"Als ik het open, krijg ik gratis eten, dan zijn we binnen zes maanden failliet" - Justin Hood nadert droom van een eigen Chinees restaurant

Justin Hood is hard op weg om zijn droomjaar bij het WK Darts 2026 een wel heel bijzonder vervolg te geven. De Engelsman, beter bekend onder zijn bijnaam ‘Happy Feet’, bereikte de laatste zestien van het WK na een overtuigende overwinning op Ryan Meikle. Daarmee is Hood niet alleen sportief succesvol, maar ook persoonlijk dichter bij een langgekoesterde droom: het openen van zijn eigen Chinese restaurant. Nog één overwinning scheidt hem van zowel de kwartfinales in Alexandra Palace als van de financiële middelen om die droom daadwerkelijk te realiseren.

Hood groeide dit WK uit tot een van de meest herkenbare en kleurrijke figuren van het toernooi. Zijn naam ging al snel rond na zijn sensationele overwinning op Danny Noppert, waarmee hij een van de grootste Nederlandse kanshebbers vroegtijdig uitschakelde. Die zege gaf hem niet alleen vertrouwen, maar ook zichtbaarheid bij een breder publiek.

Tegen Ryan Meikle was de opdracht anders. Waar de wedstrijd tegen Noppert bol stond van emotie, adrenaline en opvallende finishes, werd het duel met Meikle vooral gekenmerkt door controle en volwassenheid. Meikle, die zelf ternauwernood langs Jonny Tata was geglipt na een bijna-nederlaag, kwam er nauwelijks aan te pas. Hood dicteerde het tempo en liet zien dat hij ook zonder vuurwerk effectief kan winnen.

“Ik voel me goed, maar er komen nog meer wedstrijden,” zei Hood na afloop tegen de media. “Ik ga niet vieren tot we het winnen of eruit liggen. Ik ben blij met wat ik heb bereikt, maar er komt nog veel meer aan.”

Hoewel de overwinning op Meikle minder spectaculair was dan zijn zege op Noppert, haalde Hood er minstens zoveel voldoening uit. Voor hem telt uiteindelijk maar één ding: winnen. “Het is zoals ik tegen iedereen zeg: het maakt niet uit,” legde hij uit. “Die Danny-wedstrijd is er zo een die lang zal blijven hangen, maar ik haal net zoveel voldoening uit deze overwinning als uit die. Het gaat erom dat je die W pakt.”

Die mentaliteit tekent Hood. Hij is geen speler die zich laat leiden door gemiddelden, hoogtepunten of verwachtingen van buitenaf. Zelfs de rolverdeling voorafgaand aan zijn wedstrijden laat hem koud. “Ik kijk daar niet naar. Het kan me niet schelen wat de verwachtingen zijn,” zei hij met een brede glimlach. “Het doet er niet toe. Ik sta daar te gooien, de bookmakers niet. Dus ik ben blij.”

Op het moment dat Hood met de media sprak, moest de avondwedstrijd tussen Callan Rydz en Josh Rock (uiteindelijk met 4-1 gewonnen door Rock) nog worden gespeeld. Hood greep dat moment aan om zijn respect en medeleven te betuigen aan Rydz, die kort voor het WK zijn opa verloor. “Ik wil mijn medeleven betuigen aan Callan,” zei Hood. “Hij is recent zijn opa verloren. Prachtige kerel, en ik hoop dat het goed zit in zijn hoofd. Moge de beste man winnen, maar daarna krijgen ze met mij te maken, dus ik hoop dat ze er klaar voor zijn.”

Hood benadrukte hoe zwaar persoonlijk verlies kan doorwerken in een topsportomgeving. “Het is enorm. Als hij er goed mee omgaat, petje af. Het is zwaar om mensen te verliezen, en hij is een geweldige vent. Ik hoop echt dat het goed met hem gaat.”

