''Ik denk dat veel mensen niet eens echt beseffen hoeveel ik heb gewonnen'' - James Wade aast op ontbrekende wereldtitel

James Wade behoort al jaren tot de absolute elite van het internationale darts, maar één titel ontbreekt nog altijd op zijn palmares: het wereldkampioenschap in Alexandra Palace. De Engelsman won in zijn loopbaan onder meer de World Matchplay, World Grand Prix, UK Open, European Championship, Premier League en de Masters, maar greep vier keer naast een finaleplaats op het WK. Met zijn goede vorm in 2025 en een terugkeer in de top van de wereldranglijst hoopt Wade dat zijn moment nu eindelijk zal komen.

De inmiddels 41-jarige Wade staat bekend als een van de meest constante spelers van zijn generatie. Toch blijft het WK voor hem een emotioneel beladen toernooi. Vier keer strandde hij in de halve finales, in 2009, 2012, 2013 en 2022. De echte doorbraak op het grootste podium van het seizoen bleef daarmee uit. De laatste drie edities eindigden zelfs telkens al in de tweede ronde, iets wat Wade extra heeft geprikkeld richting de komende jaargang.

„Ik ben eerlijk gezegd best nerveus”, zegt Wade in aanloop naar zijn nieuwe WK-campagne tegenover Sky Sports. „Ik wil gewoon weer eens een goed toernooi spelen en dat is me al drie jaar niet gelukt. Maar ik kijk er wel echt naar uit.”

Hoewel hij al meer dan twintig jaar actief is op het hoogste niveau, voelt Wade dat de tijd begint te dringen. „Nog steeds niet helemaal gelukt om het daar te laten klikken, maar hopelijk komt die finale er ooit nog. Het is nu 22 jaar en tellende. Dan moet de kans er toch een keer zijn, vroeg of laat.” De Engelsman geeft toe dat hij de afgelopen jaren actief bezig is geweest met het mentale aspect rond het WK. „Ik heb geprobeerd de motivatie te vinden. Ik heb geprobeerd mezelf in die finale te zien, maar tot nu toe heeft dat niet gewerkt.”

Toch is het vertrouwen groter dan in voorgaande seizoenen. Wade speelde in 2025 weer op een hoog niveau en klom terug naar de zevende plaats op de wereldranglijst. Zelf beseft hij dat hij in de laatste fase van zijn carrière zit, wat de inzet nog groter maakt. „Ik zou dolgraag tot de slotfase doordringen en hopelijk is dit dan het jaar. De tijd begint te dringen, want ik ga uiteraard niet eeuwig door.”

Voor Wade is de jacht op die ene ontbrekende wereldtitel ook onlosmakelijk verbonden met zijn toekomst als prof. „Ik heb waarschijnlijk nog maar een beperkt aantal jaren om echt iets neer te zetten en die ene titel te winnen die me altijd is ontglipt.”

Toch plaatst hij daar meteen een belangrijke kanttekening bij. Een eventueel afscheid van het profdarts zal niet worden ingegeven door sportieve achteruitgang, maar door zijn privéleven. „Het is niet zo dat ik het darts niet meer aankan. Maar er komt een moment dat het vele reizen zwaarder begint te wegen, zeker met een jong gezin. Dat is uiteindelijk het allerbelangrijkste in mijn leven.”

Wade benadrukt dat hij zijn kinderen niet wil opofferen aan zijn sport. „Ik heb nog best een paar goede jaren voor me, maar ik wil niet hun hele jeugd of alles vóór hun zestiende missen. Dat vind ik niet eerlijk tegenover hen.”

Juist daarom krijgt het WK voor Wade een extra emotionele lading. Een wereldtitel zou niet alleen sportief alles afronden, maar ook zijn erfenis in de sport definitief vastleggen. „Voor mij zou het gewoon de kers op de taart zijn.”

Volgens Wade wordt zijn palmares door het grote publiek soms onderschat. „Ik denk dat veel mensen niet eens echt beseffen hoeveel ik heb gewonnen en wat ik allemaal heb bereikt.”

Met een wereldtitel zou daar voorgoed verandering in komen. „Het zou mooi zijn om het voor mezelf af te sluiten. En ik denk dat mensen zich dan ook meer bewust worden van wat ik in het verleden heb gepresteerd. Dat zou voor mij iets heel bijzonders zijn.”

Toch probeert Wade het oordeel van buitenaf steeds minder belangrijk te vinden. „Als ik heel eerlijk ben, ben ik minder bezig met het tevredenstellen van anderen. Ik doe gewoon mijn ding.”

Die houding geeft hem rust. „Ik maak me er niet meer zo druk om dat mensen het misschien niet zien. Uiteindelijk is dat ook niet het belangrijkste, vergeleken met wat ik doe voor mezelf en voor mijn gezin.”