"Geen gebrek aan respect voor Phil Taylor, maar er waren niet zoveel uitdagers" - Luke Humphries over het hedendaagse dartsniveau

Een van de vragen die dartsfans al jarenlang bezighoudt – maar waarschijnlijk nooit definitief beantwoord zal worden – is of Phil Taylor ook in het huidige dartslandschap dezelfde dominantie had kunnen tonen als in zijn eigen tijd. Volgens de huidige nummer één van de wereld, Luke Humphries, is het hedendaagse dartsniveau ongekend hoog. “Het is moeilijker dan ooit,” aldus 'Cool Hand Luke'.

De wereldkampioen van 2024 keert dit weekend terug naar de iconische Winter Gardens in Blackpool, waar hij zijn Phil Taylor Trophy zal verdedigen bij de World Matchplay. Humphries won vorig jaar het toernooi door in de finale Michael van Gerwen met 18-15 te verslaan. In aanloop naar het toernooi sprak Humphries uitgebreid met voormalig Engels doelman Paul Robinson, waarin hij reflecteerde op zijn opmars, het huidige niveau in de sport, en zijn ambities.

“Ik speelde als kind al jeugddarts in Blackpool – het Youth Festival of Darts – en droomde ervan ooit in de Winter Gardens te mogen spelen,” vertelt Humphries. “Vier jaar geleden werd die droom werkelijkheid. Ik herinner me mijn debuut nog goed: ik versloeg James Wade met een gemiddelde boven de 100. Toen dacht ik: wow, ik ben er echt.”

Het winnen van de World Matchplay betekende veel voor de Engelsman. “Het is een toernooi met zoveel prestige – de locatie, de trofee, het publiek. Het is bijzonder. Nog een keer winnen zou nóg specialer zijn.”

Humphries treft in de eerste ronde de talentvolle Gian van Veen, een gevaarlijke tegenstander. “Van de 16 mogelijke tegenstanders is hij een van de lastigste. Maar ik maak me daar niet meer druk om. Iedereen in dit toernooi kan pieken – of juist niet – dus het heeft weinig zin om te veel op de loting te focussen,” stelt hij nuchter. “Gian is in vorm en zal zijn kansen zien, maar als ik speel zoals vorig jaar, wordt het zwaar voor hem. Hij heeft het niveau om me te verslaan – dat maakt het juist gevaarlijk. Zodra een speler gelooft dat hij je kan pakken, verandert alles.”

Die mentale strijd is precies waar Humphries in uitblinkt. “Soms zie je spelers nerveus worden, of overcompenseren als ze voor staan. Dan zie je dat ze denken aan wat er op het spel staat – de ommekeer, de krantenkoppen. Op die momenten moet je ze onder druk zetten, dan kantelt de wedstrijd. Ik heb het meerdere keren meegemaakt dat ik dacht uitgeschakeld te zijn, maar dan rook ik de zenuwen – en kwam ik terug.”

De nummer één van de wereld weet als geen ander hoe je wedstrijden over de streep trekt. “Ik weet hoe ik moet winnen, ook als het spannend wordt. Jaren geleden verloor ik nog weleens op het beslissende moment, omdat ik te veel wilde. Maar inmiddels ben ik die situaties gewend. Ervaring geeft je een psychologisch voordeel.”

Met die instelling won Humphries eerder dit jaar de Premier League Darts, waarmee hij op 30-jarige leeftijd de Triple Crown voltooide. Toch is hij nog lang niet klaar. “Ik geloof dat ik beter kan worden, maar dan moet ik er wel voor werken. Je wordt niet beter zonder extra inzet – ik moet meer trainen.”

Volgens Humphries zijn toernooien met een lang format hem op het lijf geschreven. “Als ik eenmaal in mijn ritme kom na een paar legs, ben ik moeilijk te stoppen. Lange partijen maken het lastig om spelers als ik, Luke Littler en Gerwyn Price te verslaan. Dat is waarom wij zulke toernooien vaak winnen.”

Over Luke Littler gesproken: de jonge sensatie is uitgegroeid tot Humphries’ voornaamste uitdager. De wederzijdse waardering is groot. “We hebben al zo vaak tegen elkaar gespeeld in korte tijd. Hij is fascinerend. De ene leg mist hij niets, en hij haalt het beste in me naar boven. Hij heeft dat aura – zoals Phil Taylor dat had. Je voelt dat je tegenover iemand groots staat. En dat dwingt je om zelf ook te pieken. Daarom zijn onze duels vaak spectaculair. Ik hoop dat het een rivaliteit wordt die vijf tot tien jaar meegaat.”

Toch verwacht Humphries niet dat Littler – of wie dan ook – de dartssport de komende jaren zal domineren zoals Taylor dat deed. “Er zijn nu minstens dertig spelers die je het moeilijk kunnen maken. De tour telt 127 darters die allemaal kunnen winnen. Met alle respect voor Phil, maar toen hij actief was, was de concurrentie minder breed. Dat doet niets af aan zijn prestaties – hij zou in elk tijdperk meedoen om de titels – maar het huidige darts is écht zwaarder. Je hebt nu veel jonge, onbevreesde spelers.”

Ondanks het besef dat Taylor-achtige dominantie wellicht niet meer mogelijk is, draait Humphries een ijzersterk jaar. “Twee grote majors, de Premier League, de US Darts Masters – dat is al een succesvol jaar. Maar aan de top moet je blijven winnen. Ik wil nummer één van de wereld blijven. Realistisch gezien moet ik daarvoor het WK winnen. Dat is mijn ultieme doel.”

Hij voegt er met enige trots aan toe: “Ik heb acht grote titels gewonnen in minder dan twee jaar. Alleen Phil Taylor en Michael van Gerwen hebben dat eerder gedaan. Alles ging razendsnel. Nu komt de volgende uitdaging: mijn titels verdedigen – de Grand Slam of Darts, de World Grand Prix, het Players Championship, het WK Darts. En dat begint volgende week in Blackpool.”