"Iedereen zei dat ik nog niets had gepresteerd, nu heb ik dat wel gedaan" - Gian van Veen over mogelijke Premier League-selectie

De Europese dartswereld heeft een nieuwe kampioen, en wat voor één. De 23-jarige Gian van Veen schreef in Dortmund geschiedenis door de EK Darts op zijn naam te zetten. In een zenuwslopende finale versloeg hij de huidige nummer één van de wereld Luke Humphries met 11–10, na een duel dat tot de laatste pijl spannend bleef. Met een briljante 100-finish via single 20, triple 16 en dubbel 16 pakte de jonge Nederlander zijn eerste PDC majortitel, waarmee hij zijn doorbraak aan de top bevestigde.

De ontlading na afloop was enorm. Tranen van vreugde, een omhelzing met zijn vriendin en manager, en een zichtbaar ontroerde Van Veen die besefte dat zijn moment eindelijk was aangebroken. “Ik ben in de wolken – echt, ongelooflijk gelukkig,” zei hij na afloop tegenover Dartsnieuws.com. “Ik heb dit jaar al zo goed gespeeld. Mijn eerste Players Championship-titel, sterke prestaties op de European Tour, maar telkens nét te kort gekomen in de majors. Dit weekend was eindelijk mijn weekend. Eindelijk.”

De eindstrijd tussen Van Veen en Humphries had alles wat een klassieker nodig heeft: kwaliteit, spanning en emotie. Humphries leek op momenten op weg naar nog een grote titel, maar Van Veen weigerde te capituleren. De jonge Nederlander toonde stalen zenuwen toen hij matchdarts miste en daarna met koelbloedigheid de beslissende leg won.

“Toen Luke die bull raakte voor 85, dacht ik even: dát was je kans,” vertelt Van Veen. “Hij begon de volgende leg met een 140 en ik wist: dit wordt moeilijk. Maar toen gooide ik zelf een 180 en kwam ik terug in de leg. Hij miste 69 op tops, en ik haalde daarna die 100-finish uit. Als hij die dubbel had geraakt, zat hij hier nu – en ging ik teleurgesteld naar huis. Dat is hoe klein het verschil is.”

Dat kleine verschil leverde echter een moment van pure magie op. De 100-checkout waarmee Van Veen de titel veiligstelde, zal nog lang in het geheugen van dartsfans blijven hangen. “Ik raakte triple 16 en wist meteen: nu moet hij erin. Die dubbel 16 voelde perfect. Dat moment, dat gevoel – dat vergeet ik nooit meer.”

Zodra de laatste pijl in de dubbel 16 belandde, gaf Van Veen zich over aan zijn emoties. De jonge Nederlander, zichtbaar geëmotioneerd, werd direct omhelsd door zijn vriendin en manager. “Geweldig,” glimlachte hij. “Mijn vriendin en manager zijn hier het hele weekend geweest. Zij steunen me overal, door dik en dun. Om dit moment met hen te delen, na alles wat we samen hebben meegemaakt, is fenomenaal. Zij stonden al jaren achter me – dit is ook hun overwinning.”

Van Veen werd al langer gezien als een van de grootste talenten van het moderne darts, maar tot nu toe bleef die eerste grote titel uit. Volgens de Brabander voelde dat als een druk op zijn schouders. “Iedereen zei het steeds weer: ‘Hij is toe aan zijn eerste titel op het podium’. En eerlijk, dat begon wel te wegen,” gaf hij toe.

“De laatste vier Europese toernooien haalde ik drie halve finales. Vorige week tegen Aspinall – ik stond 6-4 voor en verloor 7-6. Dat deed echt pijn. En ja, je kunt zeggen dat je sociale media negeert, maar we lezen allemaal wat mensen schrijven. Iedereen zei: ‘Gian is goed, maar hij verprutst het steeds op het beslissende moment.’ Dat blijft hangen.”

De overwinning in Dortmund voelt dan ook als bevrijding. “Gelukkig ben ik dit weekend over de streep gekomen. Want eerlijk: als ik deze finale had verloren, was dat mentaal echt zwaar geweest. Nog een finale verliezen, dat was moeilijk te verwerken geweest. Maar nu heb ik het eindelijk gedaan. En dat voelt fantastisch.”

De overwinning brengt Van Veen in één klap naar de top-10 van de wereldranglijst – de Nederlander stijgt naar plaats zeven. Toen hem dat werd verteld, kon hij een glimlach niet onderdrukken. “Nummer zeven, ja? Niet slecht toch?” lachte hij.

Die nieuwe status roept automatisch de volgende vraag op: hoort Gian van Veen volgend jaar thuis in de Premier League Darts? Hij twijfelt er zelf niet aan. “Hopelijk!” zegt hij met een knipoog. “Als Barry Hearn luistert: ik sta klaar. Voor dit weekend zeiden mensen: ‘Hij is goed, maar heeft nog niets gewonnen’. Nou, dat is nu anders. Als ze me uitnodigen, doe ik zeker mee.”

Al ruim twee jaar wordt Van Veen beschouwd als een van de meest veelbelovende jonge darters ter wereld. Die reputatie brengt echter ook druk met zich mee. “Iedereen praat over je, iedereen zegt dat je de volgende bent die gaat doorbreken,” legt hij uit. “Dat is mooi, maar soms ook lastig. Ik voelde die druk wel – om te laten zien dat ik het waard was.

Tegelijkertijd herinner ik mezelf er altijd aan dat ik dit voor mezelf doe. Als ik verlies, ben ik degene die daarover ligt te malen in bed, niet de mensen op sociale media. Dus ja, ik probeer niet te veel druk te voelen – al zit er altijd een klein beetje bij. Dat hoort erbij.”