Opvallend genoeg was Hood dit WK iets minder uitbundig dan men misschien van hem gewend is. Volgens hem had dat echter niets te maken met spanning of focus, maar alles met zijn fysieke gesteldheid. “Ik sukkel de afgelopen dagen met een verkoudheid of griep,” gaf hij toe. “In de laatste paar sets had ik het zwaar, maar ik heb het over de streep getrokken. Ik wil het er niet te vroeg uitgooien en mezelf te veel vermoeien.”

Dat verklaart ook waarom ‘Happy Feet’ soms wat ingetogener oogde op het podium, al bleef zijn herkenbare flair duidelijk aanwezig.

Achter het succes van Hood schuilt een jaar van zelfreflectie en harde lessen. De Engelsman erkent openlijk dat hij zichzelf dit seizoen te gemakkelijk had gemaakt. “Dit jaar deed ik wat ik altijd deed: ik speelde buiten de PDC eigenlijk geen darts,” vertelde hij. “Ik dacht: ik doe dat een jaar en kijk waar ik sta. En ik realiseerde me dat mijn niveau niet goed genoeg is om dat zo te doen.”

De conclusie was helder: wie wil slagen op dit niveau, moet de uren maken. En dat is precies wat Hood de afgelopen weken heeft gedaan. “Ik heb de afgelopen vijf à zes weken keihard gewerkt, en het betaalt zich uit. Iedereen verwacht dat je meteen op tv staat, maar zo werkt het niet. Het is keihard werken. Zoals ik zei, ik ben lui geweest dit jaar, maar dat gaat niet meer gebeuren. Ik ga de tijd erin steken.”

Naast darts heeft Hood nog een andere grote passie: eten. Al jarenlang droomt hij ervan om zijn eigen Chinese restaurant te openen. Die droom werd tijdens Q-School al een geliefd onderwerp, maar leek lange tijd onbereikbaar. “Ik hou gewoon van het eten,” zei hij met gevoel voor humor. “Als ik het open, krijg ik gratis eten — we zijn binnen zes maanden failliet.”

Die droom leeft al vijftien tot zestien jaar, gaf hij toe. Tot nu toe ontbrak het vooral aan de financiële middelen en de juiste timing. Maar dankzij zijn prestaties op dit WK komt daar verandering in. “We komen nu dichtbij,” bevestigde Hood. “Ik heb een paar geïnteresseerden, dus nog één overwinning en ik denk dat het volgend jaar kan gebeuren.”

Gevraagd of het bereiken van de kwartfinales voldoende zou zijn om het plan te realiseren, was zijn antwoord resoluut: “Honderd procent.”

Hoewel Hood met beide benen op de grond blijft, ontbreekt het hem zeker niet aan zelfvertrouwen. Hij gelooft oprecht dat hij het niveau heeft om ver te komen — misschien zelfs tot het uiterste. “Ik heb het spel in me om het te doen,” stelde hij. “Het is één wedstrijd tegelijk. Als ik mijn beste niveau haal, kan ik iedereen in dit toernooi verslaan. Als ik dat niet doe, kunnen zij mij verslaan — maar ik weet wat ik kan.”

Dat geloof, gecombineerd met zijn groeiende volwassenheid op het podium, maakt hem tot een gevaarlijke outsider in het verdere verloop van het toernooi.

Tot slot sprak Hood zich duidelijk uit over een ander onderwerp dat het WK overschaduwde: het toenemende online misbruik richting spelers en hun families. Aanleiding was de haatberichten dat Stephen Bunting ontving, waarbij zelfs diens jonge zoon Tobias werd betrokken. “Er moet honderd procent iets gebeuren,” zei Hood stellig. “Het is al zwaar genoeg voor de spelers om het te lezen, en dan sturen ze ook nog berichten naar je familie — zeker naar zijn kind. Hij is een jonge jongen, die hoeft dat allemaal niet te lezen.”

Volgens Hood ligt er een duidelijke taak bij de dartsorganisaties. “De PDC of de PDPA moeten ingrijpen en het oplossen.”