COLUMN: Was het onvoorspelbaarste toernooi wél voorspelbaar geworden door Luke Littler?

Nauwelijks had Luke Littler zondagavond de UK Open-trofee triomfantelijk de lucht in gestoken, of de eerste discussies onder dartsfans en -experts barstten los. Was het onvoorspelbaarste toernooi van de PDC-kalender inmiddels wél voorspelbaar geworden door de absolute overheersing van de 18-jarige sensatie? Op het eerste gezicht lijkt dit een logische conclusie. Littler had op weg naar zijn titel slechts één echte test te doorstaan, in zijn eerste partij tegen Peter Wright, en in de finale behaalde hij de op een na grootste overwinning in de geschiedenis van het toernooi.

Toch zou het een misvatting zijn om de UK Open 2025 uitsluitend door deze lens te bekijken. Het toernooi, vaak aangeduid als de "FA Cup of Darts", is simpelweg te groots en te veelzijdig om slechts op basis van één speler en enkele wedstrijden beoordeeld te worden. Daarom nemen we in dit artikel een diepere duik in het toernooi en laten we zien waarom de UK Open 2025, ondanks Littlers schijnbaar moeiteloze dominantie, nog steeds een historisch toernooi was.

De UK Open 2025 kwamen direct op vrijdag goed op gang. Al vroeg in de middag zette de Duitser Niko Springer een prestatie neer die de geschiedenisboeken inging. In zijn eerste wedstrijd tegen Cor Dekker noteerde hij een fenomenaal gemiddelde van 115,92 punten per drie darts. Daarmee nestelde hij zich op de tweede plaats in de ranglijst van hoogste UK Open-gemiddeldes ooit, achter niemand minder dan Phil Taylor. De 16-voudig wereldkampioen zette in 2010 een record neer van 118,66 punten in zijn partij tegen Kevin Painter, een mijlpaal die tot op de dag van vandaag ongeslagen blijft.

Springer vervolgde zijn sterke vorm door de Nederlander Patrick Geeraets met 6-5 te verslaan in de tweede ronde, maar in de derde ronde moest hij nipt het onderspit delven tegen de Ier Dylan Slevin (5-6). Desondanks bewees de 24-jarige opnieuw waarom hij wordt beschouwd als een van de rijzende sterren van het PDC-circuit. Na zijn indrukwekkende kwalificatie voor de European Tour in Riesa met een gemiddelde van boven de 113 punten, blijft Springer grote stappen maken in zijn eerste jaar als Tour Card-houder.

Van historisch hoge averages gaan we naar een diepe persoonlijke crisis. Waar Niko Springer zich met zijn prestatie in de UK Open-geschiedenis nestelde, was het toernooi voor titelverdediger Dimitri Van den Bergh er een om snel te vergeten. In zijn achtste finale tegen Michael Smith noteerde hij het laagste gemiddelde uit zijn hele PDC-carrière.

Van den Bergh blijft daarmee een van de meest ongrijpbare spelers op het circuit. De afgelopen jaren worstelde de Belg met zichzelf, zowel qua spel als mentaal. Hij probeerde diverse veranderingen in ritme en stijl, maar verloor zichzelf soms in de constante zoektocht naar de juiste balans. Aan het begin van 2025 leek hij echter een nieuwe weg te zijn ingeslagen: hij liet zijn iconische walk-on moves en oude routines achterwege en oogde frisser en gefocuster dan ooit.

Zijn jaar begon sterk met een halve finaleplaats op de Winmau World Masters en indrukwekkende overwinningen op Gary Anderson en Nathan Aspinall. In de UK Open wist hij zich moeiteloos langs Raymond van Barneveld te werken en hij maakte grote indruk met een 10-9 comebackzege op Chris Dobey. Maar uiteindelijk blijft vooral zijn desastreuze partij tegen Michael Smith in het geheugen hangen. Was dit een eenmalige inzinking, of het begin van een grotere crisis? De komende maanden zullen uitwijzen welke richting Van den Berghs carrière opgaat.

De UK Open zouden de UK Open niet zijn zonder enige controverse. Op vrijdagavond, na de vierde ronde, vond de loting plaats voor de vijfde ronde. ITV-analisten John McDonald en Alan Warriner-Little werden hierbij bijgestaan door presentator Ned Boulting.

Wat toen gebeurde, was ronduit bizar. Bij het trekken van de eerste bal, die een wedstrijd tussen Ryan Searle en Luke Humphries aankondigde, maakte Boulting een cruciale fout: hij vergat de getrokken bal apart te leggen en gooide deze per ongeluk terug in de ballenbak. Hierdoor werd de trekking op onbedoelde wijze beïnvloed, maar in plaats van de loting opnieuw te laten beginnen, besloot het trio de loting gewoon voort te zetten.

Nog vreemder was dat de bal van Humphries tijdens de rest van de trekking nooit opnieuw werd getrokken en uiteindelijk als laatste in de koker bleef zitten. Dit leidde tot hevige discussies onder fans en analisten. Hoewel het de resultaten van het toernooi niet direct beïnvloedde, zorgde het incident voor een storm aan reacties op sociale media.

Het was niet de enige opmerkelijke gebeurtenis buiten de wedstrijden om. Tijdens zijn partij tegen Jonny Clayton kreeg Martin Schindler te maken met een wel heel ongelukkig incident. Tijdens een korte onderbreking probeerde hij zichzelf warm te gooien met enkele oefendarts. Eén van zijn pijlen ketste echter onfortuinlijk af van het bord en landde recht in zijn schoen.

Schindler moest de pijl handmatig uit zijn schoen verwijderen, wat tot hilarische reacties leidde bij het publiek in Minehead en op sociale media. Gelukkig bleef het incident zonder serieuze gevolgen, al verloor hij de wedstrijd uiteindelijk wél.

Op sportief vlak was er ook een zeldzame mijlpaal: Luke Humphries verpulverde Ryan Searle met 10-0 in de vijfde ronde. Dit was pas de vierde keer in de geschiedenis van de UK Open dat een speler een tegenstander op nul hield in een best-of-19-format. De laatste keer dat dit gebeurde was in 2016, toen Jelle Klaasen Kyle Anderson versloeg met dezelfde score.

Humphries, die de wedstrijd met een gemiddelde van 107.83 won, bevestigde zijn status als een van de meest dominante spelers van het moment.

Maar uiteindelijk draaide alles om één man: Luke Littler. In een toernooi waarin hij bijna elke tegenstander domineerde, werd hij de jongste UK Open-winnaar ooit.

Hij versloeg achtereenvolgens Peter Wright (10-9), Jermaine Wattimena (10-4), Krzysztof Ratajski (10-8), Gian van Veen (10-4), Jonny Clayton (10-6) en James Wade (11-2). Zijn toernooigemiddelde van 104.39 punten was uitzonderlijk, met een piek van 108.69 in zijn eerste wedstrijd tegen Wright.

Met zijn 18 jaar verbrak Littler het oude record van James Wade, die in 2008 als 25-jarige de UK Open won. Bovendien verbrak hij het record voor meeste 180-ers in één toernooi, met maar liefst 47 maximale scores.