"We zijn te vaak in Duitsland, ik vind het persoonlijk gewoon een beetje te veel van het goede" - Jonny Clayton kritisch op nieuwe Pro Tour-kalender

Na een zenuwslopende partij waarin het spel niet altijd even vloeiend liep, wist Jonny Clayton zich toch te plaatsen voor de kwartfinales van de World Grand Prix. De Welshman versloeg Luke Woodhouse met de nodige moeite en gaf na afloop een opvallend openhartig interview over zijn vorm, mentale veerkracht en zijn kijk op tegenstander Dirk van Duijvenbode, die hij in de volgende ronde treft.

“Het was niet geweldig, maar ik heb gewonnen — en dat is uiteindelijk wat telt,” begon Clayton met een glimlach tegenover Dartsnieuws.com en andere media. “Luke kreeg veel kansen, maar ik had vanavond het geluk een paar keer aan mijn zijde. Soms heb je dat nodig, en vandaag had ik precies genoeg om over de streep te komen.”

De eerste set ging overtuigend naar de Welshman, maar in de tweede zakte hij plots ver weg. “Ja, die tweede set was slecht,” geeft hij toe. “In de pauze keek ik letterlijk even in de spiegel en zei tegen mezelf: je moet wakker worden, anders lig je eruit. Ik vond geen ritme, geen gevoel, en de dubbels wilden niet vallen. Gelukkig had Luke daar ook last van, anders was het voorbij geweest.”

De wedstrijd kende een merkwaardige openingsfase. “Het was raar,” aldus Clayton. “Telkens als één van ons een dubbel raakte, deed de ander dat ook. Het ging gelijk op, maar ik had aan het einde wat geluk met de dubbel 16 — die was mijn redding vandaag.”

Volgens Clayton hoort zo’n moeizame pot er ook bij. “Bijna iedereen die een toernooi wint, heeft wel één wedstrijd waarin het niet loopt, maar waarin je tóch wint. Misschien was dit zo’n pot voor mij. Hopelijk is het een wake-upcall en kan ik morgen beter beginnen.”

Op de vraag of deze overwinning iets zegt over zijn karakter, lacht Clayton even. “Misschien wel. Als dit een jaar of veertien maanden geleden was gebeurd, dan had ik mijn pijlen waarschijnlijk in het publiek gegooid,” zegt hij met een knipoog. “Maar nu vond ik een manier om het om te draaien. De derde set was cruciaal. Toen ik die pakte, voelde ik dat de druk bij Luke lag. Ik zette mezelf onder enorme druk, maar het lukte me om het om te buigen.”

De zelfreflectie typeert de 51-jarige Welshman. Hij heeft zich de afgelopen jaren ontwikkeld van een bescheiden speler tot een vaste waarde in de top tien. “Ik ben niet de grootste trainer,” bekent hij. “Ik raak snel verveeld met oefenen. Maar ik heb de afgelopen tijd toch extra uren gemaakt, en dat betaalt zich uit. 14 maanden geleden dacht ik echt dat ik ermee zou stoppen. Nu zit ik weer in de kwartfinale van een groot toernooi — daar ben ik trots op.”

In de kwartfinale wacht hem een duel met Dirk van Duijvenbode, die eerder op de avond won van Daryl Gurney. Clayton reageert met een brede lach wanneer hij over de Nederlander spreekt. “Dirk is geweldig,” zegt hij vol waardering. “Mensen zien op het podium soms een boze of intense man, maar backstage is hij juist één van de grappigste gasten die ik ken. Een fantastische vent. Als we naast elkaar staan, voelt het een beetje als ‘Klein en Groot’ — hij is letterlijk het tegenovergestelde van mij qua postuur,” lacht Clayton. “Maar hij is echt top.”

Toch weet Clayton dat Van Duijvenbode een geduchte tegenstander is. “Hij speelt met zijn hart. Als hij verliest, zie je dat aan hem. Hij laat emoties toe — en dat vind ik juist mooi. Je ziet bij hem wat het spel voor hem betekent. Zelf probeer ik te glimlachen op het podium, maar als het tegenzit, trap ik achter de schermen het liefst tegen alles aan.”

Over het emotionele aspect van het spel heeft Clayton een duidelijke visie. “Als speler zoek je altijd naar een zwakte bij je tegenstander,” legt hij uit. “Wanneer iemand een dubbel mist, denk je meteen: daar moet ik van profiteren. Als je dat goed leest, kun je het momentum pakken. En eerlijk, we doen het allemaal. Dat hoort bij het mentale spel van darts.”

Maar hoe voorkom je dat je zelf die zwakte toont? “Dat is lastig,” geeft hij toe. “Je probeert niet te veel te schudden met je hoofd of naar beneden te kijken als het niet gaat, maar soms lukt dat niet. Dan gooi je een slechte pijl en wil je het bord bijna slaan. Je probeert je emoties te verbergen, maar het lukt niet altijd. Toch hoort dat bij de sport.”

Tijdens de partij merkte Clayton dat zijn tegenstander Woodhouse steeds meer met zichzelf in gevecht raakte. “Ja, 100 procent,” zegt hij beslist. “Je ziet het aan lichaamstaal: het schudden van het hoofd, de blik op het bord, dat herken je direct. Maar hij zag dat waarschijnlijk ook bij mij. Toch had ik vanavond dat kleine beetje geluk dat ik nodig had. Ik zag hem balen bij belangrijke finishes, en dan probeer je daar meteen op te springen.”

Zijn eigen afwerking op de dubbels was opvallend stabiel. “Mijn finishing was sterk, en dat moet ik meenemen naar morgen,” aldus de Welshman. “Het is niet alleen belangrijk om goed te eindigen, maar ook om sterk te beginnen — zeker in dit format. Als ik dat kan combineren, zit ik dicht bij het niveau dat ik wil halen.”

Aan het einde van het gesprek kwam Clayton nog terug op een eerdere uitspraak over de Pro Tour, die volgend jaar deels in Duitsland zal plaatsvinden. “Kijk, het is puur mijn mening,” benadrukt hij. “Ik heb niets tegen Duitsland, absoluut niet. Maar we zijn al zo vaak in Europa voor de European Tour, de World Cup of Darts, het European Championship, noem maar op. Ik vind het persoonlijk gewoon een beetje te veel van het goede.”

Hij voegt er lachend aan toe: “Sommige spelers vinden het prima, maar ik ben gewoon graag thuis. We zijn volgend jaar al vijftien keer op pad in Europa — dan hoef ik er niet nóg een Pro Tour aan toe te voegen. Dat is alles.”

Vooruitkijkend naar zijn kwartfinale tegen Van Duijvenbode blijft Clayton realistisch, maar ook strijdlustig. “Dirk is in vorm en een gevaarlijke tegenstander. Ik zal mijn beste niveau moeten halen. Maar als ik mijn dubbels weer zo raak als vanavond, dan wordt het een mooie wedstrijd. En eerlijk: ik kijk ernaar uit.”