BLOG - Het mirakel van Wigan: Een weekendje mét onverwacht succes meedraaien op jeugdcircuit PDC

Op 3 en 4 november in 20 deed ondergetekende mee aan de Development Tour, ook wel bekend als het jeugdcircuit bij de PDC. Darters van 16 tot en met 23 jaar kunnen op deze tour (extra) ervaring op doen.

Mijn besluit tot deelname kwam compleet uit de lucht vallen. Ik wierp een blik op de dartskalender en zag dat het laatste weekend van de Development Tour 2018 op het programma stond. Ik realiseerde mij opeens dat dit mijn laatste kans was om mee te doen. In oktober ben ik 24 jaar geworden. Dat is weliswaar buiten de leeftijdscategorie, maar de PDC kijkt naar de bereikte leeftijd op 1 januari 2018.

Het was dus een kwestie van nu of nooit. Ik heb geen enkele ambitie om professioneel darter te worden en zou wellicht niet eens een Tour Card halen als de PDC een derde divisie invoert. Voor mijn werkzaamheden voor deze website bezoek ik geregeld televisietoernooien zoals het WK en de World Matchplay. Daarnaast heb ik ook een aantal keren de Pro Tour bezocht, maar de Development Tour ontbrak nog op mijn lijstje.

Na kort nadenken besloot ik mijn reis te boeken en mezelf in te schrijven voor de vier jeugdtoernooien. Voor toekomstige geïntresseerden is het aan te raden om een sponsor te zoeken voor deelname aan de PDC Development Tour. Aan inschrijfgeld voor een compleet weekend ben je honderd pond (zo'n 115 euro) kwijt. Tel daar hotel-, reis- en kosten voor eten en drinken bij op, en de kosten zijn opgelopen naar ruim vijfhonderd euro.

Afgelopen weekend was de laatste kans voor spelers om plaatsing voor het jeugd-WK en/of het grote WK af te dwingen. Voor mij zijn deze plekken niet haalbaar en dus reisde ik in tegenstelling tot de meeste andere spelers zonder druk af naar Wigan. Een leg winnen zou mooi zijn, was mijn gedachte. En anders, ben ik toch een mooie ervaring rijker. Ik stelde mij er in ieder geval op in dat ik vier keer na vier legs (best of 7 legs) handjes moest schudden. Voor mij als sportliefhebber voelde dat een beetje als vloeken in de kerk, want ik erger mij vaak aan sporters op de televisie met een soortgelijke wedstrijdinstelling. Maar goed, realisme is ook wat waard.

De eerste wedstrijden begonnen al om 10:30 uur, dus om zeven uur ging de wekker al. Omkleden, ontbijten en vervolgens richting de zaal. Daar was ik rond 08:15, waardoor ik ruim twee uur de tijd had om in te gooien.

Aangezien ik al een paar keer een Pro Tour-toernooi bezocht had, wist ik wat de setting was van zo'n toernooi. Keurig acht of zestien banen naast elkaar, met voldoende ruimte tussen de banen zelf. Met hekken werd voorkomen dat spelersgasten te dicht op de spelers konden staan.

In het verleden heb ik een aantal keren meegedaan aan een NDB-ranking. Het viel mij meteen op dat het toernooiverloop een stuk minder chaotisch verliep dan de organisatie bij de NDB. Het was goed duidelijk waar, wanneer en tegen wie je speelde. Dit wordt ongeveer een uur voor de start van het toernooi bekendgemaakt. Daarnaast zijn er een aantal 'bord officials', die ieder het gezag over een aantal banen hebben om het toernooi zo soepel mogelijk te laten verlopen.

Ik zag dat ik bij de loting voor Development Tour 17 gekoppeld werd aan Cameron Anderson. Bij zijn eerdere resultaten zag ik dat hij van onder meer Berry van Peer en Ryan Meikle had gewonnen. Een speler die goed kan gooien dus en ik hoopte dat ik in de buurt van een leg zou komen.

Tijdens de eerste leg merkte ik dat ik toch nog wat last had van nervositeit en kwam dus ook niet eens in de buurt van een finish. Anderson startte meteen prima met een 16-darter. Leg twee en drie waren aardig, maar gingen ook verloren. De vierde - en laatste - leg was bijna net zo slecht als de eerste, waardoor ik met 4-0 eraf ging. Dat ik nog boven de vijftig gemiddeld gooide, viel mij nog mee. Mijn Engelse tegenstander noteerde een gemiddelde van ruim 88 en was beduidend een paar maatjes te groot.

Later op de dag kreeg ik nog een kans, tijdens PDC Development Tour 18. Het vreemde was dat ik voor deze partij nog veel nerveuzer was dan voor debuutwedstrijd. Ik had enorm last van zweethanden en was totaal niet gefocust. Opnieuw verloor ik met 4-0 en bovendien hield ik een chagrijnig gevoel aan dit duel over.

