“Pijnvrij… eindelijk. Nu kan het echte werk beginnen" - Michael Smith begint WK-campagne met duidelijke zege tegen Lisa Ashton

Michael Smith is terug. Niet zomaar terug, maar terug zoals dartsfans hem graag zien: scherp, strijdlustig, eerlijk — en voor het eerst in een jaar volledig pijnvrij op het podium. Zijn 3-0 overwinning op Lisa Ashton betekende meer dan alleen een ticket naar de tweede ronde van het WK Darts 2026. Het voelde als een herstart, een opluchting, en misschien zelfs als het begin van een nieuwe aanval op de wereldtitel die hij twee jaar geleden al binnenhaalde.

Hoewel de einduitslag soepel oogt, was vooral de eerste set een mentale beproeving voor Smith. “Ik was blij dat ik won, maar de performance… vooral die eerste set, die was niet goed,” gaf de Engelsman eerlijk toe tegen Dartsnieuws.com. “Ik moest echt tegen mezelf zeggen: je hebt dit toernooi al eens gewonnen. Laat het niet uit je handen glippen.”

Het beslissende vijfde leg van de openingsset werd cruciaal. Daar wist Smith zichzelf te herpakken. Hij zette druk, liet zijn klasse zien en pakte de set via een 13-darter. “Dat was het moment dat ik mezelf wakker schudde. Even tonen dat je kwaliteit hebt.”

Vorig jaar vloog Smith er verrassend vroeg uit. Dat scenario opnieuw meemaken, dat zag hij bepaald niet zitten. “Als ik weer zo’n vroege exit had gehad… ik weet niet hoe ik had gereageerd. Echt niet.”

Daarom voelt deze zege als een enorme last die van zijn schouders valt. Zeker omdat hij nu negen volle dagen rust heeft voordat hij op 19 december terugkeert op het podium. “Mijn vrouw sleept me morgen mee shoppen, maar daarna kan ik een week lang keihard trainen. En ik kan niet wachten om terug te komen.”

Toch was er één aspect dat nog belangrijker was dan de uitslag: Smith speelde eindelijk zonder pijn. Een zeldzaam gevoel, zo bleek. “Het was echt een schok. Ik stond daar en voelde… niets. Geen pijn. Dat heb ik twaalf maanden niet gehad. Zelfs toen ik wereldkampioen werd had ik last.”

De afgelopen periode kreeg Smith meerdere injecties, waaronder cortisone-shots in zijn enkel en hand. Dat blijkt effect te hebben. “Twee dagen later rende ik de trap op, begon ik te springen. Ongelooflijk. Die pijnvrijheid is de grootste opluchting die je je kunt voorstellen.”

Of dit zo blijft, weet hij niet. “Cortisone kan drie of vier maanden werken… maar het kan ook over tien dagen uitgewerkt zijn. Je weet het nooit. Maar op dit moment? Ik voel me goed.”

Opvallend genoeg heeft geen enkele arts hem ooit geadviseerd tijdelijk te stoppen. En zelfs als dat wel was gebeurd, zou Smith het hebben geweigerd. “Als ze hadden gezegd: je moet een jaar eruit vanwege je schouder… dan zou ik niet terugkomen. Een jaar eruit betekent PDC Tour Card kwijt, niveau kwijt. Onmogelijk. Dat doe ik na mijn carrière wel.”

Het zegt alles over zijn mentaliteit, die hij zelf samenvat in drie woorden: Winner. Vechter. Karakter. Oftewel: iemand die onder druk zijn zenuwen de baas is. “Voor de fans kom ik altijd opdagen. Ik had het makkelijk kunnen laten afweten de afgelopen 12 maanden. Maar zo ben ik niet gemaakt.”

Wie in Alexandra Palace rondloopt, ziet overal de foto’s van verschillende kampioenen. Die beelden zijn voor Smith geen decor, maar brandstof. “Als ik inspiratie nodig heb, kijk ik naar dat plaatje van mezelf met de trofee. Het helpt zóveel. Er was een jaar dat mijn foto er niet hing — toen voelde het alsof ik zonder steun speelde. Maar nu kijk ik die foto aan en weet ik: ik kan dit. Ik kan het opnieuw.”

Vreemd genoeg lijkt Smith dit WK een beetje buiten de spotlights te vallen. De focus ligt op Luke Littler, op Luke Humphries, op Michael van Gerwen. En Smith lijkt dat totaal niet erg te vinden. “Mij maakt het niet uit of ik outsider ben, favoriet, 500/1 of 5/1. Boekmakers winnen geen toernooien. Ik kom om te winnen. Altijd. Wat anderen denken, maakt me niets uit.”

Zijn doelstellingen zijn duidelijk: geen halve finales, geen kwartfinales, geen troostprijzen. Alleen titels tellen.

Over zijn eerste ronde-opponent Lisa Ashton – een icoon in het vrouwendarts – was Smith oprecht lovend. “Lisa is fantastisch. Een geweldig ambassadeur voor de sport. Ik ken haar al jaren, we komen bijna uit dezelfde streek. Ze speelde vandaag niet goed, dat weet zij ook, maar ik heb alleen maar respect voor haar.”

In de tweede ronde wacht Smith een duel met ofwel Haupai, ofwel Niels Zonneveld. Maar de Engelsman is duidelijk: wie het ook wordt, hij kijkt niet verder dan zijn eigen spel. “Geen voorkeur. Ik moet gewoon zorgen dat ik er sta op de 20e december, vervolgens mijn kerst lekker doorkomen en dan vanaf daar zien waar we uitkomen.”

Smith heeft ambities die verder rijken dan deze editie. Hij wil 30 WK-deelnames halen. Dit is zijn 15e. Dat betekent nog zeker 15 jaar, tot zijn 50e. “Of langer… tenzij ik ‘m dit jaar weer win,” voegt hij knipogend toe.