Poepende vogel zit deelneemster Women's World Matchplay dwars: ''Daarna had ik geen stromend water in hotelkamer''

Gemma Hayter maakt dit weekend haar debuut op de Women’s World Matchplay in de iconische Winter Gardens in Blackpool. Voor de 32-jarige Engelse is het geen vanzelfsprekend moment, maar beloning voor hard werken na haar comeback op het damescircuit.

“Ja, ik ben echt heel enthousiast,” begint Hayter wanneer ze door onder meer Dartsnieuws gevraagd wordt naar haar gevoel voor haar debuut op het grote podium. “Mijn partner vroeg de hele week: ‘Ben je al zenuwachtig?’ En ik was het niet... Tot ik vandaag hier binnenkwam. Toen begon ik het wel te voelen.”

Dat haar partner ooit zelf op het Lakeside-podium stond, helpt misschien een beetje, al houdt Hayter de verwachtingen nuchter. “Ik geloof dat ze daar in 2008 speelde. Ze wordt nu ook wat ouder, dus ze herinnert zich het vast niet meer zo goed,” grapt ze.

Vorig jaar greep Hayter net naast kwalificatie, een teleurstelling die ze dit seizoen rechtgezet heeft. “Ik was ontzettend opgelucht toen ik hoorde dat ik erbij was. Zeker als je ziet wie er níét bij zijn, Rhian, Suzuki, Aileen. Het laat zien hoe zwaar het is om je te kwalificeren, en hoe blij ik ben dat het gelukt is.”

Toch is Hayter ook kritisch op haar eigen spel. “Het is stabiel, maar niet zo goed als vorig jaar rond deze tijd. Mijn scoring was toen echt sterk. Nu wijk ik vaker uit naar de vijf dan ik zou willen. Dat is iets waar ik hard aan werk.”

Hayter is op sociale media uitgegroeid tot een uitgesproken stem binnen het vrouwen­darts. Ze pleit voor meer zichtbaarheid en betere representatie. “Ik denk dat het van iedereen moet komen: van de media, van mensen binnen darts. De vrouwen trainen hard en er zijn zóveel speelsters die niet de erkenning krijgen die ze verdienen.”

Haar publieke ‘rants’ over het gebrek aan highlights lijken inmiddels effect te hebben gehad. “Ik heb er niet officieel met de PDC over gesproken, maar ineens stonden de finales wel op YouTube. Toch vind ik dat highlights beter zouden zijn. Die geven ook ruimte aan speelsters buiten de absolute top.”

De Winter Gardens maken indruk. “Het is surrealistisch om hier te zijn. Ik was acht jaar gestopt met darts, speelde en keek nauwelijks. En nu sta ik hier. Dit is waarschijnlijk het grootste podium waar ik ooit op zal spelen.”

Op haar debuut wacht meteen een zware opgave, namelijk voormalig winnares Fallon Sherrock. Maar Hayter blijft kalm. “Ik denk niet dat de druk bij Fallon ligt. Ze heeft al zoveel grote momenten meegemaakt. Haar focus zal gewoon op de wedstrijd liggen.”

Zelf hoopt ze op ervaring te kunnen teren. “De Modus Super Series heeft me echt geholpen. Ik heb daar zowel bij de mannen- als de vrouwenweek gespeeld, en dat spelen voor camera’s gaf me veel vertrouwen.”

Over haar aankomst in Blackpool kan Hayter inmiddels lachen. “We stonden bij het stoplicht en ineens voelde ik iets in mijn haar. Ik keek naar mijn partner en zei: ‘Dat was een vogel, toch?’ En ja hoor... Daarna had ik geen stromend water op mijn hotelkamer. Hopelijk is dat het ergste van dit weekend!”

Ondanks de rommelige start is haar gevoel duidelijk: “Ik wil vooral genieten. Je weet nooit of je nog een keer op zo’n podium staat. En ja, natuurlijk kom ik hier om te winnen. Je doet niet mee om alleen maar mee te doen.”

Om terug in vorm te komen, sloot Hayter zich na haar comeback aan bij een lokale mannencompetitie. “De eerste keer was ik zó zenuwachtig. Ik dacht dat iedereen me zou vergelijken met de speelster van acht jaar geleden. Er is altijd druk, mensen verwachten dat je meteen presteert, maar dat lukt niet altijd.”

Haar gemiddelden schommelen tussen de hoge 70’s en 80’s. “Ik werk vooral aan mijn scoring. Dat is altijd mijn sterke punt geweest, maar ik raak net wat te vaak de triple vijf of één. De bedoeling blijft: het rode vakje in het midden raken,” zegt ze met een glimlach.

In vergelijking met haar dartscollega Beau Greaves voelt Hayter zich allang geen talent meer. “Beau is 21, ik ben 32. Ze heeft al zoveel bereikt. Zelf probeer ik te voorkomen dat ik te veel, te snel wil. Als het komt, dan komt het. Anders proberen we het gewoon volgend jaar opnieuw.”

Ook een deelname aan het WK ziet ze als iets voor de langere termijn. “Ik kijk er zeker naar, maar ik leg mezelf geen druk op. Ik speel pas 15 maanden weer serieus. Alles op z’n tijd.”