden. Het was gewoon ongelooflijk. Het gaf me een geweldig gevoel én een flinke dosis vertrouwen voor de rest van de week."

Ook het leven onderweg heeft Jansen inmiddels beter onder controle. "In het begin deden we veel te veel. Ik vloog elke week, mijn gezin ook, en dat was ontzettend vermoeiend. Nu plannen we langere trips en dat werkt perfect. Ik heb net voor het eerst alleen met mijn zoontje gevlogen. Hij is nu in Nederland op de boerderij bij mijn vader en moeder, en hij vindt het fantastisch."