“De filmpjes van hem als peuter in een luier, gooiend naar een dartbord op een stoel, zeggen alles” - Chris Mason onder de indruk van Luke Littler tijdens de World Matchplay

De World Matchplay 2025 staat in de boeken als één van de meest memorabele edities in de geschiedenis van het toernooi. Wie kan dat beter beoordelen dan Chris Mason, oud-topdarter en tegenwoordig analist, die van begin tot eind in de iconische Winter Gardens aanwezig was?

In een openhartig gesprek met talkSPORT vertelt Mason over de magie van Blackpool, de ongekende prestaties van Luke Littler, de klasse van James Wade en de opmars van Josh Rock. Daarnaast concludeert Mason, die in het verleden zelf tien keer meedeed aan de World Matchplay en in 1998 de halve finales haalde, dat het darts zich momenteel in een prachtig tijdperk bevindt.

“Het klinkt misschien cliché, maar ik kan me geen betere Matchplay herinneren,” begint Mason enthousiast. “Zeker niet een betere halvefinaleavond. Het was gewoon geweldig. De spelers blijven maar leveren, zelfs nu hun schema’s zwaarder en zwaarder worden en de druk vanuit de media alleen maar toeneemt.”

Vanaf de start zat de spanning er vol op. “We verloren zeven geplaatste spelers in de openingsrondes, waarvan vier in één sessie, dat is ongehoord,” herinnert Mason zich. “Maar dat krijg je wanneer je de top-16 van de wereld en de zestien meest in-vorm zijnde spelers samenbrengt. Dát is de kracht van de Matchplay.”

Voor Mason is er geen twijfel dat de World Matchplay een uniek evenement is in het darten. “Niets komt in de buurt van Blackpool. De sfeer, de geschiedenis van het gebouw, het publiek, het klopt allemaal. Het WK is prachtig, maar om andere redenen. De UK Open is fascinerend door de loting, de Grand Prix door het double-in format. Maar de Matchplay… dat is pure dartsmagie.”

Zelf speelde hij in verschillende iconische zalen, van Lakeside tot Alexandra Palace, maar de Winter Gardens blijft zijn favoriet. “Zelfs nu ik er als analist kom, krijg ik kippenvel wanneer ik de zaal binnenloop. Het voelt niet als werk . Als je doet wat je leuk vindt, werk je eigenlijk nooit.”

De finale tussen Luke Littler en James Wade belichaamde die magie volledig. Wade schoot uit de startblokken met een 5-0 voorsprong, waarna Littler vijf legs in de tweede sessie pakte. “Daarna kregen we precies het gevecht dat ik verwachtte,” zegt Mason. “Veel mensen dachten dat het een walkover zou worden, maar als Wade maar één keer op een dag hoeft te spelen, dan blijft hij levensgevaarlijk.''

Over Luke Littler, inmiddels multi-majorwinnaar op 18-jarige leeftijd, raakt Mason niet uitgepraat. “Hij heeft zoveel zelfvertrouwen. Al sinds zijn twaalfde of dertiende domineert hij, op JDC-niveau én bij de senioren. Vorig jaar liep hij rond alsof het zomaar een toernooi was. Dit jaar nam hij de tijd om zich de locatie eigen te maken. Hij zat uren op de balkonnetjes, keek naar wedstrijden, observeerde. En tussendoor werkte hij ook nog hard aan zijn spel.”

De comebacks van Littler maakten diepe indruk op Mason. “Hij kwam drie keer vijf legs achter, tegen Wade, tegen Josh Rock, zelfs tegen Jermaine Wattimena. En toch draait hij het om. Dat vraagt om enorme mentale kracht én lef. Hij doet het gewoon.”

Voor Mason is Littler een toonbeeld van talent én arbeidsethos. “Niemand pakt een set darts op en wordt wereldkampioen zonder keihard te werken. Ja, Luke is een natuurtalent, maar ook hij heeft duizenden uren gemaakt. De filmpjes van hem als peuter in een luier, gooiend naar een dartbord op een stoel, zeggen alles. Dat is de basis van dit niveau.”

Hoewel alle ogen op Littler gericht waren, verdient James Wade volgens Mason minstens zoveel respect. “Hij is letterlijk ongelooflijk. Ik ken zijn uitdagingen, ook op mentaal vlak, en ik weet hoe zwaar dat is in het dagelijkse leven, laat staan als topsporter. Toen hij in 2006 debuteerde op de World Matchplay, won hij van mij. Dat is negentien jaar geleden. En nu staat hij nog steeds in de finale. Dat is bewonderenswaardig.”

Vooral de consistentie van Wade en zijn vertrouwde routines vallen op bij Mason. “Hij gebruikt al twintig jaar hetzelfde setje Unicorn-darts. Hij houdt niet van verandering, en dat is logisch gezien zijn mentale gesteldheid. Hij wijkt niet af van zijn stijl, zijn ritme, zijn telmethode. En kijk wat het hem heeft gebracht, hij blijft maar presteren.”

Mason hoopt dat Wade volgend jaar een plek krijgt in de Premier League. “Voor mij is hij een absolute publieksfavoriet in Blackpool geworden. De fans stonden echt achter hem dit jaar, en dat is hem gegund.”

Naast Littler en Wade stal ook Josh Rock de show. Zijn overwinning op Gerwyn Price met een beslissende 164-finish leverde één van de momenten van het toernooi op. “Josh heeft alles. Hij is jong, snel, produceert veel 180’s, gaat altijd voor zijn kansen en is geweldig met mensen. Hij is een droomspeler voor de Premier League,” zegt Mason vol overtuiging.

Hij herinnert zich hun ontmoeting na Rock’s uitschakeling. “We hebben drie uur samen gezeten in het hotel. Hij was teleurgesteld, natuurlijk, maar ook trots. En dat mag ook, hij liet fenomenaal darts zien en speelde mee in misschien wel de beste leg ooit.”

Volgens Mason is de toekomst van Rock glashelder. “De sky is the limit. Hij heeft nu de rust en volwassenheid gevonden die hem in zijn eerste twee jaren soms ontbrak. Hij is gelukkig, heeft een gezin, en hij gaat alleen maar beter worden.”

Mason concludeert dan ook dat darts zich in een prachtig tijdperk bevindt. “Het is een genot om deel uit te maken van deze sport. We hebben generaties die elkaar ontmoeten; een 40-jarige James Wade en een 18-jarige Luke Littler. Ze kunnen samen oefenen in dezelfde zaal. Het is bizar én prachtig. De Matchplay laat zien hoe gezond het darten is, van JDC tot de vrouwenfinale en de grote podiumwedstrijden, de kwaliteit is overal.”

Deze World Matchplay is er dan ook één om nooit te vergeten. “Deze World Matchplay had alles: drama, historie, emotie en ongekend hoge standaarden. En volgend jaar doen we het gewoon weer opnieuw in Blackpool'', zo besloot Mason.