Van krukken naar een negendarter: het inspirerende verhaal van de Welshe darter Kurt Parry

Kurt Parry is een naam die steeds vaker opduikt in de dartswereld. Zijn verhaal is er een van doorzettingsvermogen, talent en een beetje geluk, maar vooral van een diepe liefde voor het spel. In een recent interview met Paul Nicholson voor de Tungsten Talk Series op Pluto TV, vertelt Parry openhartig over zijn weg naar succes en de uitdagingen die hij onderweg tegenkwam.

Het begon allemaal met een blessure. Als tiener was Parry gek op voetbal, maar een knieblessure zette een streep door zijn sportieve dromen. Gedurende negen maanden tot een jaar zat hij in een brace en op krukken, waardoor hij nauwelijks kon rennen. Het was tijdens deze gedwongen rust dat hij een dartbord van zijn grootvader ontdekte. “Mijn grootvader speelde darts, hij had een bord thuis en ik pakte het gewoon op. Ik was meteen verkocht,” vertelt Parry.

Hij realiseert zich dat hij misschien anders pas veel later in aanraking was gekomen met darts. “Ik denk dat ik nog steeds betrokken zou zijn geraakt, maar niet zo vroeg. Op mijn vijftiende wilde ik liever buiten met mijn vrienden zijn, zoals elke tiener.” Darts bood hem niet alleen een alternatief, maar ook een manier om zijn competitieve aard te voeden. Zoals veel atleten die door omstandigheden een andere weg moeten vinden, ontdekte Parry een nieuwe arena om zijn talenten te meten: het dartbord.

Het competitieve vuur in Parry kwam al snel naar voren. Binnen korte tijd begon hij regelmatig tegen anderen te spelen, aanvankelijk met vrienden en later in jeugdtoernooien. Zijn prestaties bleven niet onopgemerkt. Hij werd gevraagd om te spelen voor Glamorgan Youth, een belangrijke mijlpaal in zijn ontwikkeling.

“Toen ik begon, wist ik niet veel over darts. Alleen wat ik op televisie had gezien. Maar toen ik die toernooien bezocht en mensen ontmoette die echt goed waren, realiseerde ik me hoe groot de sport is, zelfs lokaal,” vertelt Parry. Voor hem was het een eye-opener: goed zijn op tv was één ding, maar de talenten die overal aanwezig waren, dwongen hem zijn spel naar een hoger niveau te tillen.

Het echte keerpunt kwam toen Parry kennismaakte met het toenmalige PDC-youth-systeem, dat later bekend zou worden als de Development Tour. Aanvankelijk aarzelde hij. “Ik dacht: kan ik dit wel? Maar de eerste keer dat ik ging, zei ik tegen mezelf: geef me meer. Ik vond het geweldig.” Zijn eerste kwalificatie voor de World Youth Championships in Cardiff voelde surrealistisch aan. Terwijl hij speelde, keken gevestigde spelers zoals Vincent van der Voort en Michael Smith toe. “Het was vreemd om te zien hoe spelers waar ik tegenop keek, mijn spel observeerden.”

Zijn jeugdtoernooien leverden hoogtepunten op die hij nooit zal vergeten, zoals het gooien van een negendarter. “Ik stond 5-1 achter, bracht het terug naar 5-4 en vervolgens gooide ik een negendarter. Mijn grootvader stond met zijn handen in zijn haar, ik kon het eerst niet geloven", herinnert Parry zich lachend.

Na zijn jeugdjaren stapte Parry door naar de Development Tour, Challenge Tour en uiteindelijk de Pro Tour. Dit bracht zowel kansen als uitputting. “Je speelt tegen winnaars. Zelfs als je goed speelt, kun je maar één leg winnen. Mijn eerste jaar op de Pro Tour heeft me uitgeput", geeft hij toe. Toch betreurt hij niets: “Het was een goede ervaring, al had ik misschien één Tour moeten overslaan om mijn energie te sparen.”

Parry legt een belangrijk punt bloot dat veel jonge spelers niet altijd beseffen: de balans tussen toernooien en doelgericht trainen. “Als je probeert te ontwikkelen, heb je een duidelijk doel nodig. Anders spring je van het ene toernooi naar het andere zonder echte focus.”

Na een pauze, deels door privéomstandigheden en de pandemie, keerde Parry terug naar het darts. Zijn comeback werd bekroond met een overwinning op de Champion of Champions, een toernooi dat hij bijna op ‘huisniveau’ won. “Het was een fantastisch toernooi. Er waren een paar wedstrijden waarin tegenstanders veel dubbels misten, maar ik dacht: gewoon doorgaan. Pak je kans. De overwinning, inclusief overwinningen op Kieran Harris in de halve finale en John Mann in de finale, voelde als een bevestiging van mijn talent."

Tegelijkertijd kreeg Parry een uitnodiging voor de MODUS Super Series. Voor hem betekent dit opnieuw een balans vinden tussen werk, gezin en darts. “In Zuid-Wales zijn bijna dagelijks lokale toernooien. Het is een enorme kans om te spelen, maar het vraagt om planning. Nu begin ik die balans beter te vinden,” zegt hij. Het lokale circuit biedt spelers als Parry de mogelijkheid om te trainen en competitief te blijven, zonder dat het ten koste gaat van familie en werk.

Kurt Parry is pas 32 en ziet zijn grootste prestaties nog voor zich. “Ik kan waanzinnige dingen doen, hoge gemiddelden halen, maar het komt er nog niet altijd uit. Daar moet ik aan werken. Hopelijk kan ik op de juiste manier doorgroeien.”

Met zijn ervaring in jeugdtoernooien, de PDC en lokale circuits, gecombineerd met zijn recente overwinningen, heeft Parry alles in huis om een blijvende indruk te maken. Zijn verhaal is een inspiratie voor jong en oud, een bewijs dat talent, geduld en de juiste kansen een speler tot grote hoogten kunnen brengen.

Zoals Paul Nicholson afsluit in het interview: “Het pad van Kurt Parry laat zien dat, ongeacht tegenslagen of onderbrekingen, passie en doorzettingsvermogen je terugbrengen naar het hoogste niveau. En het beste van Kurt Parry moet nog komen.”