Wat zijn prestatie extra bijzonder maakt, is het feit dat Van Veen in zijn jonge carrière al te kampen had met darteritus – een mentale blokkade waardoor het gooien van pijlen plots moeilijk kan worden. Zijn kalmte in de beslissende leg maakt dat nog indrukwekkender. “Iedereen weet waar ik vandaan kom,” zegt hij openhartig. “Ik heb met darteritus geworsteld, en dat draag je altijd een beetje mee.

Op dubbel 16 kon je zien dat ik even door mijn worp heen probeerde te gaan, gewoon om de spanning uit mijn arm te halen. Dat is iets wat ik mezelf heb aangeleerd om de controle terug te krijgen. Ik zei tegen mezelf: ik gooi pas op dubbel 16 als ik honderd procent zeker weet dat ik hem raak. Daarom nam ik mijn tijd. En gelukkig ging hij erin.”

De mentale rust waarmee hij de beslissende dubbel raakte, typeert zijn groei. “Als ik had gemist, had Luke dubbel 10 uitgegooid en was hij kampioen. Dat weet je. Maar ik bleef kalm. Dat is misschien wel de grootste stap die ik het afgelopen jaar heb gezet.”

Ondanks de nieuwe status als majorwinnaar weigert Van Veen naast zijn schoenen te lopen. Zijn doelstellingen blijven bescheiden en realistisch. “Het verandert niet veel,” zegt hij nuchter. “Natuurlijk is het geweldig om een major te winnen – dat is wat elke darter wil. Maar ik blijf met beide benen op de grond.

De focus ligt nu op de Grand Slam of Darts en de Players Championship Finals. Daar is mijn eerste doel gewoon om de groepsfase door te komen. Daarna kijken we wedstrijd per wedstrijd. En op het WK Darts? Mijn doel is om mijn eerste partij ooit te winnen. Eerlijk waar – ook als ik donderdag had verloren, had ik hetzelfde gezegd.”

Een van de meest opvallende eigenschappen van Van Veen is zijn volwassenheid. Op 23-jarige leeftijd praat hij met de rust en nuchterheid van een ervaren professional. Dat dankt hij volgens eigen zeggen aan zijn opvoeding en opleiding. “Ik heb altijd tegen mezelf gezegd: maak eerst je school af. Ik haalde mijn PDC Tour Card zes maanden voordat ik mijn diploma haalde – maar ik heb het alsnog afgemaakt,” vertelt hij.

“Want stel dat het darten niet lukt, dan moet je iets hebben om op terug te vallen. Je ziet nu zoveel jonge spelers van 14 of 15 die al worden gehypet op sociale media. Mijn advies: maak je school af. Darts zal er altijd zijn. Kijk naar Phil Taylor, of zelfs Paul Lim – 72 jaar en nog steeds actief op het WK! Haal eerst je diploma, probeer daarna te darten. Dan heb je altijd een back-upplan.”

Weinigen wisten dat Van Veen tijdens zijn halve finale en finale speelde met een snee aan zijn hand. “Ja, dat was even een dingetje,” lacht hij. “Tegen Ryan Joyce eerder die dag had ik een kleine snee opgelopen door de scherpe rand van mijn dart. Het bloedde behoorlijk – zat overal op mijn duim en wijsvinger, precies waar ik de dart vasthoud.

In de halve finale tegen Michael van Gerwen gleden mijn pijlen alle kanten op. Ik dacht echt: hoe kan dit gebeuren in een halve finale van een major? Maar ik bleef vechten, en Michael miste een paar kansen. In de finale probeerde ik het te negeren. De eerste paar legs had ik er last van, vooral bij de dubbels, maar daarna hield ik mijn hoofd omlaag en bleef ik focussen. Uiteindelijk is de klus gewoon geklaard.”

Van Veen benadrukt hoe belangrijk de European Tour is geweest voor zijn ontwikkeling. “De European Tour was echt enorm belangrijk,” legt hij uit. “Iedereen heeft het altijd over de Players Championships, maar de European Tour is waar je leert omgaan met grote podia. Spelen voor duizenden mensen, week in week uit – dat vormt je.

Met de nieuwe regels ben ik volgend jaar automatisch gekwalificeerd voor alle evenementen, hopelijk zelfs als geplaatste speler. De ervaring die ik daar heb opgedaan – spelen tegen de besten van de wereld – heeft me voorbereid op dit weekend. De PDC doet dat echt fantastisch.”

Tot slot sprak Van Veen vol bewondering over zijn tegenstander. “Luke was fenomenaal,” zei hij. “Daarom is hij de nummer één van de wereld – niet alleen vanwege zijn spel, maar ook vanwege zijn karakter. Ik hoorde later wat hij zei na de finale – dat ik het verdiende. Dat is groots.

Als ik had verloren, was ik er kapot van geweest. En dat geldt ook voor hem. Maar om dan zo sportief te blijven, me te omhelzen en te zeggen: ‘Je verdient het, je bent fenomenaal’ – dat is pure klasse. Hij is een geweldige vent en verdient alle lof die hij krijgt.”

Met zijn overwinning in Dortmund heeft Gian van Veen zich definitief gevestigd tussen de elite van het darts. Zijn combinatie van talent, kalmte, zelfreflectie en nederigheid maakt hem tot een van de meest intrigerende spelers van zijn generatie.

Van Veen zelf blijft nuchter, maar de rest van de dartswereld weet het al: dit was geen eendagsvlieg. Dit was het begin van iets groots.

“Het voelt alsof alles nu op zijn plek valt,” besloot hij. “Al die jaren trainen, die moeilijke momenten, de twijfels, de kleine stapjes vooruit – dit is het resultaat. En ik weet dat dit pas het begin is.”