"Mensen denken dat ik chagrijnig ben, maar dat is totaal niet zo" - Luke Humphries over kritiek op zijn imago

Luke Humphries heeft zich opnieuw verzekerd van een plek bij de laatste acht van een groot televisietoernooi. De regerend wereldkampioen boekte een zwaarbevochten zege op de Poolse darter Krzysztof Ratajski en neemt het in de kwartfinales van de World Grand Prix op tegen Cameron Menzies. Na afloop hij eerlijk toe dat het niet allemaal vanzelf ging. Pas halverwege de partij vond hij zijn vertrouwde ritme terug.

Humphries begon zijn analyse met opvallende openheid over zijn wisselvallige start. “Ik voelde me eigenlijk heel goed vooraf. De training ging uitstekend, maar tijdens de eerste twee sets wilde de tripel 20 gewoon niet vallen,” zei hij daarover. “Het gekke is dat ik me goed voelde, maar het leek alsof ik niet goed speelde. Toen ik in de pauze zat, zei ik tegen mezelf: je moet iets veranderen, want dit werkt niet.”

Die verandering bleek cruciaal. Humphries besloot zijn tempo te verlagen. “Ik gooide te snel, ik probeerde te forceren. Dus ik vertraagde mijn worp, en toen begon het te lopen. Ik had het eerder ook in Nieuw-Zeeland gedaan, tegen Damon Heta, en toen werkte het ook goed. Sindsdien weet ik dat het soms helpt om gewoon even gas terug te nemen.”

Het bewust vertragen van zijn worp lijkt voor Humphries een waardevolle aanpassing te zijn. “Ik denk dat ik soms gewoon te snel wil zijn, alsof ik die tripel 20 per se meteen moet raken. Maar dat werkt niet altijd,” legt hij uit. “Door even het tempo eruit te halen, krijg ik mijn controle terug. En als ik me daarna weer comfortabel voel, kan ik vanzelf wat sneller gaan. Het is gewoon belangrijk om te weten wanneer je iets moet bijstellen.”

De statistieken bevestigen zijn gevoel: in de eerste twee sets speelde Humphries degelijk maar niet spectaculair, terwijl hij in de laatste twee sets plots weer de krachtige scorer werd die iedereen kent. “De tweede helft was ik wel opnieuw in topvorm,” zei hij met een glimlach. “Dat was weer de echte Luke Humphries.”

De Engelsman, die bekendstaat als analytisch en perfectionistisch, benadrukt dat kleine aanpassingen tijdens een wedstrijd hem helpen om gefocust te blijven. “Als het niet goed gaat, moet je iets proberen. Het heeft geen zin om door te blijven gaan op dezelfde manier. Soms verander ik mijn tempo, soms mijn flights of zelfs mijn darts. Ik heb genoeg ervaring om dat te kunnen doen zonder dat het mijn spel breekt. Het is gewoon zoeken naar wat werkt.”

Humphries wees erop dat hij in het verleden ook sneller is gaan gooien als dat beter voelde. “Het hangt allemaal van de situatie af. Vanavond werkte langzamer beter, maar er zijn avonden geweest dat sneller gooien juist goed was. Het draait om gevoel en vertrouwen. Je moet flexibel blijven.”

Op het podium oogde Humphries opvallend ontspannen, met een glimlach hier en daar – iets wat hij zelf herkende. “Mensen denken soms dat ik chagrijnig ben op het podium, maar dat ben ik helemaal niet,” zei hij lachend. “Ik ben buiten het podium juist een van de vrolijkste mensen die je kunt ontmoeten. Maar als ik daar sta, ben ik gewoon gefocust. Soms ben ik zó geconcentreerd dat ik vergeet te genieten.”

Toch probeert hij die balans steeds beter te vinden. “Bij dat moment met dubbel één moest ik lachen – dat was leuk, dat hoort er ook bij. Je moet het spel ook een beetje kunnen waarderen. Maar mijn belangrijkste doel blijft: winnen. Daarna kan ik lachen.”

Een interessant inzicht dat Humphries deelde, ging over de mentale kant van het spel. “Soms win je wedstrijden omdat tegenstanders bang zijn voor wat er gaat komen,” legde hij uit. “Als ik mijn niveau haal en constant tripels raak, dan voel je gewoon dat er iets bij hen verandert. Ze voelen druk. En dat helpt mij weer.”

Over zijn tegenstander Ratajski sprak Humphries met respect. “Krzysztof is een fantastische speler, echt onderschat. Hij begon een beetje geforceerd, maar herpakte zich later. Alleen toen was het al te laat. Ik had mijn ritme teruggevonden.”

In de kwartfinale wacht Humphries een ontmoeting met Cameron Menzies, een totaal andere speler dan Ratajski. “Krzysztof is methodisch, rustig, hij neemt zijn tijd. Cameron is juist ontzettend snel,” analyseert Humphries. “Het gevaar is dat je meegaat in dat tempo en zelf te gehaast wordt. Dat mag ik niet laten gebeuren. Ik wil mijn eigen ritme vasthouden en het tempo bepalen.”

Volgens Humphries is dat verschil in speelstijl iets waar je je mentaal op moet voorbereiden. “Als Cameron negatief reageert of gefrustreerd raakt, moet ik daar niet op letten. Dat hoort bij zijn spel. Iedereen heeft zijn eigen manier om met druk om te gaan. Mijn taak is om in mijn bubbel te blijven.”

Opvallend genoeg had Humphries ook nog een interessant inkijkje in zijn fysieke voorbereiding. Hij vertelde dat hij tijdens wedstrijden energiegelletjes gebruikt. “Ze geven me gewoon net dat beetje extra energie,” legt hij uit. “Ik gebruik ook elektrolyten om mijn vochtbalans op peil te houden, want op het podium zweet je veel en dat kost energie. Ik wil me fit voelen, niet loom of moe.”

Hij benadrukt dat het deels ook een mentaal effect heeft. “Misschien werkt het niet letterlijk, maar ik vóél me beter als ik ze neem, en dat is wat telt. Een paar jaar geleden voelde ik me soms vermoeid op het podium, dus ik wist dat ik iets moest veranderen. Sindsdien let ik beter op mijn voeding. Gezond eten, energiek blijven – dat hoort allemaal bij topsport.”

Ondanks zijn overwinning is Humphries kritisch op zichzelf. “De eerste twee sets waren niet goed genoeg. Je kunt niet blijven winnen als je telkens zo start,” zegt hij. “Tegen Cameron moet ik vanaf de eerste pijl scherp zijn. Als ik begin zoals ik eindigde, dan kan ik iedereen verslaan.”

Zijn gemiddelde van 95,5 was volgens hem “niet fantastisch, maar degelijk”. De laatste twee sets, waarin hij meerdere 180’s gooide en klinisch afsloot, gaven hem vertrouwen. “Dat was de echte ik. Als ik dat niveau kan vasthouden, dan weet ik dat ik voor de titel kan spelen.”