"Geen speler is groter dan de PDC. Maar de PDC is nooit belangrijker dan mijn familie" - Clayton over de balans tussen quality time en zijn carrière

Voor Jonny Clayton voelt een exhibitieavond in Wales als een grote thuiswedstrijd. "Spelen in Wales, als trotse Welshman, is een grote 'tick' in mijn boek. Hopelijk staat het publiek achter me. Ik kijk hier echt naar uit", aldus Clayton voorafgaand aan zijn optreden tijdens de Modus/MDA-exhibitie in Wrexham, waar hij sprak met Online Darts.

Het is voor Clayton meer dan een plezierreisje. De kalender wordt richting het najaar zwaarder: het EK Darts, de World Grand Prix, en uiteindelijk de grote climax rond de feestdagen. "Elke minuut wedstrijdritme telt, zeker als je thuis lui bent wat betreft oefenen", lacht hij. "Oefenen tegen wereldtoppers is een enorme bonus. Het is de drukste periode van het jaar, met de grootste toernooien. We beginnen met de Grand Prix, en uiteindelijk draait alles toe naar het WK Darts."

Maar waar staat 'The Ferret' momenteel? Clayton hoeft niet lang na te denken. "Ik heb weer een glimlach op mijn gezicht. Het gaat de goede kant op." Consistentie blijft het sleutelwoord. "Ik zoek nog steeds naar iets meer vastigheid, maar mijn spel gaat de juiste richting op - en dat is wat voor mij telt."

De ranglijst volgt hij, maar zonder zich te verliezen in scenario's. "Ik kijk heus wel naar de rankings, maar niet te ver vooruit. Ik wil alles winnen waaraan ik meedoe", zegt hij nuchter. "Met het huidige niveau in darts gebeurt dat natuurlijk niet altijd. Je wint wat, je verliest wat. Maar door te verliezen probeer ik sterker terug te komen. Het dwingt me harder te werken. Hopelijk pak ik op de World Grand Prix weer die trofee. Hopelijk is Jonny Clayton klaar voor Kerst."

Een plek in de top 4 zou veel deuren openen, weet hij. "Iedereen weet wat er gebeurt als je in de top-4 staat, je zit overal bij." Maar het gaat hem ook om de titel die op je naam prijkt. "Aangekondigd worden als nummer één, twee, drie of vier van de wereld, dat is iets om trots op te zijn. Ik ben dat nog nooit geweest. Misschien kan ik dat dit jaar realiseren."

Opvallend was Claytons keuze om in de zomer de World Series te laten schieten. Geen makkelijke beslissing, benadrukt hij. "Dat was honderd procent moeilijk. Ik begrijp: geen speler is groter dan de PDC. Maar de PDC is nooit belangrijker dan mijn familie." Het besluit was simpel en menselijk. "Ik had een vakantie geboekt en dat viel samen met Australië en Nieuw-Zeeland. Eén van de twee moest wijken. Ik was er kapot van dat ik er niet bij was, maar hopelijk kan ik er volgend jaar weer bij zijn."

Ook familie-mijlpalen gaan voor. Over recente quality time zegt hij: "Er zijn dingen die ik niet mis. Een 18e verjaardag in de familie—dat gebeurt maar één keer. We hebben genoten en veel geld uitgegeven… dus ik heb die miljoen nodig om het terug te verdienen", glimlacht hij.

De World Grand Prix is een toernooi waar Clayton zich thuis voelt. Hij wist het toernooi dan ook al eens te winnen. "Het geeft vertrouwen als je een toernooi eerder hebt gewonnen", zegt hij. Toch blijft het format een mijnenveld. "Het draait om die eerste dubbel. Iedereen jaagt op die eerste dubbel. Rankings tellen even niet."

Hoewel het interview in september werd opgenomen, is het onderwerp Alexandra Palace nooit ver weg. "Dat is waar iedereen over praat. Elk toernooi is belangrijk, maar één miljoen voor de winnaar van het WK… my God." Het gaat Clayton echter niet alleen om het prijzengeld. "Wat belangrijker is? De titel. Je naam op die beker. Maar het geld staat daar heel kort achter op de tweede plaats", geeft hij eerlijk toe. "De PDC heeft iets fantastisch neergezet. Iedere speler denkt: dit jaar wil ík hem winnen."

Het plezier is terug bij de Welshman, en dat betekent doorgaans weinig goeds voor de concurrentie. "Je zei het: ik glimlach weer. Ik ben gevaarlijk als ik glimlach. Ik ben gestopt met overdenken. Verlies je? Dan werk je de volgende keer harder. Er komt altijd een tweede kans."

"Ik ben hier om darts te spelen, iets waar ik best goed in ben. Hopelijk heb ik binnenkort weer zilverwerk in handen." En welke trofee moet dat dan worden? Clayton knipoogt: "Hopelijk begint het met de Grand Prix."

Onvermijdelijk komt ook de Premier League ter sprake. Voorselectie of niet, Clayton houdt zich op de vlakte. "Om eerlijk te zijn: vorig jaar was ik daar volledig op gefocust, maar het gebeurde niet. Dus nu probeer ik er niet aan te denken." Toch weet hij: succes spreekt voor zich. "Als ik het WK win, moeten ze me er misschien wel bij nemen. Dan heb ik een goede kans", besluit Clayton met een grijns.