"Ik wist niet of ik er de week erop nog zou zijn – nu sta ik weer op het WK" - Noa-Lynn van Leuven beleefde een turbulente periode

Na een turbulente periode vol haatberichten, mentale strijd en diepe dalen, heeft Noa-Lynn van Leuven opnieuw haar plek op het hoogste dartspodium veroverd. De 29-jarige dartster uit Beverwijk plaatste zich onlangs opnieuw voor het WK Darts, een prestatie die niet alleen haar sportieve veerkracht onderstreept, maar ook haar persoonlijke overwinning symboliseert. “Een paar maanden geleden wist ik niet eens of ik er de week erop nog zou zijn,” zegt ze openhartig tegenover Nu.nl. “Dat ik nu weer met plezier achter het bord sta, voelt als een wonder.”

Een jaar geleden schreef Van Leuven geschiedenis door zich als eerste Nederlandse vrouw ooit te plaatsen voor het WK Darts. Het zou een hoogtepunt in haar loopbaan moeten zijn — maar de droom veranderde al snel in een nachtmerrie.

Als trans vrouw kreeg ze te maken met een golf aan negatieve reacties, doodsbedreigingen en haatberichten. De aandacht werd haar te veel. “Ik kon er niet meer van genieten,” vertelt ze. “De druk, de haat, de media – het trok me volledig leeg.”

Wat volgde, was een zware periode van mentale strijd. Van Leuven meldde zich ziek op haar werk en raakte in een depressie. “Ik lag wekenlang in bed, keek series en vroeg me af wat de zin nog was. Alles voelde donker. Ik zag geen uitweg meer.” Professionele hulp via een crisisteam van Intensieve Behandeling Thuis (IBT) bleek uiteindelijk haar redding. Veertien weken lang kreeg ze intensieve begeleiding. “Dat was nodig. Ik zat op een breekpunt.”

De mentale klap kwam niet uit het niets. De storm rondom haar deelname aan het WK Darts wakkerde oude wonden aan. “Ik werd vroeger op school gepest en voelde me altijd anders. Dat gevoel van buitensluiting kwam terug. De dartswereld kon soms ook hard zijn.”

Zo stapten bekende Nederlandse dartsters als Anca Zijlstra en Aileen de Graaf uit het nationale team omdat ze niet met een “biologische man” wilden samenspelen. Daarnaast besloot dartsbond WDF trans vrouwen uit te sluiten van vrouwentoernooien – een maatregel die Van Leuven persoonlijk raakte. “Het was te intens,” blikt ze terug. “Ik kreeg zóveel berichten, ook van media. Alles trok oude trauma’s open. Ik veranderde mijn nummer, ik kon niet meer.”

In juli kreeg Van Leuven een berichtje: of ze mee wilde op een boot tijdens de Pride Amsterdam. Aanvankelijk voelde ze zich te somber om te gaan, maar iets in haar zei dat ze het moest proberen. Het werd een dag die haar leven veranderde. “De boot van De Lesbische Liga was de enige reden dat ik die dag uit bed kwam,” vertelt ze met een glimlach.

“Ik voelde me voor het eerst in maanden vrij. Dansend, lachend, mezelf.” Het gevoel van verbinding gaf haar nieuwe energie. “Ik besefte: het leven kán wél leuk zijn. Dat moment heeft me echt gered.”

Hoewel het beter met haar gaat, blijft de dartswereld niet altijd even vriendelijk. Tijdens toernooien weigeren sommige speelsters nog tegen haar te spelen. Zo deed Deta Hedman dat onlangs nog. En bij de World Matchplay werden vrouwen uit de zaal verwijderd omdat ze een provocerend spandoek omhooghielden: 'He’s a man.'

“Dat doet pijn,” zegt Van Leuven eerlijk. “Je probeert te genieten van je sport, maar soms lijkt het alsof je constant moet bewijzen dat je er mag zijn.” Toch weigert ze om haar identiteit te verdedigen tegenover iedereen. “Ik voldoe aan alle regels. Punt. Ik ga niet de hele dag uitleggen wie ik ben.”

Met hulp van therapeuten, vrienden en haar trouwe hond Bob vond Van Leuven langzaam haar kracht terug. Ze begon te wandelen, te klimmen en te boulderen — nieuwe hobby’s die haar hielpen om weer plezier te vinden in het leven. “Het zijn kleine dingen die me gelukkig maken,” zegt ze. “Zoals een bericht van een moeder die zei dat ze door mijn verhaal haar trans dochter beter begrijpt. Zulke momenten geven me kracht.”

Ook het darten begon weer te kriebelen. De liefde voor het spel — voor de precisie, de concentratie en het gevecht met jezelf — bleek nooit verdwenen. “Langzaam kwam de zin terug. Eerst met oefenen, toen met kleine toernooien. En nu weer het WK Darts. Dat had ik echt niet durven dromen.”

Recent kwam NOC*NSF met een concept-handreiking voor sportbonden over trans vrouwen in de sport. Volgens de onderzoekers is een “eerlijke competitie” niet altijd mogelijk vanwege mogelijk fysiek voordeel. Van Leuven stoort zich aan de manier waarop dat in de media werd gebracht. “Die richtlijn gaat over breedtesport, niet over topsport. En bovendien: darts is geen fysieke krachtmeting. Niemand wint omdat die een sterkere backswing heeft,” zegt ze scherp.

Voorlopig lijkt de PDC, de bond die het WK Darts organiseert, geen plannen te hebben om trans vrouwen te weren. Maar Van Leuven weet dat dit zomaar kan veranderen. “Als dat gebeurt, bepalen ze eigenlijk mijn pensioen. Het zou niet alleen mij raken, maar de hele trans gemeenschap.”

Toch kijkt Van Leuven vooral vooruit. Haar plaatsing voor het WK Darts is een symbool van herstel en hoop. “Ik ben trots dat ik heb doorgezet. Het is niet makkelijk geweest, maar ik sta er weer.” Ze weet dat ze een voorbeeld is geworden, ook al heeft ze daar nooit om gevraagd. “Als mijn verhaal iemand helpt om niet op te geven, dan is dat alles waard. Het leven kan zwaar zijn, maar er is altijd een reden om door te gaan.”

Met een glimlach zegt ze: “Ik ben blij dat ik die dag naar de Pride ben gegaan. Anders had ik hier misschien niet meer gezeten. En nu mag ik wéér naar het WK — dat voelt als mijn tweede kans.”