"Ze zeiden: jij mag hier niet zijn. Ik zei: ik moet over tien minuten op het podium staan!" - Thomas Banks kwam bijna te laat voor duel tegen Price op UK Open

Voor de jonge Engelsman Thomas Banks is darten nooit zomaar een spel geweest. Van de pub van zijn grootvader tot het podium van de MODUS Super Series, zijn weg door het circuit weerspiegelt een zeldzame combinatie van nuchterheid, doorzettingsvermogen en analytisch inzicht. In de Tungsten Talk-rubriek van MODUS Super Series vertelt Banks openhartig over zijn ontwikkeling, de lessen van een moeilijk jaar en die ene onvergetelijke ontmoeting met Gerwyn Price.

"Mijn opa had een kroeg", begint Banks met een glimlach. "Ik zat daar vaak verveeld, en dan pakte ik gewoon de darts of een keu. Zo is het allemaal begonnen." Die jeugd, omringd door het ruwe maar warme kroegleven, heeft hem gevormd. "Je leert daar veel over mensen", zegt hij. "Er zitten aardige mensen tussen, maar ook lastige. Je leert hoe je met situaties omgaat, en dat helpt me nog steeds – niet alleen achter het bord, maar ook in het leven."

Hoewel hij nu speelt in professionele omstandigheden, voelt die pubachtergrond voor Banks nog steeds als zijn fundament. "Darts blijft in mijn hoofd een kroegsport. Natuurlijk is alles groter en mooier geworden, maar als ik terugdenk aan hoe het begon, dan is dat nog steeds mijn basis."

De MODUS Super Series speelt een cruciale rol in zijn ontwikkeling. "Het heeft mijn spel enorm verbeterd", vertelt hij. "Van winnen tot verliezen – hier leer je met alles omgaan. Je komt hier om te genieten en om op het hoogste niveau te gooien dat je op dat moment in je hebt."

Volgens analist Matthew Edgar, die bij het gesprek aanwezig is, is de Super Series zelfs een katalysator voor de nieuwe generatie. "Dit is waar je de beste spelers zonder Tour Card ziet", zegt Edgar. "Je kunt letterlijk elk jaar in januari kijken wie hier gespeeld heeft – het zijn allemaal jongens die later hun Tour Card pakken."

Banks knikt instemmend. "Je kijkt om je heen en ziet jongens met wie je samen hebt geoefend, en die nu doorbreken. Dan weet je: het kan dus echt."

Tijdens zijn eerste deelname aan de Super Series deelde Banks de oefenruimte met spelers als Harry Ward en Jamie Lewis. "Dat was speciaal", zegt hij. "Ik keek vroeger naar hen op tv, en ineens gooi je naast ze. Als zij het kunnen, kan ik het ook."

Zijn eerste grote succes in Portsmouth kwam nadat hij fysiek door een diep dal was gegaan. "De eerste keer dat ik hier kwam, had ik klierkoorts. Ik was bijna 20 kilo afgevallen en kon nauwelijks in balans blijven", vertelt hij. "Maar ik kwam terug, kwalificeerde me opnieuw, en won toen de week. Dat voelde als een persoonlijke overwinning."

Die week herinneren velen zich nog goed. De sfeer, de spanning, de luidruchtige fans – Banks genoot ervan. "De helft van de zaal was voor Conor Heenan, de andere helft voor mij. Ik vond het prachtig. Hoe meer lawaai er kwam, hoe beter ik speelde."

Zijn vader, vrienden en lokale dartsmaten waren erbij. "Zij zagen me als klein jochie beginnen, en nu als winnaar van de MODUS. Dat was emotioneel", zegt Banks.

Toch ging het daarna niet vanzelf. In de Champions Week liep het niet zoals gehoopt. "Ik was eerlijk gezegd slecht", geeft hij toe. "Iedereen gooide beter, gemiddeld twee punten hoger. Mijn vader zei: 'Jij ging juist twee punten omlaag.' Dat vat het goed samen."