Maar goed, kwestie van 'uithuilen' en zondag opnieuw beginnen. Nog twee kansen om een leg te winnen, niet wetende wat er nog in het verschiet lag. Mijn humeur werd er wel beter op toen ik zag dat twee Nederlandse spelers de finale hadden gehaald. Berry van Peer won het toernooi uiteindelijk na een 5-4 overwinning op Geert Nentjes. Een mooie eindzege voor de man die vorig jaar rond deze tijd nog kampte met darteritus.

Zondagochtend was het opnieuw vroeg opstaan. Iets eerder dan zaterdag, zodat ik wat meer tijd had voor het ontbijt. Ik besloot om zondag iets meer pauzes tussen het ingooien in te bouwen, om wat energie te sparen voor een tweede lange dag.

Rond 09:30 uur lokale tijd werd de loting bekend en ik zag dat ik een bye had in de eerste ronde. In de tweede ronde was James Clark mijn tegenstander. Ik keek even naar zijn uitslagen van eerdere toernooien en ik zag dat hij in zijn laatste wedstrijd 45 gemiddeld had gegooid.

Mijn ogen glinsterden en ik begon mezelf flink op te pompen, want ik realiseerde mij dat ik nooit een betere kans zou krijgen om een wedstrijd te winnen in de PDC. Bovendien was het meteen een tweede rondewedstrijd, waardoor er vijftig pond prijzengeld op het spel stond.

In de eerste leg van de wedstrijd behaalde ik meteen mijn grote doel van het weekend. IK WON EEN LEG! Ik raakte tops en brak mijn opponent. Vervolgens hield ik mijn eigen leg met een 52 finish voor 2-0. We speelden beiden niet goed, wellicht omdat wij beiden wisten dat dit een kans uit duizenden was voor ons. Ook in het vervolg van de partij was ik constanter dan mijn tegenstander en ik trok de partij met 4-0 naar mij toe.

Ik gaf mijn tegenstander snel een handje, bedankte de schrijver voor het noteren van scores en had toen even een moment van vreugde met mezelf. Een wedstrijd gewonnen én vijftig pond in de pocket. Beter kon mijn weekend eigenlijk niet meer worden, ik kon meteen stoppen op mijn hoogtepunt. Maar ik moest eerst nog een bordfinale en een eerste ronde (Development Tour 20) spelen.

In de bordfinale tegen Lewis Pride, speelde ik iets beter dan tijdens mijn gewonnen duel. Ik kreeg echter maar één kans om een leg te winnen. Die wist ik wel te pakken, met een 93 finish via triple 19, single 18 en dubbel 9. Meer zat er niet in en de partij ging met 4-1 verloren. Maar ik kon er niet om malen, mijn weekend was al geslaagd.

Na enkele uren wachten mocht ik nog een keer aan de bak. Het lot koppelde mij aan George Killington, één van de topspelers op het jeugdcircuit van de PDC én in het bezit van een Tour Card.

Killington was op dit moment verwikkeld in strijd om plaatsing voor het WK en was een concurrent van Nederlander Geert Nentjes. Andere Nederlandse spelers attendeerden mij hierop en ik beloofde plechtig mijn best te doen. Dat mij een onmogelijke opgave te wachten stond, wist ik wel dondersgoed.

Ik verloor dan ook kansloos, maar toch wist ik op een waardige manier afscheid te nemen van de Development Tour. In de vierde leg van de wedstrijd miste Killington de bullseye voor een 170 finish. Ik had 64 over, en trok de leg via single 16, single 8 en tops naar mij toe. Ik floepte er een 'come on' uit en kreeg een handje van mijn tegenstander, die ook wel snel in de gaten had dat hij weinig tegenstand hoefde te verwachten in deze partij.

Een leg later schudden wij elkaar opnieuw de hand, maar ook meteen voor het laatst. De Engelsman versloeg mij met 4-1, en ik was definitief klaar, mijn twee dagen durende dartscarrière zat erop.

De rest van de tweede dag volgde ik de verrichtingen van kamergenoot Jeffrey de Zwaan en Geert Nentjes. Laatstgenoemde haalde de laatste zestien, en stelde daarmee plaatsing voor het grote WK en een Tour Card veilig. Een prachtig succes voor de darter uit Urk, die het gehele weekend met een enorme glimlach op zijn gezicht stond te spelen.

De Zwaan strandde helaas in de halve finale tegen Christian Bunse, die de Leidschendammer met 5-3 versloeg. Het laatste toernooi op de PDC Development Tour werd uiteindelijk gewonnen door Ted Evetts, die in de halve eindstrijd te sterk was voor Van Peer.

Mijn doel was een leg winnen. Het werd meer dan enkel een leg winnen. Ik won een wedstrijd en daarmee vijftig pond én verloor twee duels met 4-1, waardoor mijn legaantal op zes uitkwam. Ik kan met recht zeggen dat ik op mijn hoogtepunt ben gestopt.