"Zonder pijnstillers had ik geen kans gehad" - Niko Springer vecht zich ondanks gezondheidsproblemen naar tweede ronde op European Darts Open

Niko Springer heeft op indrukwekkende wijze van zich laten horen tijdens de openingsdag van de European Darts Open 2025 in Leverkusen. In de eerste ronde van het achtste European Tour-toernooi van het seizoen rekende de Duitse publiekslieveling overtuigend af met de Nederlander Dirk van Duijvenbode: 6-1. Een sportieve prestatie van formaat, die extra glans kreeg door de unieke sfeer in de hal én een emotioneel moment met het thuispubliek.

Direct na afloop sprak Springer met Dartsnews.de, waar hij zijn optreden nuchter analyseerde: “Het was een trage partij, het oogt misschien duidelijk, maar dat was het niet,” aldus de 24-jarige Duitser. “Dirk miste behoorlijk wat dubbels, en ik was er precies op de juiste momenten. We weten allemaal dat hij normaal gesproken veel beter speelt. Voor mij was het sowieso een bijzondere situatie vandaag, zeker na vorige week. De sfeer hier is geweldig, ik heb veel vrienden en familie bij me – dat maakt het extra speciaal. Ik verdiende de zege, maar het toernooi is nog lang niet voorbij.”

Een van de meest memorabele momenten van de avond werd geleverd door het publiek in Leverkusen, dat spontaan het lied “Mainzaa” inzette – een ode aan Springers favoriete voetbalclub, 1. FSV Mainz 05. Springer, zichtbaar geraakt: “Een absoluut hoogtepunt. Dat heb ik nog nooit eerder meegemaakt bij een PDC-evenement. Het was ongelooflijk speciaal. Elke seconde heb ik ervan genoten – elk ‘Mainz’-gezang raakte me. Ik hoop dat ik iets heb kunnen teruggeven aan het publiek. Ik ben ontzettend dankbaar dat ik dit mocht meemaken.”

Opmerkelijk genoeg was Springers prestatie allesbehalve vanzelfsprekend. Na zijn uitputtende finale in Rosmalen kampte hij de afgelopen dagen met gezondheidsklachten. “Zonder pijnstillers had ik vanochtend geen schijn van kans gehad,” vertelt hij openhartig. “Ik heb ook nog een allergietablet genomen, want ik heb flink last van hooikoorts – dat heb ik van mijn moeder geërfd. Het was zwaar, maar soms zeggen vrienden tegen me dat het me juist bevrijdt als ik een beetje lijd. Dus ik klaag niet. Ik ga gewoon naar het bord, wil winnen en probeer het beste eruit te halen. Soms werkt het, soms niet.”

Springer kreeg extra energie van zijn supportersschare, die in groten getale was afgereisd naar Leverkusen. “Mijn ouders waren er, mijn zus, vrienden – dat is enorm. Het betekent alles voor me. Zeker als het zo goed gaat als vandaag, dan maakt het me echt trots. We gaan het vanavond een beetje vieren, maar ik houd het rustig.”

In de tweede ronde wacht Chris Dobey, een tegenstander van kaliber. Toch stapt Springer met vertrouwen het podium op: “We kennen elkaar van de Pro Tour. Ik heb al eens van hem gewonnen, dus ik weet dat het kan. Met de steun van het publiek achter me, ga ik met een goed gevoel die partij in. Hopelijk wordt het een betere wedstrijd dan vandaag, want ik weet dat ik nog meer in me heb.”

Afgelopen weekend haalde Springer verrassend de finale van het European Tour-toernooi in Rosmalen. Maar verrast was hij zelf allerminst. “Voor veel mensen was het onverwacht, maar voor mij was het gewoon een bevestiging van wat ik op de training al laat zien,” legt hij uit. “Natuurlijk is het speciaal om zo’n finale te halen, zeker in het buitenland. Maar voor mij is dit vooral de bevestiging dat ik op de goede weg ben. Ik hoor dat ook terug van grote spelers, zoals Raymond van Barneveld. Dat maakt me trots en daar wil ik op voortbouwen. Dit was de eerste keer dat ik het echt kon laten zien.”

Ondanks zijn sterke vorm blijft Springer realistisch over de fysieke belasting van het circuit. “Ik heb de afgelopen dagen voornamelijk in bed gelegen, rust genomen en niet getraind. Vanavond vieren we het een beetje, maar daarna kruip ik weer vroeg onder de wol. Morgen moet ik er weer staan.”

Op de vraag of zijn eerste maanden als prof zijn verwachtingen hebben overtroffen, blijft Springer bescheiden: “Ik ben heel zelfkritisch. Ik denk dat ik nog veel beter kan. Maar het is niet verkeerd om het rustig aan te doen en alles op me af te laten komen. De eerste maanden waren absoluut geweldig. Ik weet dat ik nog veel meer kan bereiken, maar ik wil het stap voor stap doen. Leren, groeien – en genieten van elke kans die ik krijg.”