"Natuurlijk wil ik nog eens wereldkampioen worden, maar ik laat er mijn slaap niet meer voor" - Gary Anderson speelt enkel nog voor het plezier

Tijdens de lancering van Unicorn’s nieuwe dartcollectie voor 2026 stond Gary Anderson de pers te woord. De Schot, tweevoudig wereldkampioen, liet weer eens zien waarom hij zowel geliefd als onvoorspelbaar is. Ondanks zijn leeftijd, de drukte buiten de sport en zijn soms nonchalante houding ten opzichte van trainen, bewijst Anderson keer op keer dat hij nog altijd tot de absolute wereldtop behoort. Tegenover Online Darts sprak hij over zijn nieuwe darts, zijn toekomstplannen en de balans tussen het gezinsleven en het profcircuit.

Bij de lancering werden Andersons nieuwste Unicorn-darts gepresenteerd. De 53-jarige Schot is er nuchter over. “Ze zien er goed uit, toch? Wanneer ik ze ga gebruiken? Geen idee, misschien morgen, misschien volgende week. Het zijn in principe dezelfde als mijn huidige darts, een variant op de Noirs waarmee ik destijds zelfs Blackpool won,” zegt hij glimlachend.

Anderson staat bekend als iemand die niet eindeloos sleutelt aan materiaal, maar als Unicorn hem iets nieuws aanbiedt, probeert hij het gewoon. “Als ze zeggen: ‘Hier Gary, speel hiermee’, dan doe ik dat. Het maakt me eigenlijk niet zoveel uit. Het gaat erom dat het gevoel klopt.”

Wie Anderson volgt, weet dat zijn voorbereiding vaak te wensen overlaat. Toch blijft hij schitteren. Een voorbeeld: na twee maanden afwezigheid verscheen hij plots op de Pro Tour en miste in de eerste leg meteen dubbel-12 voor een negendarter. “Vraag Darren Beveridge er maar naar,” lacht Anderson. “Ik had geen enkele oefenpijl gegooid, behalve drie darts vlak voor de partij. Toch begon ik geweldig, al werd het later zwaar. De lange dagen vallen me steeds zwaarder. Ik moet fitter worden om dat beter vol te houden.”

Dat hij ondanks zijn onorthodoxe aanpak nog altijd ver komt op Euro Tours en Pro Tours, bewijst dat de klasse onaangetast is. “Ik wil nog steeds spelen, maar ik moet mijn tijd verdelen tussen darts en privé. De laatste toernooien moest ik missen door andere verplichtingen. Hopelijk wordt het binnenkort wat rustiger, zodat ik me weer meer kan focussen.”

Opvallend was dat Anderson dit jaar een uitnodiging voor de World Series of Darts Finals afsloeg – een zeldzaamheid in darts. Zijn verklaring is simpel: “Volgens mij was ik op vakantie. En bovendien: als ik niet goed genoeg ben om me te kwalificeren, moeten ze me ook niet uitnodigen. De spelers die het hele jaar reizen naar Australië, Japan of Nieuw-Zeeland, die verdienen hun plek. Zij leggen het harde werk in, dan moeten zij ook de beloning krijgen.”

Het tekent Andersons nuchtere instelling. Waar veel spelers elk televisietoernooi aangrijpen, kiest hij liever voor kwaliteit en balans.

Het cliché dat darts een sport voor jongeren is, wuift Anderson weg. “Op de vloer gooi ik nog steeds gemiddeld ruim boven de 110 tegen jongens als Ryan Searle. Het komt er op het podium niet altijd uit, maar het spel is er zeker nog.”

Hij geniet vooral van de rust en kameraadschap tijdens de vloertoernooien. “Samen met Ian White en de andere jongens lachen en darten, dat is waar ik het tegenwoordig een beetje voor doe.”

Zijn optreden op de World Matchplay liet kansen liggen, maar Anderson maakt zich er niet druk om. “Tien jaar geleden had ik me geërgerd. Nu accepteer ik dat je niet altijd top kunt spelen. Als het loopt, dan loopt het. En zo niet, dan niet.”

Over Michael van Gerwen, die recent weer een televisietitel pakte, is hij positief. “Michael had het zwaar, maar het is mooi om hem weer te zien winnen. Goed voor hem én voor Nederland. Ik dacht eigenlijk dat hij het Europese toernooi erna ook zou winnen, maar dat liep net anders.”

Een bijzonder moment was Andersons recente demonstratiepartij met zijn zoon Ty. Het 17-jarige talent lijkt de liefde voor darts niet van vreemden te hebben. “Hij had al een perfecte houding en worp toen hij anderhalf jaar oud was en een speelgoeddartbord kreeg,” vertelt Gary trots. “Ik heb hem nooit gepusht, maar hij is gek van darts. Hij wisselt vaker van pijlen dan Peter Wright, elke week heeft hij een nieuw setje. Hij kan me flink irriteren met zijn gemopper als hij mist, maar dat hoort erbij. Het deed me echt wat om hem naast me op te zien lopen bij dat podium.”

De World Cup of Darts, jarenlang het domein van Anderson en Peter Wright, leverde dit jaar geen succes op. “We speelden allebei slecht. Dat gebeurt. We worden ook niet jonger.”

Of er in de toekomst een nieuw Schots duo komt, bijvoorbeeld met zijn zoon of Cameron Menzies, laat Anderson in het midden. “Misschien. Je moet me dat vragen als ik nog overeind sta,” zegt hij met een knipoog.

Het dartjaar 2025 zit de komende maanden nog bomvol, met onder andere de World Grand Prix, Grand Slam of Darts en natuurlijk het WK Darts. “Ik hou van de Grand Slam of Darts, maar uiteindelijk draait alles om het wereldkampioenschap,” aldus Anderson.

Het prijzengeld van het WK stijgt dit jaar naar een record van één miljoen pond voor de winnaar. Anderson bekijkt dat met gemengde gevoelens. “Geweldig dat iemand dat kan winnen, maar ik had liever gezien dat een deel van dat geld naar de eerste rondes ging. Voor veel jongens is het enorm duur om op Tour te spelen. Voor ik in Duitsland ook maar één pijl had gegooid, was ik al 1600 pond kwijt aan vluchten, hotel en vervoer. Dat loopt snel op.”

Er gaan geruchten dat het WK mogelijk uit Alexandra Palace verdwijnt, omdat de zaal te klein wordt. Voor Anderson zou dat een groot gemis zijn. “Ally Pally hoort bij het WK, net zoals Blackpool bij de World Matchplay hoort. Dat heuveltje oprijden, de verklede fans zien optrekken… dat gevoel is uniek. Het zou zonde zijn als dat verdwijnt.”

Of hij nog één keer wereldkampioen wil worden? Natuurlijk, maar Anderson blijft nuchter. “Natuurlijk probeer ik te winnen, maar ik verlies er geen slaap meer van. Ik geniet van het spel. Win ik, fantastisch. Verlies ik, dan ben ik snel weer thuis bij de kinderen.”