"Wij zijn saai? Dan zijn we dat maar!" – Luke Littler reageert gevat op kritiek van Anderson

Luke Littler is pas anderhalf jaar actief in het PDC-circuit, maar hij laat ondertussen een blijvende indruk achter. Met zijn ongedwongen stijl, brutale finishes en opvallende flair tart de 18-jarige Engelsman niet alleen de statistieken, maar ook de gevestigde meningen binnen de dartswereld. Na zijn kwartfinalewinst op Andrew Gilding tijdens de World Matchplay kreeg Littler de kans om voor het eerst te reageren op de uithaal van Gary Anderson richting de jongere generatie.

“Veel van ons doen gewoon ons ding,” zei Littler met een schouderophaal tijdens het persmoment met onder meer Dartsnieuws. “En Gary Anderson zegt dat we saai zijn, dus dan zijn we dat maar.''

Het was een kwinkslag, maar het onderwerp is serieus. Anderson, tweevoudig wereldkampioen, haalde eerder uit naar de nieuwe lichting darters. “De jongeren zijn saai, enorm saai,” zei hij. “Als je met ze praat, zitten ze op hun telefoon of met oordopjes in. Ze praten niet eens meer met je. Het is een compleet andere wereld.”

Dat Littler weinig van saaiheid begrepen heeft, bewees hij met een recordaantal van 18 180’s in zijn partij tegen Gilding, het hoogste aantal ooit in een kwartfinale van de World Matchplay. “Ik wist niet eens dat dat een record was,” lachte hij. “Er zullen wel meer records zijn, van de eerste ronde tot aan de finale. Het is er weer eentje die ik kan afvinken. Hopelijk kan ik er in de halve finale nog een paar verbeteren.”

Makkelijk ging het echter niet. Gilding toonde zich een taaie tegenstander, met onder meer finishes van 127 en 160 op cruciale momenten. “Hij gooide op precies de juiste momenten,” erkende Littler. “Maar dat is wat deze jongens doen – ze kunnen op elk moment uitgooien. Ik moest gewoon zorgen dat ik aan het langste eind trok.”

Littler wist op voorhand dat hij zich mentaal goed moest voorbereiden op het tragere tempo van Gilding. “In de kleedkamer, toen we aan het ingooien waren, probeerde ik echt mijn ritme te vinden. En ik vond precies het ritme dat ik nodig had,” zei hij.

“Het is zeker een andere aanpak,” vervolgde hij. “Ik en Jermaine (Wattimena) zijn snelle spelers. Maar Andrew past zich niet aan. Hij gooit zijn eigen spel, dart voor dart. Ik moest zorgen dat ik niet te snel of te traag werd.”

Ook het scorend vermogen zat goed. “Ik trok soms wat pijlen in de één of de kleine 20, maar de cover shots rond de 90 waren er vanavond wel.”

Er waren momenten van frustratie. “Vooral omdat de dubbels er niet in wilden. Ik stond wel steeds voor, maar ik had het eerder kunnen afmaken,” gaf hij toe. “Dat is darts, het liep gewoon wat langer door.”

Het publiek koos ook niet onverdeeld partij. “Ze steunden hem zeker,” merkte Littler op. “Maar als ik een 180 gooide, stonden ze ook achter mij. Het was 50-50. Tegen het einde hoopten ze op een verlenging, maar ik moest gewoon professioneel blijven en het afmaken op 11.”

Zijn koelheid op belangrijke momenten was opvallend. “Hij had 100 of 60 over, ik gooide 100 en toen een 180. Vanaf 221 dacht ik: ‘Raak een triple, laat jezelf 121 of 124 staan.’ Ik hit de maximale score, liet wat extra agressie zien, en maakte het af op tops.”

Toen het klaar was, galmde het uit het publiek: Walking in a Littler Wonderland. “Ja, dat betekent echt alles,” glimlachte hij. “Ik denk dat het liedje voor het eerst gezongen werd op mijn eerste WK. Het nog eens horen, op een podium waar ook Phil (Taylor) gewonnen heeft – dat is speciaal. Ik kijk enorm uit naar de halve finale.”

In de halve finale wacht Gerwyn Price of Josh Rock. Twee spelers met wie Littler een heel ander soort band heeft. “Gezzy heb ik al vaak ontmoet. Maar tegen Josh heb ik nog nooit gespeeld.”

Toch zou hij het mooi vinden als het tot een eerste treffen komt met zijn vriend. “Ik denk dat de fans het ook graag zouden zien. Ik weet nog dat ik hem een paar jaar geleden tegen Van Gerwen zag spelen. Dat was indrukwekkend.”

De vriendschap tussen Rock en Littler gaat ver terug. “We zijn al een tijdje goed bevriend. Josh heeft jaren op de jeugdtoer gespeeld. Ik ben pas recent erbij gekomen, maar ik kan zeker zeggen dat hij een underdog is.”

Over het begin van hun vriendschap was Littler minder zeker: “Geen idee eigenlijk. Misschien op de jeugdtoer? Toen ik erbij kwam, kende ik Rob (Cross) al jaren. Josh wordt gemanaged door Rab Bain, en Target organiseert dan van die dagen waarop we elkaar ontmoeten. Zo is dat allemaal ontstaan.”

Of het moeilijk is om een vriend als tegenstander te hebben, daar is hij duidelijk over. “Dat maakt echt niets uit. Zodra je op het podium staat, is niemand je vriend. Je bent daar om je werk te doen. Josh zit vaak in de backroom te praten en te oefenen. Met Gezzy is het verschillend – soms praten we, soms doet ieder z’n ding.”

Littler is pas net begonnen, maar denkt al aan het grotere plaatje: de Triple Crown – WK, Premier League en World Matchplay. “Ja, dat zit in mijn hoofd tot ik het win,” zei hij vastberaden. “Maar zoals ik al vanaf dag één zeg: je kunt alleen winnen van wie er voor je staat. Dus ik neem het wedstrijd per wedstrijd.”

En hoe schat hij de vorm van Rock in? “Hij heeft gemiddeldes van 108–109 gegooid, drie of vier wedstrijden op rij. Hij speelt echt goed. Maar ik weet zeker dat het een geweldige wedstrijd gaat worden.”