"Dit was heel slecht, maar ik zit nog wel in het toernooi" - Ross Smith neemt het nu op tegen Luke Littler

Het Players Championship Finals-toernooi begon voor Ross Smith met een wedstrijd die hij zelf omschrijft als één grote worsteling. Maar ondanks een matige prestatie staat er wél een ‘W’ achter zijn naam — en precies dat is volgens Smith waar het in deze fase om draait. De Engelsman, die de afgelopen weken behoefte had aan rust én afstand, hoopt dat deze stroperige maar belangrijke overwinning een opstap vormt richting een beter einde van het dartsjaar.

De opluchting was zichtbaar bij Smith na zijn openingsduel. Zijn spel was verre van sprankelend, maar dat maakte hem op dat moment weinig uit. “Het was echt vechten,” erkent hij. “Maar uiteindelijk is de overwinning het belangrijkste. Je kunt alleen verbeteren als je nog in het toernooi zit — niet als je al naar huis bent.”

Smith sprak vlak voor de wedstrijd nog met Brendan Dolan, en zelfs toen voelde hij al dat het geen eenvoudige avond zou worden. Maar winnen is winnen, en dat was voor hem genoeg.

Een opvallend aspect van Smiths voorbereiding was zijn verblijf in Dubai voorafgaand aan het toernooi. Een scherpe overgang naar het grijze, kille Minehead. “Ik stapte het vliegtuig uit in shorts,” lacht hij. “Gelukkig had ik een hoodie meegenomen voor als ik landde, maar het voelde alsof ik in Finland terechtkwam. Het was zó koud.”

Die trip naar Dubai was echter broodnodig. “Ja, ik had die break echt nodig. Persoonlijk speelde er veel, de kalender was ontzettend druk, en omdat ik mij niet had gekwalificeerd voor de Grand Slam of Darts, dacht ik: dit is mijn kans. Tien dagen zon, vitamine D — of is het C?” grinnikt hij. “In elk geval: het deed me goed.”

Oorspronkelijk zou Smith aantreden tegen Niko Springer, maar op het laatste moment werd zijn tegenstander gewijzigd naar Ryan Meikle. Dat soort veranderingen kunnen op het hoogste niveau veel invloed hebben op de mentale voorbereiding. “Je mindset verandert dan wel,” legt Smith uit. “Soms speel je de speler, soms speel je het bord. Het is mentaal een heel ingewikkelde sport.”

Hij kent Meikle goed. “Ryan is een fantastische speler. Ik weet dat als ik niet op kom dagen, ik usually verlies. We worstelden allebei vandaag. Maar dat is darts. Dat is sport. Soms werkt niets.”

Ondanks de overwinning voelde Smith zich na afloop vreemd genoeg leeg. “Ik zat daar en dacht: ik voel me alsof ik verloren heb,” geeft hij toe. “Mijn prestatie was zo ver van wat ik kan.”

Toch benadrukt hij dat de slechte wedstrijd van Meikle even weinig zegt over zijn niveau. “Ryan is een geweldige speler. Hij liet dat zien tegen Littler op het WK Darts — hij kan écht spelen. Vandaag hadden we het echter allebei niet.”

Een van de opvallendste momenten van de wedstrijd kwam toen Smith probeerde de sfeer in de zaal te kantelen. De wedstrijd kabbelde, beide spelers waren matig, en Smith besloot het publiek wat leven in te blazen.

Normaal bewaart hij zijn emoties, maar dit keer brak hij even uit zijn rol. “Bij die 170… ik zweer, ik dacht niet eens één seconde dat ik ’m ging raken,” vertelt hij. “Maar het was zó dood daar, we speelden allebei slecht. Ik wilde gewoon iets doen, iets leuks, een beetje plezier erin brengen.”

Hij dacht zelfs nog aan het legendarische showboaten van David Pallett: “Ik dacht even: zal ik een Pallett doen en gewoon een grote 18 gooien en het publiek opjutten? Maar ik ging toch voor de bull. En ik miste hem met vijf mijl,” lacht hij. “Maar hé — het brak wel even de sleur.”

Dat moment, hoe klein ook, maakte dat Smith even weer genoot van het podium — iets wat hij de afgelopen maanden kwijt was.

Dat Smith een break nodig had, is logisch wanneer je luistert naar zijn woorden over de recente drukte in zijn leven. “Het was hectisch. Zowel privé als qua darts. Je vliegt overal naartoe, speelt veel, traint veel, en soms heb je dan gewoon even frisse lucht nodig — letterlijk en figuurlijk. Dubai gaf me dat.”

Die periode hielp hem ook mentaal, al is niet alles direct opgelost. “Ik voel me nog steeds alsof ik mijn spel kwijt ben,” zegt hij eerlijk. “Maar vandaag was wél een overwinning. En dat is de eerste stap.”

Wat Smith misschien wel uniek maakt in het circuit, is zijn eerlijkheid én zijn vermogen tot relativering. Hij zegt het zoals het is, zonder excuses, zonder drama. “Vandaag was slecht,” besluit hij. “Maar ik ben door. En nu kan ik verbeteren.”

Hij benadrukt dat hij en Meikle dezelfde worsteling doormaakten. “Het was niet het niveau dat we kunnen laten zien. Maar dat hoort erbij. Je hebt slechte dagen. Je kunt er alleen mee omgaan als je verder speelt.”

Soms is een lelijke overwinning waardevoller dan een mooie nederlaag. Voor Smith is dat vandaag zeker waar. Deze wedstrijd was geen visitekaartje, geen topvorm, geen perfecte uitvoering — maar wél een mentale overwinning.

De komende rondes zullen moeten uitwijzen of deze moeizame start ook een kantelpunt kan worden. Maar één ding is duidelijk: Smith heeft zichzelf nog lang niet afgeschreven. “Je kunt niet verbeteren als je thuis zit,” herhaalt hij nog eens. “En ik ben nog hier.”