"Geen Lakeside-finale, geen Premier League Darts-finale, die avond in Blackpool was de mooiste" - Glen Durrant over World Matchplay-overwinning op Michael van Gerwen

Dit weekend gaat de World Matchplay 2025 van start in de iconische Winter Gardens in Blackpool. Glen Durrant is er dit keer bij als presentator voor Sky Sports, maar zes jaar geleden beleefde ‘Duzza’ hier zijn sportieve hoogtepunt. Bij zijn debuut in 2019 reikte de drievoudig wereldkampioen en Premier League-winnaar namelijk tot de halve finale — een moment dat hij nog altijd koestert als het mooiste uit zijn carrière.

Na een overtuigende 10-4 zege op Adrian Lewis in de openingsronde, wachtte in de tweede ronde meteen een zware dobber: niemand minder dan Michael van Gerwen, destijds de nummer één van de wereld. In wat inmiddels geldt als een klassieker in de Winter Gardens, wist Durrant het Nederlandse fenomeen met 13-11 te verslaan.

“De herinneringen zijn levendig,” vertelt Durrant in gesprek met de Weekly Dartscast. “Als je achter mijn schouder kijkt — ik weet niet hoeveel je kunt zien — maar precies daar, tussen wat rode shirts, hangt een blauw shirt. Dat is het shirt dat ik droeg toen ik Van Gerwen versloeg.”

Hoewel Durrant eerder grote titels pakte, steekt dit moment er voor hem met kop en schouders bovenuit. “Mijn verlies in de halve finale tegen Martin Adams op Lakeside komt in de buurt, maar Michael verslaan… dat was het absolute hoogtepunt. Niet de Lakeside-finale, en zelfs niet de finaleavond van de Premier League Darts. Nee, die avond in Blackpool was de mooiste.”

Durrant was destijds nog relatief nieuw bij de PDC, en de kans om zich te meten met de absolute wereldtop op een van de meest prestigieuze podia in het darts bracht veel emotie met zich mee.

“Het publiek was geweldig. Ik denk dat ze een vijftigjarige arbeidersjongen zagen die net van de BDO kwam, en ik had ze aan mijn zijde. Het was gewoon bizar,” blikt hij met een glimlach terug.

Tijdens het toernooi werd ook een videodagboek opgenomen in samenwerking met de PDC. “We maakten een soort podcastvideo — als ik het toernooi had gewonnen, had die waarschijnlijk een Oscar verdiend. Alles zat erin: tranen toen ik van het podium kwam, interviews de hele dag door… het ving het complete verhaal. Zelfs toen ik tegen Van Gerwen speelde, probeerden we door te filmen, maar we moesten telkens ‘cut’ roepen door het kermislawaai dat door de elektriciteit heen denderde.”

“Ik liep ook nog eens vreselijke zonnebrand op — een knalrood gezicht met een witte nek. Ik leek wel Rodney Trotter, als je ‘Only Fools and Horses’ kent,” lacht Durrant. “Maar eerlijk gezegd hielp dat me om mijn zenuwen te vergeten.”

Durrant wist vervolgens ook James Wade te verslaan in de kwartfinale, waardoor hij de valkuil van een nederlaag na het verslaan van een absolute topper vakkundig omzeilde. Uiteindelijk strandde zijn sprookjestoernooi in de halve finale.

“Het was een schitterende wedstrijd,” zegt hij daarover. “Michael Smith zette uiteindelijk een punt achter mijn campagne — en misschien wel achter mijn carrière — maar ik kijk er alleen met positieve gevoelens op terug. Het is zo’n prachtige, iconische arena, vergelijkbaar met Lakeside. Het was onwerkelijk.”