''Hij is de meest onderschatte speler op de hele tour'' - Gary Anderson waakt voor onderschatting na bereiken kwartfinale op World Grand Prix

Gary Anderson heeft zich geplaatst voor de kwartfinale van de World Grand Prix, na een makkelijke overwinning op Joe Cullen. In het unieke 'double in, double out'-format vond de Schot niet altijd zijn ritme, maar zijn ervaring en koelbloedigheid maakten opnieuw het verschil.

Anderson begon sterk aan de partij, maar merkte al snel dat zijn scoring power – ooit zijn handelsmerk – hem in de steek liet. “Ik startte goed, maar de scores waren echt slecht. En zoals je weet, Joe had zes legs of meer waarin hij gewoon niet kon starten. Dat maakt het een lastige wedstrijd. Als je die openingsdubbel niet raakt, dan is het echt een zwaar spel", zei Anderson meteen na afloop.

Het 'double in, double out'-format van de World Grand Prix blijft een doorn in het oog van de Schot. “Dat is mijn grootste nachtmerrie,” gaf hij eerlijk toe. “Ik kan soms niet eens een dubbel uitgooien, laat staan er één in gooien om te beginnen. Dit toernooi is niets voor mij – maar hé, ik blijf het proberen.”

Toch was zijn begin goed, en ook de finishing viel mee. “Mijn start was prima. Alleen, mijn darts vielen niet zoals ik wilde. Normaal kom ik net onder de triple 20 uit, maar vanavond zat ik telkens een halve inch te hoog. Toen ik het eindelijk gevonden had, dacht ik: ‘Nu hebben we het’, maar even later was het weer weg. Zo’n avond dus.”

Met een glimlach herhaalde Anderson het bekende gezegde dat hij zelf al tientallen keren heeft horen vallen: “Scores for show, doubles for dough – en ze hebben gelijk. Uiteindelijk gaat het niet om wie het mooist gooit, maar om wie die dubbels raakt.”

Die nuchtere kijk typeert de inmiddels 54-jarige veteraan. Hij weet dat het niet altijd om perfectie draait, maar om efficiëntie. “Er zijn dagen dat het vanzelf gaat en dagen dat het een gevecht is. Vandaag was het laatste. Maar ik heb genoeg meegemaakt om me daar niet druk over te maken.”

In de kwartfinale wacht Anderson een ontmoeting met de Nederlander Danny Noppert, en de Schot is vol lof over zijn volgende tegenstander. “Danny is wat mij betreft de meest onderschatte speler op de hele Tour,” zei hij zonder aarzeling. “Hij is een klasbak. Hij is rustig, degelijk, en als je hem een kans geeft, neemt hij die. Je kunt hem vergelijken met iemand als Steve Beaton vroeger – hij ploetert gewoon door, consistent, en hij is er altijd bij.”

Volgens Anderson is Noppert een speler die zelden slecht speelt. “Hij gooit misschien niet elke week 115 gemiddeld, maar hij zit er altijd bij – kwartfinales, halve finales, nooit een vroege exit. Dat zegt alles over hoe sterk hij is. En bovendien, het is ook nog eens een geweldige vent.”

Op de vraag waarom Noppert niet dezelfde aandacht krijgt als landgenoten als Michael van Gerwen of Dirk van Duijvenbode, reageerde Anderson droog: “Hoor je iemand ooit over hem praten? Nee, precies. Daarom is hij onderschat. Maar geloof me, binnen de kleedkamer weet iedereen hoe goed hij is.”

Anderson sprak ook vol bewondering over de nieuwe lichting dartstalenten die de sport aan het overnemen is. “Ik keek gisteravond naar Luke Littler tegen Jan van Veen – fantastisch duel,” zei hij enthousiast. “Van Veen is een geweldige jongen, zijn hoofd staat goed, en hij gaat alleen maar beter worden. Hij, Littler, Josh Rock, Wessel Nijman – die gasten gaan de komende jaren de top bepalen. Dat wordt je top-vier of top-vijf, zonder twijfel.”

De Schot geeft toe dat hij de wedstrijd niet live zag op tv. “Ik kan Sky niet betalen,” grapte hij. “Nee hoor, ik keek via de live scores op m’n telefoon en bekeek de samenvatting op YouTube. Ik kijk zelden darts, maar die partij wilde ik zien.”

Toch vindt hij het mooi dat hij, ondanks zijn leeftijd, nog altijd meedoet tussen de jonge honden. “Ik kan zelf ook nog steeds hoge gemiddelden gooien hoor,” zei hij met een knipoog. “Dat is wat hen misschien een beetje stoort. Als ik op mijn niveau speel, moeten ze écht goed zijn om me te verslaan. Maar als ik een slechte dag heb, springen ze erbovenop – dat is nu eenmaal hoe het werkt.”

Zijn nuchtere instelling is een groot verschil met veel jongere spelers, vindt Anderson. “Ik speel omdat ik van het spel hou. Als ik win, prima. Als ik verlies, ook goed. Maar veel jonge gasten raken in paniek als het niet loopt. Ze stoppen zelfs met spelen omdat ze te vaak verliezen. Dat begrijp ik niet. Verliezen hoort erbij.”

Hij verwijst naar collega Michael Smith, die momenteel door een lastige periode gaat. “Kijk naar 'Smithy'. Hij heeft zó veel talent, maar als je in zo’n bubbel komt waarin je denkt dat niks lukt, is het moeilijk eruit te komen. Het enige wat helpt, is blijven spelen. Soms win je een wedstrijd terwijl je slecht gooit, en dat breekt die bubbel meteen. Vanaf dat moment komt het vertrouwen terug.”

Anderson benadrukt dat nadenken vaak juist het probleem is. “Hoe meer je nadenkt, hoe slechter het wordt. Gewoon doen. Niet analyseren, gewoon gooien.”

Terwijl veel spelers van zijn generatie inmiddels gestopt zijn of een stap terug hebben gedaan, denkt Anderson daar niet aan. “Ik noem dat geen ‘lang leven in de sport’. Ik noem het gewoon darts spelen,” zei hij stellig. “Te veel spelers stoppen omdat ze denken dat ze niet meer goed genoeg zijn. Dat is onzin. Je hoort het vaak: ‘Ik verloor te veel, dus ik ben gestopt.’ Nou, verliezen hoort bij het spel. Ik ga gewoon door zolang ik kan. Simpel.”