"Liever proberen en falen, dan later spijt hebben dat ik iets niet heb gedaan" - Beau Greaves over moeilijke keuze tussen de WDF en de PDC

Beau Greaves is pas begin twintig, maar wordt nu al gezien als een van de grootste talenten binnen het vrouwendarten. Drievoudig wereldkampioene, tweevoudig winnares van de Women's World Matchplay en meervoudig kampioene op de Development Tour. Haar erelijst is indrukwekkend en groeit met de dag.

In een openhartig gesprek in de Tops and Tales Podcast vertelt Greaves over haar weg naar de top, de mentale druk van succes, haar ambities in het mannen­circuit, de moeilijke keuzes tussen de WDF en PDC én de zware strijd met dartitis die haar bijna parten speelde.

Beau Greaves raakte op jonge leeftijd in de ban van darts. Waar veel leeftijdsgenoten hun avonden doorbrachten met videogames of sportclubs, stond zij al in pubs en kleine zalen pijltjes te gooien. "Ik begon met pubdarts toen ik een jaar of twaalf was", vertelt ze. "En op mijn zeventiende stond ik al te spelen op tv. Het voelt soms alsof mijn hele leven om darts heeft gedraaid."

Greaves leerde de sport in een warme, maar competitieve omgeving. Ze speelde toernooien met volwassenen, leerde omgaan met winst en verlies en kreeg al jong te maken met de harde kanten van het spel.

"Ik herinner me een wedstrijd waarin ik als 12-jarige een finish uitgooide en het publiek begon te klappen", vertelt ze. "Een oudere tegenstandster maakte toen een nare opmerking. Ik wist niet wat ik moest zeggen en vertelde het aan mijn vader. Hij was woedend. Nu zou ik van me afbijten, maar toen was het intimiderend."

Deze ervaringen maakten haar mentaal sterker en leerden haar dat succes soms jaloezie oproept. Greaves' talent was onmiskenbaar. Ze groeide razendsnel door naar de wereldtop en schreef op jonge leeftijd geschiedenis door drie keer de titel te pakken op Lakeside. "Lakeside heeft altijd iets speciaals", zegt ze. "Ik ben daar opgegroeid als speelster, en mijn eerste wereldtitel voelde als een droom die uitkwam."

Haar prestaties bij de WDF leverden haar een solide reputatie op, maar de overstap naar de PDC bracht nieuwe uitdagingen met zich mee. Op de Women's Series en Development Tour werd ze geconfronteerd met een hoger niveau en meer druk, maar ze bewees al snel dat ze ook daar mee kon.

Voor veel vrouwelijke darters is het een uitdaging om de balans te vinden tussen de WDF-toernooien, met Lakeside als hoogtepunt, en de PDC, waar de concurrentie zwaarder en de mogelijkheden groter zijn.

Greaves voelt die tweestrijd dan ook: "Ik hou van de Women's Series en de PDC-uitdagingen, maar Lakeside en de WDF hebben een speciale plek in mijn hart. Ik ben daar groot geworden en heb er zoveel mooie herinneringen."

Tegelijkertijd lonkt de volgende stap: een PDC Tour Card bemachtigen en zich meten met de mannen op de Pro Tour. "Ik wil mezelf uitdagen", legt ze uit. "Ik wil weten of ik het kan. Liever probeer ik het en faal ik, dan dat ik later denk: had ik het maar gedaan."

Opmerkelijk genoeg voelt Greaves zich soms meer op haar gemak in wedstrijden tegen mannen dan tegen vrouwen. "Tegen mannen speel ik vaak relaxter", geeft ze toe. "Misschien omdat de verwachtingen anders zijn. Mensen zeggen vaak: Beau is de beste, of Lisa is de beste, of Fallon is de beste. Tegen vrouwen voel ik die druk meer. Tegen mannen voelt het soms als een nieuwe uitdaging, en dat motiveert mij."

Ze speelde al spannende partijen op de Development Tour en Challenge Tour, onder andere tegen Nathan Aspinall, waar ze ternauwernood verloor met 5-4. Dergelijke ervaringen voeden haar ambitie om een vaste waarde in het mannen­circuit te worden. Toch wil ze haar successen in het vrouwencircuit niet loslaten. "Ik heb zoveel plezier op de Women's Series en op Lakeside. Het is niet dat ik het wil opgeven, ik wil gewoon beide werelden ontdekken."

Niet alles in de carrière van Beau Greaves ging echter vanzelf. Ze kreeg te maken met darteritus, een mentale blokkade die darters belemmert om hun pijlen los te laten. "Het kwam uit het niets", vertelt ze. "Ik speelde mijn eerste Women's Series in Barnsley, verloor 4-0, en zei tegen mijn vader: 'Er klopt iets niet.' Kort daarna begon ik te stotteren in mijn worp, en vanaf dat moment werd het een nachtmerrie."

"Ik had breakdowns, ik huilde vaak en dacht: wat moet ik met mijn leven als ik niet kan darten? Mijn hele bestaan draaide om darts." Haar broer had eerder ook al met darteritus geworsteld, maar pas toen ze het zelf kreeg, begreep ze hoe verlammend het was. Na veel oefenen, experimenteren met haar grip en uiteindelijk het vinden van een nieuwe, consistente worp, wist ze langzaam haar vorm terug te vinden. Tegenwoordig beheerst ze de techniek én de mentale kant veel beter.

Greaves kijkt met optimisme naar de toekomst. Ze wil blijven schitteren in het vrouwencircuit, maar ook grenzen verleggen in de PDC. Het bemachtigen van een Tour Card is een groot doel, net als het winnen van grote titels tegen mannen.

"Ik heb nog zoveel tijd", besluit ze. "Ik wil blijven groeien, plezier houden in het spel en zien hoe ver ik kan komen. Als ik één ding heb geleerd, is het dat ik liever alles probeer dan dat ik later spijt heb dat ik iets niet heb gedaan."