"Ik geloof dat ik de kwartfinale, halve finale en misschien zelfs de finale kan halen" - Aan zelfvertrouwen geen gebrek bij Josh Rock in aanloop naar het WK Darts

In aanloop naar het PDC WK Darts 2026 sprak Josh Rock tijdens een demonstratietoernooi in Cheltenham met Online Darts over zijn huidige vorm, verwachtingen voor het belangrijkste toernooi van het jaar, zijn verleden en de druk van een bliksemsnelle opmars.

De WK-loting is achter de rug, de zenuwen van dat moment zijn inmiddels wat gaan liggen – maar vergeten is Rock het niet. "Ja, ik heb de loting gekeken, zeker weten. Wie je krijgt, krijg je. Maar ik ben tevreden met mijn loting. Als ik mijn niveau haal, dan zie ik wel hoever ik kan komen – hopelijk heel ver."

Eén naam hing als een schaduw boven die loting: Beau Greaves. "Iedereen wilde Beau vermijden, dat was wel duidelijk. En ik zei hetzelfde. Toen het richting het einde ging, werd het spannend. En toen trokken ze het nummer van Gemma (Hayter). Tja, toen dacht ik vooral: 'In elk geval niet Beau in de eerste ronde.'"

Rock is eerlijk over de lading die aan zo'n affiche zou kleven. "Wie Beau krijgt in de eerste ronde, staat meteen onder gigantische druk. Zij weet dat ze mij kan kloppen, ik weet dat ik haar kan kloppen. Maar die eerste partij op het WK is volgens mij de meest beladen wedstrijd van het hele toernooi. Je móét door, iedereen kijkt, en je hebt nog geen ritme. Ik keek met geknepen ogen naar die loting, eerlijk gezegd."

Het wordt zijn vierde jaar als PDC-speler, maar voor het eerst voelt het WK voor Rock écht als een toernooi waar hij met een schone lei aan kan beginnen. "Dit is de keer waar ik het meest naar uitkijk, absoluut. De afgelopen jaren speelde er van alles achter de schermen. Ik ging elk toernooi in met andere dingen in mijn hoofd: 'Ik moet dit nog afhandelen, ik moet dat nog regelen.'"

Die periode ligt nu achter hem. "Alles wat in het verleden speelde, is nu weg. Klaar. Dat maakt een wereld van verschil. Ik geloof nu dat ik naar Ally Pally kan gaan en de kwartfinale, halve finale, en misschien zelfs de finale kan halen. Waarom niet? Ik vind dat ik dat niveau heb."

Rock wijst twee sleutelmomenten aan in zijn ontwikkeling van belofte tot echte titelkandidaat: zijn halve finale op de UK Open en de gewonnen World Cup of Darts met Daryl Gurney. "De UK Open was de eerste mijlpaal. Mijn halve finale tegen James Wade, op het eerste grote tv-toernooi van het jaar – dat gaf me enorm veel vertrouwen. De Masters daarvoor kwam te snel na mijn bruiloft, ik was er met mijn hoofd niet helemaal bij."

Daarna kwam de World Cup. "Die overwinning met Daryl heeft alles nog een versnelling hoger gezet. Ja, je staat daar met een partner, maar je moet nog steeds zelf die laatste dubbel gooien. Een PDC tv-toernooi winnen, dat blijft hoe dan ook staan."

Inmiddels gaat Rock niet meer naar televisietoernooien als 'dat talent van Q-School', maar als een van de namen die genoemd worden als mogelijke winnaar. "Mensen praten nu serieus over 'Josh Rock die tv-titels gaat pakken'. Drieënhalf jaar geleden had niemand dat gezegd. Maar ik wil dat ook: ik wil elk toernooi dat ik speel kunnen winnen."

Zijn stormachtige opkomst ging gepaard met nieuwsgierigheid en media-aandacht. Dat was soms prettig, maar bij vlagen ook beknellend. Toch ziet Rock de pers niet als hoofdschuldige aan zijn mindere fases. "Het lag niet aan de media. Jij weet wat er achter de schermen speelde. Het waren die andere dingen die me bezighielden. Ik ging elk toernooi in met dat in mijn hoofd. 'Ik moet nog dit, ik moet nog dat geven…' Dat vrat energie."

