"Ik speel niet voor mijn land, maar voor mezelf" - Mike De Decker heeft lessen getrokken uit het verleden

Voor Mike De Decker begon het toernooi met meer spanning dan gemak, maar uiteindelijk deed de Belg wat van een titelverdediger verwacht wordt: winnen. In de openingsronde van de World Grand Prix in Leicester rekende hij af met tweevoudig wereldkampioen Peter Wright, al ging dat niet zonder de nodige zenuwen.

De Decker kwam op een 1-0 achterstand in sets, maar wist de scheve situatie vervolgens alsnog om te keren. “Het was een wankele start,” gaf De Decker na afloop toe tegenover Dartsnieuws.com en andere media. “Na de eerste pauze begon ik beter te gooien. De tweede en derde set waren sterk, en dat was genoeg voor de winst.”

Hoewel hij zichzelf opnieuw op de kaart zette met degelijk spel, was het geen vlekkeloze wedstrijd. “Het duurde even voor ik in mijn ritme kwam. Ik voelde de druk van het verdedigen van mijn titel. Dat is nieuw voor mij, en eerlijk gezegd: ik was behoorlijk zenuwachtig.”

Die spanning begon al uren voor de eerste pijl. “Ik was er vijf uur op voorhand,” vertelde hij. “Gewoon om rustig te worden. Maar toen ze zeiden dat ik over twee minuten op moest, schoten de zenuwen weer omhoog. En dan die mensen die schreeuwen, foto’s en handtekeningen willen… het is mooi, maar het maakt het ook intens.”

De Decker erkent dat het verdedigen van een titel een totaal andere beleving is dan jagen op succes. “Vorig jaar in de finale verwachtte niemand buiten België dat ik zou winnen. Nu verwachten de mensen juist dat ik het doe. Dat is een compleet andere druk. Vandaag stond ik aan de oche met het gevoel dat ik moest winnen – en dat maakt het lastiger.”

Over zijn tegenstander Peter Wright was De Decker eerlijk, maar respectvol. “Je ziet dat Peter het moeilijk heeft. Hij heeft een lastige periode achter de rug. De eerste set begon hij goed, maar als je hem onder druk zet, zie je dat hij het moeilijk krijgt. Dat was vandaag niet anders. Toch, het blijft moeilijk om iemand te zien worstelen die zoveel heeft bereikt.”

Een van de hoogtepunten voor De Decker was opnieuw zijn intrede in de arena. Zijn inmiddels bekende walk-on-song werd luidkeels meegezongen door het publiek. “Iedereen kent het nummer en in Leicester houden ze er blijkbaar echt van,” glimlachte hij. “Ik denk dat elk persoon in de zaal meezong. Dat is precies wat je wil bij een walk-on.”

Toch werkt die warme ontvangst niet altijd kalmerend. “Soms ontspant het me, maar soms maakt het me juist nerveus,” bekende hij. “Vooral bij de Europese Tours in Antwerpen en Riesa. Daar weet ik dat iedereen voor mij is – dat geeft energie, maar ook druk.”

Opvallend openhartig was De Decker toen het gesprek op sociale media en online kritiek kwam. Na het teleurstellende optreden van België op de World Cup of Darts, waar het duo De Decker–Van den Bergh in de groepsfase strandde, kreeg de 29-jarige speler het zwaar te verduren.

“De haat die ik kreeg na die nederlaag deden me beseffen dat ik niet voor mijn land speel, maar voor mezelf,” zei hij zonder omwegen. “Het kwam van Belgische fans, zelfs van mensen die ik wekelijks zie. Ze doen vriendelijk als je wint, maar zodra je verliest, word je begraven in kritiek. Dat heeft me veranderd. Een paar maanden geleden deelde ik nog screenshots van berichten die ik kreeg na een verliespartij op de Pro Tour. Mensen wensten me de dood of vreselijke ziektes toe. Dat is echt absurd. En het is niet alleen bij mij zo – bijna elke darter krijgt ermee te maken. Het hoort er blijkbaar bij, maar het blijft ziekelijk.”

De ervaring na de World Cup heeft zijn mindset veranderd. “Ik voel geen druk meer als ‘nummer één van België’. Dat interesseert me niet meer. Ik speel voor mezelf, niet voor mijn land. Natuurlijk draag je trots de vlag, maar uiteindelijk ben je alleen aan dat bord. Wat er buiten gebeurt, kan ik niet controleren.”

Over zijn landgenoot Dimitri Van den Bergh, die zelf door een moeilijke periode gaat, wilde De Decker weinig kwijt. “Dat is niet aan mij om over te praten,” hield hij het kort. “Bel hem zelf maar, ik ga daar niets over zeggen.”

Na zijn overwinning wacht een nieuwe uitdaging: Luke Littler, het Engelse dartfenomeen dat in razend tempo de sport domineert. “Ik heb zijn wedstrijd gezien,” zei De Decker met een glimlach. “Hopelijk speelt hij niet zo tegen mij. Als hij dat niveau haalt, is hij moeilijk te verslaan. Maar goed, ik ga niet hier zitten en zeggen ‘goed gedaan’ – ik hoop gewoon dat hij dat niveau even niet haalt tegen mij,” grapte hij.

Waar De Decker een jaar geleden nog als verrassende outsider doorbrak, laat hij nu zien dat hij zich ontwikkelt tot een speler met volwassenheid en mentale weerbaarheid. “Ik heb geleerd om met verwachtingen om te gaan,” zei hij. “Vandaag voelde ik de druk, maar ik wist me te herpakken. Dat is groei.”

Zijn blik is gericht op het vervolg van het toernooi. “Hopelijk kan ik de komende wedstrijden beter starten dan vandaag. Als ik mijn niveau van vorig jaar haal, zit er veel in. Maar het blijft darts – elke leg kan anders lopen.”

Tot slot benadrukte De Decker hoe bijzonder het nog altijd voelt om zijn eigen naam als titelverdediger te horen. “Toen ze me aankondigden als regerend kampioen, kreeg ik kippenvel. Twee- tot drieduizend mensen die je naam zingen – dat blijft onwerkelijk. En dat motiveert me enorm om nog eens zo’n titel te pakken.”