“Mijn niveau was niet geweldig, maar mijn finishes hielden me overeind” - Ryan Joyce vloert thuisfavoriet Martin Schindler op weg naar kwartfinales EK Darts

De Engelsman Ryan Joyce heeft zich voor het eerst in zijn carrière geplaatst voor de kwartfinales van het Europees Kampioenschap Darts. De 40-jarige darter uit Newcastle klopte in Dortmund publiekslieveling Martin Schindler in een duel waarin hij vooral op karakter en efficiëntie het verschil maakte.

“Eerlijk gezegd voelde ik me een beetje gelukkig dat ik deze partij won,” gaf een openhartige Joyce na afloop toe tegenover Dartsnieuws.com. “Mijn spel was niet goed genoeg. Veel van mijn pijlen raakten de bedrading bij de triple 20, en wanneer ik eindelijk begon te raken, vlogen de volgende twee pijlen weer alle kanten op. Daardoor bleef ik steken op constante scores van honderd, maar zonder echte pieken.”

Joyce begon sterk, maar liet halverwege het duel de controle even glippen. Toch wist hij op de cruciale momenten zijn hoofd koel te houden. “Ik raakte gefrustreerd over mijn scores, maar gelukkig miste Martin behoorlijk wat dubbels,” analyseerde hij. “En als hij miste, stond ik er om hem te straffen. Dat was uiteindelijk de sleutel tot de overwinning.”

Het duel kende veel schommelingen, maar Joyce’s afwerking bleef van hoog niveau. “Mijn spel voelde als een hartslagmonitor — op en neer, op en neer — maar mijn finishes bleven stabiel. Dat was uiteindelijk wat me de wedstrijd opleverde.”

De Engelsman, bekend om zijn rustige en bedachtzame houding, gaf toe dat hij tijdens de partij momenten van frustratie kende. “Ik ben niet gewend om gefrustreerd te raken over mijn scores,” legde Joyce uit. “Maar als het dan niet loopt, moet je iets proberen. Misschien de pijl iets harder gooien, of juist lichter vasthouden. Als je blijft steken op scores van 60 en 59, verlies je op dit niveau gewoon.”

Hij gaf een inkijkje in zijn mentale benadering: “Soms dacht ik: ik heb de controle, en dan ineens voelde ik Martin weer terugkomen. Op zulke momenten moet je je dwingen om te ontspannen. Onder druk heb je de neiging de pijl te strak vast te pakken — dan trek je ’m omlaag. Dus ik bleef mezelf vertellen: ‘Gooi ontspannen, zoals op training, niet te veel nadenken.’ Dat herhaal ik constant in mijn hoofd.”

De wedstrijd kantelde bij een cruciale 76-finish van Joyce op dubbel 18. Voor het eerst liet hij emotie zien op het podium. “Dat voelde als een groot moment,” zei hij met een glimlach. “Ik vierde het ook even, want ik zat niet lekker in mijn spel. Zulke momenten kunnen een wedstrijd beslissen. Het verschil tussen 7–5 voor of 6–6 is enorm — vooral tegen iemand als Martin, die met het publiek achter zich veel momentum kan pakken.”

De Duitse fans stonden duidelijk achter Schindler, maar Joyce liet zich niet van de wijs brengen. “Ik had me voorbereid op een vijandige sfeer,” zei hij. “Ik heb eerder tegen Martin gespeeld op de European Tour en weet wat me te wachten staat in Duitsland. Ze waren niet stil hoor, ik hoorde elk ‘oooh’ bij elke tripel 20. Maar als je dat verwacht, kun je er beter mee omgaan. Als het je verrast, dan breekt het je focus.”

De kracht van Joyce lag, zoals zo vaak, in zijn precisie op de dubbels. Terwijl zijn scoring wisselvallig was, bleef zijn afwerking klinisch. “Thuis oefen ik vooral op finishes,” gaf hij toe. “Ik besteed niet eindeloos tijd aan de triple 20, dat zie je misschien ook wel,” grapte hij. “Maar ik vind afwerken het belangrijkste onderdeel van darts. Je kunt elke wedstrijd winnen, ongeacht je gemiddelde, zolang je je dubbels raakt. Dat is mijn filosofie sinds ik bij de PDC speel.”

Joyce behoort inmiddels tot de meest betrouwbare finishers van het circuit, en dat is geen toeval. “Ik heb daar hard aan gewerkt. Zelfs dubbel top — waar ik vroeger niet dol op was — gaat nu een stuk beter. Vroeger koos ik liever voor dubbel 16, maar dat ziet er op tv niet professioneel uit. Op dit niveau moet je alles beheersen.”

Het jaar 2025 omschrijft Joyce als “vreemd, maar waardevol”. Zijn resultaten op de European Tour waren indrukwekkend, maar in de Players Championships kende hij mindere weken. “Ik heb moeite gehad om constant te presteren,” erkende hij. “Ik ben waarschijnlijk net binnen de top 64 geëindigd. Dat is niet waar ik wil staan. Ik denk dat ik mijn schema beter moet managen, want al dat reizen en spelen eist zijn tol. Je bent amper één dag per week thuis. Dat hakt er echt in.”

Voor volgend jaar wil Joyce zijn agenda slimmer indelen. “Ik hoef niet elk toernooi te spelen. Soms is het beter om te rusten en fris aan een belangrijk evenement te beginnen. Dat heb ik dit seizoen geleerd.”

Joyce staat bekend als iemand die minder tijd aan training besteedt dan veel van zijn collega’s. Toch blijft hij geloven in zijn aanpak. “Ik denk dat wedstrijdritme de beste vorm van training is,” legde hij uit. “Je leert meer van wedstrijden tegen topmannen op het podium dan van uren thuis oefenen.”

Dankzij zijn vaste plaats op de European Tour heeft hij dit jaar veel meer ervaring op het grote podium opgedaan. “Ik hoefde niet meer via qualifiers te komen, ik zat er gewoon in via de Pro Tour Order of Merit. Daardoor speel je automatisch meer tegen de besten. Dat scherpt je aan, elke week opnieuw.”

“Die ervaring is goud waard,” vervolgde hij. “Vooral nu het prijzengeld volgend jaar flink omhooggaat. Ik voel dat ik in een goede positie zit om nog een stap te maken. De basis ligt er.”

Wat doelen betreft blijft Joyce trouw aan zijn nuchtere stijl. Geen grote uitspraken, geen wilde voorspellingen. “Ik stel nooit concrete doelen,” zei hij. “Ik denk gewoon drie pijlen vooruit. Gooi de volgende beurt beter dan de vorige, dat is het enige dat telt. Als je dat blijft doen, komen de resultaten vanzelf.”

Met die rustige, analytische aanpak lijkt Joyce beter gewapend dan ooit om zijn positie binnen de PDC te versterken. Zijn overwinning op Schindler was geen toonbeeld van dominantie, maar wel van volwassenheid en mentale kracht.

Ryan Joyce is niet de man van de grote woorden of de wilde gebaren. Zijn kracht zit in discipline, kalmte en efficiëntie. In Dortmund bewees hij dat nogmaals: geen flitsend gemiddelde, geen spektakel, maar een doeltreffende prestatie op het juiste moment.

“Ik speelde niet geweldig,” besloot hij nuchter. “Maar ik deed wat nodig was om te winnen. En dat is uiteindelijk waar het allemaal om draait.”