"Ik wil geen meeloper zijn, ik wil ooit majors winnen" - Darren Beveridge beleeft droomdebuut in Alexandra Palace

Darren Beveridge stond na afloop van zijn met 3-0 gewonnen wedstrijd tegen Dimitri Van den Bergh in openingsronde van het WK Darts 2026 nog zichtbaar te trillen van adrenaline. De Schot, bijgenaamd 'Ice Cold', maakte zijn debuut in Alexandra Palace en deed dat op indrukwekkende wijze. Met een volwassen, gecontroleerd optreden boekte hij zijn eerste WK-zege en zette hij een grote stap richting behoud van zijn PDC Tour Card. Het besef van wat hij zojuist had gepresteerd, moest echter nog even landen.

“Het is eerlijk gezegd nog niet echt doorgedrongen,” vertelde Beveridge kort na zijn overwinning. “Misschien dat het later pas binnenkomt, als ik weer in bed lig en mijn hartslag eindelijk weer normaal is. Maar ik geniet er enorm van.”

Met zijn bijnaam 'Ice Cold' leek Beveridge zijn reputatie eer aan te doen. Ogenschijnlijk kalm, nauwelijks onder de indruk van het enorme podium, speelde hij zijn wedstrijd alsof het een doordeweekse Pro Tour-avond was. Toch gaf hij toe dat de spanning er wel degelijk was.

“Van binnen gutste het zweet,” lachte hij. “Maar ik weet wat ik kan. Het ging er vooral om mezelf rustig te houden, ook al in de spelersruimte. Als ik mijn spel speel, weet ik dat ik wedstrijden kan winnen. Dat was mijn enige focus.”

Die benadering werkte uitstekend. Beveridge speelde solide, scoorde constant en hield zijn hoofd koel op de dubbels. Een prestatie die niet uit de lucht kwam vallen.

De Schot is de afgelopen maanden duidelijk gegroeid. Op de Pro Tour liet hij al meerdere keren zien dat hij stappen heeft gezet, en zijn WK-optreden was daarvan het bewijs. “Ik denk wel dat ik mijn spel naar een hoger niveau heb getild,” erkende Beveridge. “Mijn eerste jaar op de Tour was vooral wennen, mijn ritme zoeken. In mijn tweede jaar viel alles meer op zijn plek."

Die ontwikkeling gaf hem vertrouwen richting het WK. “Ik wist dat als ik dit niveau hier kon laten zien, ik kansen zou hebben.”

In de volgende ronde wacht Madars Razma. Een tegenstander met ervaring, maar ook iemand van wie Beveridge weet dat hij te kloppen is. “Honderd procent,” antwoordde hij resoluut op de vraag of hij zichzelf een kans toedicht. “Madars speelde in zijn eerste wedstrijd niet geweldig. Als ik kan herhalen wat ik vandaag heb laten zien, dan heb ik absoluut een kans.”

Tegelijk bleef Beveridge realistisch. “Ik weet dat Madars beter kan dan dat. Ik ga niet uit van zijn vorige wedstrijd. Ik kijk alleen naar mezelf: als ik goed speel, kan ik meedoen.”

De overwinning betekende meer dan alleen een ronde verder. Voor Beveridge was het de bekroning van een jarenlang, slopend traject. Van de Super Series, via Q-School, naar het veroveren en verdedigen van een PDC Tour Card – het was een weg vol offers. “Het is mentaal uitputtend geweest,” zei hij openhartig. “Ik heb hier ongelooflijk veel voor opgeofferd. Mijn familie weet hoe zwaar het soms is geweest. Ik heb zelfs mijn baan opgegeven om hier volledig voor te gaan.”

Juist daarom raakte deze overwinning hem zo diep. “Dat ik hier nu sta en een wedstrijd win op dit podium… dat betekent de wereld voor me.”

Naast sportieve eer staat er voor Beveridge ook veel praktisch op het spel. Zijn PDC Tour Card staat onder druk en een goed WK kan het verschil maken tussen zekerheid en terug naar Q-School. Toch probeert hij dat zoveel mogelijk los te laten. “Het is eigenlijk heel simpel,” zei hij nuchter. “Als ik wedstrijden win, houd ik mijn PDC Tour Card. Als ik ze niet win, dan niet. Ik ga het niet groter maken dan dat.”

Volgens Beveridge is hij mentaal sterker dan twee jaar geleden. “Toen was alles nieuw. Nu weet ik wat de Pro Tour inhoudt. Het halen van een PDC Tour Card is eigenlijk het makkelijke deel – hem behouden is het moeilijke.”

De aankomst bij Alexandra Palace was voor Beveridge een moment om nooit te vergeten. “Het is zo surrealistisch,” beschreef hij. “Als kind droomde ik ervan om hier ooit te spelen. En ineens rijd je Muswell Hill op en zie je het paleis liggen.”

Toch bleef het gevoel vreemd. “Ik kan het nog steeds niet helemaal bevatten. Misschien komt dat later pas.”

Als Schot stond Beveridge op de schouders van grote voorgangers. Namen als Gary Anderson en Peter Wright werden niet voor niets genoemd. “Absoluut,” zei Beveridge. “Gary draagt op dit moment de Schotse vlag. Als ik ook maar een klein beetje kan doen wat hij heeft gedaan, dan zit ik op de goede weg. Ik ga niet zeggen dat ik twee wereldtitels ga winnen, maar zijn pad volgen? Dat zou geweldig zijn.”

Hij ziet bovendien dat het Schotse darts in de breedte groeit. “Cameron Menzies komt eraan, jonge spelers doen het goed. Het is belangrijk dat ik laat zien: ik ben er ook.”

Op de Pro Tour zit Beveridge regelmatig aan tafel met gevestigde namen als Gary Anderson, Ian White en Cameron Menzies. Die omgeving heeft hem gevormd. “Ian White deelt veel ervaringen, vertelt hoe hij zijn carrière heeft opgebouwd. Dat helpt enorm,” vertelde Beveridge. “En Gary… ja, die zit de hele dag aan tafel, oefent niet, staat op en wint gewoon Pro Tours. Daar kun je niet echt trainingsadvies van krijgen,” grapte hij, “maar kleine tips over omgaan met situaties zijn goud waard.”

Tijdens zijn WK-wedstrijd viel op dat zijn tegenstander zichtbaar worstelde met zichzelf. Beveridge liet zich daar niet door afleiden. “Ik heb mijn eigen taak,” legde hij uit. “Ik kijk niet naar wat de ander doet. Ik zit aan mijn tafel, drink water, blijf rustig. Ik heb legs te winnen.”

Die mindset zal hij ook meenemen naar zijn volgende wedstrijd. “Eén wedstrijd tegelijk. Meer kan ik niet doen.”

Eén ding maakte Beveridge glashelder: hij is niet naar 'Ally Pally' gekomen om alleen maar mee te doen. “Ik wil hier een carrière van maken,” zei hij vastberaden. “Ik wil ooit majors winnen. Ik ben niet hier om een gewoon een meeloper te zijn.”