Het tekent de volwassen manier waarop Banks met tegenslagen omgaat. "Je kunt niet altijd pieken", zegt hij. "Soms is het gewoon niet je week. Dan moet je je handen opsteken en zeggen: het is wat het is. Er komt altijd een volgende kans."

Een opvallend terugkerend thema in Banks' verhaal is zijn zelfbeeld. "Ik denk altijd dat ik de underdog ben, zelfs als ik dat niet ben." Die houding helpt hem omgaan met druk. "Als ik als favoriet de groep inga, voel ik te veel spanning. Als ik als outsider begin, speel ik vrijer. Dan denk ik: niemand verwacht iets van me, dus ik kan gewoon doen wat ik wil."

Die bescheidenheid heeft hij niet altijd gehad. Bij zijn eerste Q-School plaatste hij zich meteen voor de tweede fase. Een jaar later wilde hij dat succes herhalen – maar de druk werd hem te veel. "Ik legde mezelf zoveel druk op dat ik gewoon instortte", zegt hij. "Daarna heb ik geleerd: wat voorbij is, is voorbij. Je moet in het nu spelen, niet in het verleden of in de toekomst."

Zijn filosofie klinkt eenvoudig, maar is doordacht. "Alles kost tijd", zegt Banks. "Je hoeft niet alles meteen te bereiken. Als je de tijd neemt, word je uiteindelijk de beste versie van jezelf."

Een van de meest besproken momenten in zijn jonge carrière kwam tijdens de UK Open, toen Banks op het podium mocht aantreden tegen Gerwyn Price. "Het was bizar", lacht hij. "Ik zat in McDonald's toen ik hoorde dat ik Price had geloot. Ik geloofde het niet. Iedereen zei het me, maar ik dacht dat ze me voor de gek hielden. Tot ik het op Twitter zag: 'Thomas Banks vs Gerwyn Price – main stage.'"

De hectiek die volgde, herinnert hij zich nog goed. "We moesten rennen om op tijd bij het bord te zijn. Niemand herkende me bij de ingang – ik was zestien, had mijn darts in mijn zak, en stond tussen het publiek. Ze zeiden: 'Jij mag hier niet zijn.' En ik zei: 'Ik moet over tien minuten op het podium staan!'"

Eenmaal op het podium voelde het onwerkelijk. "Ik heb nog met Price geoefend. Gewoon surrealistisch. En vanaf dat moment wist ik: dit wil ik voor de rest van mijn leven doen."

Een ander moment dat veel fans zich herinneren, is zijn drie-bulls finish in de Super Series. Een prachtig slotakkoord van een moeilijke week. "Ik wilde gewoon niet laatste worden', lacht Banks. "Ik zei tegen Steve: 'Ik ga er vol voor.' Hij won de eerste leg, en toen dacht ik: nu moet ik alles geven. En toen kwam die finish. We konden er allemaal om lachen."

Voor analist Edgar illustreert dat precies waar de Super Series om draait. "Het gaat niet alleen om winnen, maar om die bijzondere momenten. En dat was er zo één – pure dartsvreugde na een zware week."

Banks beschouwt 2025 als een overgangsjaar. "Het was zwaar", zegt hij eerlijk. "Maar ik heb weer plezier gekregen. Dat is het belangrijkste. Volgend jaar wil ik opnieuw vlammen."

Of Q-School weer op de planning staat, weet hij nog niet. "Waarschijnlijk niet", zegt hij nuchter. "Ik wil me eerst richten op de Development Tour, de ADC en wat Vault-evenementen. Gewoon weer genieten van het spel." Hij sluit het gesprek af zoals hij het begon – rustig, nuchter en met een glimlach. "Ik wil winnen, natuurlijk. Maar belangrijker is dat ik mezelf terugvind achter het bord. En als ik dat doe, komt de rest vanzelf."