Dat mensen hem inmiddels openlijk als kanshebber voor het WK bestempelen, vindt Rock eerder motiverend dan belastend. "Ik wíl op die radar staan. Ik wil dat mensen zeggen: 'Josh kan dit winnen.' Ik heb individueel nog geen titel gepakt, maar als de tijd juist is, komt dat wel."

Over zijn manier van toernooien benaderen is hij glashelder: "Ik kijk nooit verder dan de eerstvolgende wedstrijd. Niet naar de derde ronde, niet naar de kwartfinale. Als je vooruit gaat plannen, zit je jezelf alleen maar in de weg. Je weet nooit hoe je in de eerste partij staat te gooien, laat staan in de tweede of derde."

Rock heeft in korte tijd veel meegemaakt, ook buiten het bord. Juist daarom voelt hij de behoefte om jonge spelers te waarschuwen. "Ik heb met een paar jonge gasten thuis gepraat, vooral over managers. Mijn boodschap is simpel: laat je niet opjagen. Je hoeft niet meteen een contract te tekenen als je een paar goede uitslagen neerzet. Leer eerst je vak, geniet van het spel."

Zelf werd Rock voor zijn gevoel op jonge leeftijd al snel volwassen, mede door zijn vader. "Ik heb op jonge leeftijd al in pubs en county-leagues gespeeld. Door mijn vader kwam ik in dat wereldje terecht. Daardoor ben ik denk ik mentaal sneller volwassen geworden dan veel leeftijdsgenoten. En je ziet nu dat er meer jongeren zijn die diezelfde route pakken."

De ervaren Ier John O’Shea speelt een opvallende rol in Rocks voorbereiding. Niet als manager, maar als trainingspartner. "John loopt al zo lang mee, hij weet precies wat hij moet zeggen – en wanneer. Hij helpt me met voorbereiding en met praktische dingen die anders zijn dan wat mijn manager doet."

Rock heeft hem zelfs gevraagd om naar Ally Pally te komen. "Ik heb hem gevraagd om erbij te zijn op het WK. Maar hij speelt zelf de ADC Global Championships, dus als hij niet kan, dan kan hij niet. Maar als hij wél komt, is dat fantastisch. Dan kunnen we samen trainen."

De impact van O’Shea is al zichtbaar aan het bord. "Iedereen weet dat mijn scores mijn sterkste wapen zijn, niet mijn dubbels. John heeft me een paar oefenroutines gegeven en die hebben echt een verschil gemaakt. Mijn dubbels zijn er flink op vooruitgegaan. Dat is mede dankzij hem."

Een goed WK opent deuren. Dat weet Rock maar al te goed. “Met een goede run op het WK gaat er van alles open: World Series, Saoedi-Arabië, Bahrein… Er wordt zelfs gespeculeerd dat er nog een derde locatie bij komt. En dan heb je natuurlijk de Premier League."

Of hij klaar is voor al die grote podia? "Ja. Eén miljoen procent. Ik wil alles. Maar ik maak die keuze niet, dat doet de PDC. Ik kan alleen laten zien dat ik er klaar voor ben."

De vraag of hij er ook mentaal klaar voor is beantwoordt hij vol overtuiging. "Dit is precies waar ik voor gemaakt ben: uitverkochte arena's, grote podia. Ik ben gemaakt voor het podium, dat is duidelijk. Als het moment komt dat ik mijn eerste titel pak, dan kan ik niet wachten wat er daarna nog komt."

Een Premier League-avond in Belfast is een droom op zich. "Het blijft voor mij de Odyssey, hoe ze het nu ook noemen. Als ik ooit daar in de Premier League mag spelen, zou ik bijna met een masker op willen lopen. De kans is groot dat ik dan emotioneel word. Belfast, mijn eigen publiek… dat zou geweldig zijn."